tag:blogger.com,1999:blog-248314652024-03-08T02:03:01.511+02:00aggelos-x-aggelosΑπόπειρες φιλοσοφίας καθημερινών πραγμάτων…aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.comBlogger153125tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-1058154844027597762011-11-17T00:01:00.000+02:002011-11-20T02:32:52.167+02:00Το Πολυτεχνείο και τα φαντάσματα<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου θα έρθει αντιμέτωπη με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Θα δει τα κατάλοιπα εκείνων που πολέμησε να κατέχουν υπουργικές θέσεις και μάλιστα σε μία κυβέρνηση με ψήφο εμπιστοσύνης από 250 βουλευτές. Αυτό από μόνο του είναι λόγος για να ματαιωθεί η πορεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όμως το πρόβλημα δεν είναι εκεί.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Το πρόβλημα ξεκινάει νωρίτερα και από τον Απρίλη του '67. Όταν η νοοτροπία μας επέτρεψε σε μια τέτοια κλίκα ανθρώπων, όχι μόνο να έρθει να μας επιβληθεί, αλλά -πολύ περισσότερο- να μείνει κιόλας για 7 χρόνια. Και αργότερα, αφού είχαμε ξεμπερδέψει πια μ' αυτούς, όταν μας έλειπε αφόρητα. Αυτά τα έχω <a href="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2008/04/blog-post_23.html" target="_blank"><i><b>γράψει</b></i></a> και παλιότερα...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Διατρέχοντας λοιπόν τα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο σημαντικός σταθμός δεν είναι το σήμερα και η υπουργοποίηση πρώην στελεχών της ΕΠΕΝ, αλλά η είσοδος του ΛΑΟΣ στη βουλή. Έπρεπε να πάρει υπουργείο ο κ. Βορίδης για να μάθουμε το παρελθόν του; Δεν ξέραμε ποιος ήταν όταν τον ψηφίζαμε για κοινοβουλευτικό μας εκπρόσωπο; Φυσικά και ξέραμε, αλλά μας άρεσε. Μας είχε λείψει βλέπεις το "τάξις, ασφάλεια και ήπιο κλίμα των πολιτών". Και όχι στα κρυφά ή τίποτα τέτοιο· ανοιχτά και φάτσα φόρα. Ούτε 6 μήνες δεν πάνε από πρωτοσέλιδο εφημερίδας "Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται".</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτή η κυβέρνηση λίγο με απασχολεί. Ούτε πολύ θα κρατήσει, ούτε και εκλεγμένη είναι στο κάτω κάτω. Εκείνο που με ενοχλεί είναι το ότι δεν έχουμε σαν λαός τα δύο μεγάλα προαπαιτούμενα της ελευθερίας: Αρετή και Τόλμη. Και όχι όπως τα χρησιμοποιούν οι ένοπλες δυνάμεις και οι ονειρώξεις κάθε φασιστοειδούς που σχεδόν τα βλέπει τα τανκς στο Σύνταγμα και ερεθίζεται, αλλά με το νόημα που έχει πάρει η έκφραση για τους νοήμονες δημοκράτες ανθρώπους. Γι αυτό πριν κατηγορήσουμε το πολιτικό μας σύστημα, ας κοιτάξουμε πρώτα το διπλανό μας. Είναι έτοιμος να βγει στο δρόμο και να φωνάξει "Ζήτω η επανάστασις".<br />
<br />
Και επιμένω. Η πορεία φέτος δεν πρέπει να γίνει. Το φάντασμα που ξόρκισε είναι πάλι εδώ. Βέβαια δεν θε έπρεπε να γίνεται από την αρχή της κοινοβουλευτικής εκπροσωπήσεως του ΛΑΟΣ, αλλά τουλάχιστον τώρα δεν έχει δικαιολογία. Ή αν τελικά γίνει, να γίνει ανάποδα. Από μέσα προς τα έξω. Όπως εκείνο το Νοέμβρη...<br />
<br />
