Φονιάδες των λαών, Pink Floyd!

We don't need more education φώναζαν πριν από περίπου 30 χρόνια οι Pink Floyd και είχαν δίκιο. Η εκπαίδευση, όπως είχε καταντήσει τότε, ήταν από μόνη της λόγος για επανάσταση. Οι καθηγητές -όπως και ο κάθε ένας που έχει την οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, παντού και πάντα- είχαν διαφθαρεί και είχαν πάρει το ρόλο του τιμωρού αντί για αυτόν του δασκάλου. Η εκπαίδευση είχε γίνει ένα είδος ιεράς εξέτασης (τουλάχιστον στην Ελλάδα).

Τότε με αυτό το τραγούδι-σύνθημα ξεσηκώνονταν όλοι. Εναντίον των πάντων. Για εμάς που γεννηθήκαμε λίγο αργότερα (είμαι μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερος από το τραγούδι) τα πράγματα ήρθαν και λίγο πιο φουσκωμένα, βέβαια, αλλά χωρίς αλλοίωση -ελπίζω- του αρχικού -και αναρχικού- τους νοήματος. Έτσι, λοιπόν, η παιδεία άλλαξε, το τοίχος έπεσε, ακόμα και οι ανθρακωρύχοι νομίζω ότι το χρησιμοποίησαν. Και πάντα έφερνε έμπνευση.

Αλλά -καημένε Πανούση, εσείς είσαστε η αδικημένη γενιά; η γενιά του 60; για γύρνα δες τη γενιά του 80- κάθε γενιά μάλλον χρειάζεται την επανάστασή της. Και σήμερα, που η παιδεία έχει πάλι τα χάλια της (τουλάχιστον στην Ελλάδα), οι φοιτητές αποφάσισαν να αντιδράσουν ξανά.

Πριν εξετάσουμε αν έχουν δίκιο ή άδικο ας δούμε γιατί έγινε χάλια η παιδεία. Σε ποιανού τα χέρια είναι τα Πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια; Ποιοι κάνουν κουμάντο μέσα σε αυτό το περιβόητο άσυλο; Πως διαχειρίζονται τις κρίσεις;

Οι απαντήσεις εν τάχη:

Στων φοιτητών.

Όλοι (κατά πως τους συμφέρει).

Δεν τις διαχειρίζονται (ωχ αδερφέ, εγώ θα την πληρώσω τη στέγη του Πολυτεχνείου;).

Δηλαδή τι έγινε; Η πανέξυπνη δημοκρατία μας τους έδωσε το μέγα αναλγητικό των πόνων της καταπίεσης. Τους έδωσε απόλυτη και ατιμώρητη εξουσία! Κάντε ότι θέλετε! Κάντε φοιτητικές εκλογές (υπό τη σκέπη των κομμάτων μας πάντα, αλήθεια ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες, δεν μιλάνε σαν να είναι όλοι ΚΝίτες)! Σπάστε! Καταστρέψτε! Δεν θα σας πιάσει κανείς! Έχετε άσυλο! Διαλύστε γραφεία και εργασίες αυτών που έχουν το θράσος να διαφωνούν μαζί σας! Ταλαιπωρηθήκατε αρκετά επί χούντας, τώρα δεν σας μιλάει κανείς! Κρατήστε καθηγητές ομήρους μέχρι να συμφωνήσουν με ότι θέλετε! Κρεμάστε όσους δεν συμφωνήσουν!

Και η εξουσία που πάντοτε διέφθειρε κατέφαγε και πάλι τα κόκαλα της δημοκρατίας. Και, σαν κανονικά πρόβατα, όλοι τρέχουν από πίσω από παλιές και δοκιμασμένες ιδεολογίες. Χωρίς φαντασία (καημένε και συ Σιδηρόπουλε, με τη "φαντασία στην εξουσία" σου, που όλοι το τραγουδάνε ειρωνικά, και δεν καταλαβαίνουν ότι πλέον μιλάει για τους ίδιους), χωρίς νέο όραμα. Παπαγαλίζουν λέξεις πειστήρια του αναμφισβήτητου δίκιου τους όπως παγκοσμιοποίηση, κεκτημένα, δημοκρατία κ.α. και δεν καταλαβαίνουν ότι το ναρκωτικό της εξουσίας τους έχει κάψει ολόκληρους και το μόνο που δεν πρέπει να ζητάνε είναι το πρώτο που ζητάνε: Να μην αλλάξει τίποτα. Μωρέ, αίτημα επαναστάτη!

Και αφήνουν την εκάστοτε κυβέρνηση να συνεχίζει ανενόχλητη να κρατάει σίγουρη την Ελλάδα στην τρίτη θέση παγκοσμίως στις δαπάνες για τον εξοπλισμό. Τραγουδώντας πάντα we don't need more ejucation. Μάλλον το μήνυμα ήταν πολύ δυνατό για να σβήσει τόσο εύκολα. Γι αυτό λέω φονιάδες των λαών τους Pink Floyd. Γιατί η βόμβα που έφτιαξαν το '79 σπέρνει ακόμα το θάνατο αλλά από την αντίπερα όχθη αυτή τη φορά.

Θα μου πεις, που να ήξεραν και αυτοί ότι ο κόσμος θα γίνει τόσο άμυαλος ώστε να μην ξεχωρίζει τη διαφορά της εκπαίδευσης το '79 με τη σημερινή...

Φονιάδες των Pink Floyd, λαοί!

(Οι πηγές έμπνευσης για αυτό το post ήταν:

http://doncat.blogspot.com/2006_07_01_doncat_archive.html#115191899126869634

http://iakxos88.blogspot.com/2006/07/blog-post.html)