<i>(Δημοσιεύτηκε στο <a href="http://www.protagon.gr/" target="_blank"><b>Protagon</b></a> στις 17/11/2011 με τίτλο "<a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=10312" target="_blank"><b>Πολυτεχνείο...</b></a>" και από μένα στο <a href="http://tvxs.gr/" target="_blank"><b>TVXS</b></a> στις 17/11/2011 με τίτλο "<a href="http://tvxs.gr/news/user-post/polytexneio-kai-ta-fantasmata" target="_blank"><b>Το Πολυτεχνείο και τα φαντάσματα</b></a>" και στο <a href="http://www.enfo.gr/" target="_blank"><b>Enfo.gr</b></a> στις 17/11/2011 με τίτλο "<a href="http://www.enfo.gr/index.php?page=article&article=838" target="_blank"><b>Το Πολυτεχνείο και τα φαντάσματα</b></a>")</i></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-43151831295288640532011-11-05T21:07:00.001+02:002011-11-05T22:17:44.617+02:00Ημέρες ταχύτατης ακινησίας<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Έχει προχωρήσει άραγε καθόλου το ημερολόγιο; Έχει αλλάξει ο μήνας; Γιατί έχω την εντύπωση ότι ζω σε μια υπερδιεσταλμένη μέρα του τελευταίου δεκαημέρου του Οκτώβρη; Γιατί μοιάζουν τα δευτερόλεπτα μεγάλα σαν ώρες; Και γιατί αυτές οι ώρες δεν φέρνουν καμιά εξέλιξη;</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupzImwIbuNHq3MVYZI8Ybz_WbV0bwrl-K8aXMLq6e5-YCDffIfmoLATsGPxnWXbmjDyt1xz05QOjvkY97ymWLg1QJxcvUC7LXCX5bIf8SDdRkBrqUCO1ofbF_8A8Xqg_wuwJe/s1600/%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF-%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupzImwIbuNHq3MVYZI8Ybz_WbV0bwrl-K8aXMLq6e5-YCDffIfmoLATsGPxnWXbmjDyt1xz05QOjvkY97ymWLg1QJxcvUC7LXCX5bIf8SDdRkBrqUCO1ofbF_8A8Xqg_wuwJe/s1600/%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF-%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg"><img border="0" height="321" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupzImwIbuNHq3MVYZI8Ybz_WbV0bwrl-K8aXMLq6e5-YCDffIfmoLATsGPxnWXbmjDyt1xz05QOjvkY97ymWLg1QJxcvUC7LXCX5bIf8SDdRkBrqUCO1ofbF_8A8Xqg_wuwJe/s400/%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF-%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Από την ημέρα της απόφασης για την περικοπή του χρέους έχουμε κολλήσει σε μια οθόνη παρακολουθώντας "καταιγιστικές εξελίξεις" οι οποίες δεν οδηγούν απολύτως πουθενά. Επεισόδια στις παρελάσεις, προκήρυξη δημοψηφίσματος, αναστολή της απόφασης περικοπής, αναστολή του δημοψηφίσματος, ψήφος εμπιστοσύνης -αρχικά τραγικά αμφίβολη, στη συνέχεια σχεδόν βέβαιη, τελικά απόλυτα επιτυχημένη-, παραίτηση του πρωθυπουργού, διακομματική κυβέρνηση, υπαναχώρηση της παραίτησης, αντίδραση της αντιπολίτευσης, ναυάγιο της συγκυβέρνησης... Λόγια, λόγια, κι άλλα λόγια, ανακοινώσεις, εξαγγελίες, αναλύσεις επί αναλύσεων και, ουσιαστικά, εξέλιξη μηδέν.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Τρεις συνεχόμενες μέρες η τηλεόραση δείχνει ένα συνεχές δελτίο ειδήσεων με διαλείμματα άλλων εκπομπών -σε λίγο θα λέμε "έλα να δεις, έχει έκτακτο σήριαλ". Δημοσιογράφοι κρεμασμένοι από πολιτικά στόματα περιμένοντας τη μεγάλη είδηση που θα κάνει την ιστορία να προχωρήσει. Και η δήλωση δεν έρχεται. Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, ολόκληρος ο κόσμος μας παρακολουθεί και εμείς, λες και θέλαμε απεγνωσμένα να έχουμε τόσα βλέμματα πάνω μας, να μην κάνουμε τίποτα. Λες και απολαμβάνουμε την εις βάρους μας ηδονοβλεψία και συνεχίζουμε με πρωτοφανή επιδειξιμανία, να επιδεικνύουμε την αχρηστία μας. Ένας οργασμός ακινησίας.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Δεν ξέρω τι είναι ικανοί να κάνουν οι πολιτικοί μας και τι δεν είναι· και αν πρέπει να υποθέσω θα έλεγα ότι είναι ικανοί μάλλον για πολύ λίγα. Αλλά ξέρω ένα πράγμα. Ότι δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την εξέλιξη της ιστορίας. Και μετά από όλα αυτά που μας έχουν κάνει τελευταία, θα έπρεπε να έχουν ως πρώτο τους μέλημα, τουλάχιστον να μας έχουν ήρεμους. Δεν το κάνουν. Καλώς. Ας μην ξεχνάνε όμως ότι έρχονται ημερομηνίες οι οποίες στο μυαλό μας είναι ταυτισμένες με αγριότητες. Και μπορεί να αποφασίσουμε να γράψουμε την επόμενη σελίδα της ιστορίας χωρίς αυτούς στην επικεφαλίδα. Και για να καταλάβουν πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, αυτές οι γραμμές γράφονται από κάποιον που δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε επεισόδια.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Η επέτειος του Πολυτεχνείου και η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου θα έπρεπε να τους αγχώνουν περισσότερο. Γιατί η ιστορία θα προχωρήσει. Είτε με αυτούς είτε χωρίς.</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-70025764495801814652011-10-31T23:03:00.000+02:002011-10-31T23:03:23.164+02:00Ναι ή όχι; Ουγκ!<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Θα κάνουμε λέει δημοψήφισμα για το αν θέλουμε το νέο δάνειο. Λέω να το σχολιάσω λίγο αυτό· ίσως όχι όσο κόσμια σχολιάζω συνήθως όμως. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Το 2009 ψηφίσαμε τον ΓΑΠ για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν το "λεφτά υπάρχουν" και ο δεύτερος ότι αποκλείεται να υπάρχει κάποιος πιο άχρηστος από το χοντρό που ήταν τότε πάνω. Και στα δύο την πατήσαμε. Στο πρώτο γιατί δεν ρωτήσαμε πού είναι τα λεφτά και στο δεύτερο γιατί τελικά υπάρχει και πιο άχρηστος από το χοντρό -για να μην αναφέρω ότι διώξαμε τον ένα χοντρό για να βάλουμε στη θέση του δύο χοντρούς. Έτσι μπήκαμε στο μνημόνιο για να βρούμε τα λεφτά που, υπήρχαν μεν, αλλά όχι κάπου από όπου θα θέλαμε να τα πάρουμε. Και δεν θέλαμε να τα πάρουμε ακριβώς γιατί φανταζόμασταν τι θα επακολουθούσε. Τελικά η πραγματικότητα ξεπέρασε κατά πολύ τη φαντασία μας με αποτέλεσμα να έχουμε όλα αυτά τα θλιβερά που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Εδώ όμως θα κάνω μια παρένθεση.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Έχουμε ακούσει όλοι την ατάκα ότι σε περιόδους κρίσης η Έλληνες γίνονται μια γροθιά. Αυτό μέχρι πριν λίγο καιρό, δεν απείχε απλώς από την πραγματικότητα, ήταν έτη φωτός μακριά. Αντιθέτως, οι διαφορές μας είχαν οξυνθεί σε βαθμό εμφυλίου. Αυτό όμως είναι μάλλον το πρώτο βήμα πριν την πολυπόθητη γροθιά, γιατί η ένωση τελικά επήλθε. Και, παρότι δεν θέλει κανείς τους να το παραδεχτεί, τα επεισόδια στις παρελάσεις δεν είχαν κανένα ίχνος διχασμού όπως οι περισσότεροι έσπευσαν να δηλώσουν. Τουναντίον στις παρελάσεις βρέθηκαν μαζί ακροδεξιοί, ακροαριστεροί, συνδικαλιστές, μαθητές, αγανακτισμένοι και όποιος άλλος έτυχε να είναι εκεί και ήταν όλοι ενωμένοι απέναντι στο πολιτικό σύστημα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κλείνω την παρένθεση και έρχομαι στο σήμερα. Σήμερα λοιπόν ο πρωθυπουργός μας είπε ότι για να μην υπάρχει διχασμός, θα πάμε σε δημοψήφισμα. Μα δεν καταλαβαίνει ότι αυτό από μόνο του δημιουργεί το διχασμό; Ποιος να το φανταζόταν ότι μετά το δημοψήφισμα για το αν θέλουμε βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία θα κάναμε ένα για το αν θέλουμε ή όχι ένα δάνειο. Να μας ρωτάγατε κύριοι όταν παίρνατε τα δάνεια για τα οποία φτάσαμε εκεί που φτάσαμε πριν δύο χρόνια. Να μας ρωτάγατε αν θέλουμε να μπούμε στο ΔΝΤ. Όχι να μας ρωτάτε αν θέλουμε ένα δάνειο που ουσιαστικά είναι χαρισμένα λεφτά, αφού συνοδεύεται και από ένα κούρεμα σχεδόν ίσης αξίας με τα δανεικά.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Το πρόβλημά του όμως δεν είναι να τηρηθούν οι δημοκρατικές διαδικασίες. Το πρόβλημά του είναι να μη χάσει την καρέκλα. Γιατί αν πάει σε εκλογές δεν υπάρχει περίπτωση να τις κερδίσει. Οπότε βάζει σαν δίλημμα ένα ανύπαρκτο θέμα για να το χρησιμοποιήσει σαν φρεσκάρισμα της προ διετίας εκλογικής του νίκης. Και δεν σκέφτεται ο αθεόφοβος ότι μπορεί και να ψηφίσουμε όχι μόνο και μόνο για να φύγει!</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτό το τελευταίο είναι και το σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου. Δεν συνηθίζω να γράφω εν θερμώ, συνήθως το αφήνω να καταλαγιάσει μέσα μου, διαβάζω αρκετά πράγματα και μετά διαμορφώνω άποψη. Αυτό όμως μου φάνηκε τραγικά προκλητικό. Να βάζει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας και το ίδιο το ευρώ, μόνο και μόνο για να παραμείνει στην εξουσία άλλα δύο χρόνια. Τουλάχιστον ο χοντρός, όταν είδε τα δύσκολα, το έβαλε στα πόδια. Ας κάνει το ίδιο και αυτός· είναι και αδύνατος θα τρέξει πιο γρήγορα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Για να μην παρεξηγούμαι: Δεν υποστηρίζω ότι με τις εκλογές θα έρθει κανένας καλύτερος. Και αυτό είναι μάλλον το πιο τραγικό από όσα μας συμβαίνουν. Αλλά ας υποθέσουμε ότι έχει αγνές προθέσεις και όντως το πρόβλημά του είναι να αποφευχθεί ένας διχασμός. Τι σκατά να πάω να ψηφίσω, για ένα δάνειο η σύμβασή του οποίου είναι πάνω από 200 σελίδες; Ναι ή όχι; Ουγκ!</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-70516538254179349872011-10-01T00:17:00.001+03:002011-10-03T22:44:07.781+03:00Περιμένοντας τους τροϊκανούς<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Είναι οι τροϊκανοί να φθάσουν σήμερα.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί οι τροϊκανοι θα φθάσουν σήμερα.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Οι τροϊκανοι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί οι τροϊκανοι θα φθάσουν σήμερα.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Γιατί οι τροϊκανοι θα φθάσουν σήμερα·</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους τροϊκανους.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Γιατί οι τροϊκανοι θα φθάσουν σήμερα·</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i> Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Γιατί ενύχτωσε κ' οι τροίκανοι δεν ήλθαν.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>και είπανε πως τροϊκανοι πια δεν υπάρχουν.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς τροϊκανούς.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<i>Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.</i></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όμως, αλήθεια, <i>ήσαν</i>;</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Θα το μάθουμε όταν δεν εκταμιευθεί κάποια δόση...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
</div>
aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-39911252535117591202011-09-11T03:42:00.000+03:002011-09-20T16:42:28.273+03:00Η νοοτροπία μας ως αίτιο της κρίσης<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Διάβασα πρόσφατα μια συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου, τον οποίο παρεμπιπτόντως θεωρώ έναν από τους πιο σοφούς Έλληνες, και μια παράγραφος με έκανε να καταλάβω πολλά πράγματα για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Αντιγράφω από το <a href="http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/09/blog-post_5712.html" target="http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/09/blog-post_5712.html"><b><i>άρθρο</i></b></a>, το οποίο αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρο.<br />
<br />
<i>«Εξωτερικά είναι δηµοσιονοµική κρίση, αλλά κατά βάθος πρόκειται για κρίση σχέσεων κοινωνίας - κράτους, ενώ διεθνώς είναι χρηµατοπιστωτικές οι κρίσεις. Από το 1821 η ελληνική κοινωνία δεν έχει οµαλές σχέσεις µε το κράτος. ∆εν αποδεχθήκαµε ποτέ την έννοια του κράτους, είµαστε σταθερά προσηλωµένοι στην οικογένεια, στην εντοπιότητα, στη συντεχνία. Χρησιµοποιήσαµε το κράτος, που είναι ο πολιτικός εγγυητής της κοινωνικής συνοχής και όχι ο µπαµπούλας, µε έναν τρόπο αθέµιτο και παραπλανητικό. Το θέλαµε σαν βιτρίνα για να µας δίνουν δάνεια οι ξένοι, ενώ ταυτόχρονα οι Μαυροµιχαλαίοι έφτιαχναν τελωνεία για να εισπράττουν αυτοί τους φόρους. Οι δεσµοί αίµατος και τόπου είναι για τον Έλληνα πάνω από τους θεσµούς και το κράτος. Αυτή είναι η µόνιµη βάση της κρίσεως στην ελληνική κοινωνία. Εξ ου και ύψιστη έκφραση της αντιθέσεως κράτους - κοινωνίας είναι η φοροδιαφυγή. Είναι βαθύτερες νοοτροπίες που εµποδίζουν την αποδοχή του άγνωστου “άλλου”. Εδώ θα βοηθούσε πολύ µια σωστή παιδεία».</i><br />
<br />
Με τη χαρακτηριστική απλότητα των ανθρώπων που πραγματικά έχουν κάτι να πουν, ο Ράμφος σε μία μόνο παράγραφο περιέγραψε την κοινωνική μας πρακτική εδώ και 190 χρόνια. Το βασικό δομικό στοιχείο της κοινωνίας μας είναι η εξυπηρέτηση των ημετέρων· τα αξιώματα κερδίζονται με υποσχέσεις και διατηρούνται με την τήρησή τους· η διεκδίκηση ενός αξιώματος γίνεται με μόνο σκοπό να προωθηθούν τα δικά μας συμφέροντα. Ειδικά το τελευταίο, μοιάζει ανατριχιαστικά φυσιολογικό. Για να μην ψάξουμε για τις βυζαντινές καταβολές της λέξης "ημέτεροι", η χρήση της οποίας γίνεται με τρόπο απαράλλαχτο σήμερα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Έτσι, στη συνείδηση των ανθρώπων αυτού του κοινωνικού συνόλου, η φοροδιαφυγή είναι τουλάχιστον θεμιτή αν όχι επιβεβλημένη. Ακόμα και αγνές προθέσεις να έχει ο νομοθέτης, η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στο θυμικό του πολίτη δεν θα τον αφήσει να το δει. Η γνώση του πώς θα έπραττε ο ίδιος κάνει αυτόματη την αναγωγή στο σύνολο, με αποτέλεσμα μια αλυσιδωτή διαδικασία. Τα φόροι πάνε στις τσέπες των λίγων οπότε δεν τους πληρώνω, οι νόμοι εξυπηρετούν αυτούς που τους βάζουν οπότε δεν τους τηρώ, τα περιουσιακά στοιχεία του καθενός είναι προϊόντα ανομίας οπότε θέλω και εγώ!</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όμως, όπως πολύ σωστά τιτλοφορείται το άρθρο, <i>"με τα μυαλά που φτάσαμε στην κρίση δεν μπορούμε να βγούμε από αυτή"</i>. Και δυστυχώς αυτά τα μυαλά κουβαλάμε ακόμα, κρίνοντας από τα γεγονότα που συνέβησαν χτες το βράδυ στη ΔΕΘ, με τις 6 -αν δεν κάνω λάθος- διαφορετικές πορείες. Οι οποίες βέβαια, μπορεί να κατέληξαν σε μία αλλά αν το ψάξουμε βαθύτερα θα δούμε ότι ο καθένας ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για την πάρτη του, αλλιώς θα μπορούσαν να είναι όλοι μαζί υπό τη σκέπη των αγανακτισμένων -που ποιος δεν είναι. Όλοι όμως θεώρησαν ότι τα δικά τους συμφέροντα πρέπει να προωθηθούν ξεχωριστά, κάνοντας τελικά τους αγανακτισμένους να δείχνουν απλά άστεγοι κάποιας συντεχνίας.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Και αν αυτό είναι υπερβολικό και όντως όλοι θέλουμε ένα κοινωνικό κράτος πρώτα και μετά την προστασία του κλάδου μας, μένει να αιωρείται η απορία για το πού ήταν οι υπόλοιποι πληγέντες της κρίσης. Πού ήταν ας πούμε οι ιδιοκτήτες φορτηγών, που πέρσι τέτοια εποχή είχαν παραλύσει ολόκληρο τον εμπορικό κόσμο της Ελλάδας με το θέμα του ανοίγματος του επαγγέλματός τους; Το ότι έκλεισε το θέμα τους σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουν να αγωνίζονται; Ή ακόμα πού ήταν οι μηχανικοί και οι όποιοι ελεύθεροι επαγγελματίες πρόκειται να θιγούν στο εγγύς μέλλον; Αν δεν μας πειράξει κάποιος άμεσα, δεν έχουμε κανένα λόγο να διαμαρτυρόμαστε για την κατάσταση;</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Οι <i>νοοτροπίες που εμποδίζουν την αποδοχή του άγνωστου "άλλου"</i>, θα πρέπει άμεσα και οριστικά να γίνουν παρελθόν. Δεν έχουμε αυτή την παιδεία και θα μας είναι πολύ δύσκολο να την αποκτήσουμε, αλλά πρέπει να βρούμε τον τρόπο ώστε να εξελιχθούμε κοινωνικά και πολιτικά και η Ελλάδα να γίνει πλέον χώρα και όχι πολλά μαζεμένα χωριά.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Υ.Γ. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που δεν είδα κανέναν να σχολιάζει αυτή την αστειότητα με την πορεία των φιλάθλων του Ηρακλή. Φαίνεται ότι η προστασία των συμφερόντων των όποιων κοινωνικών υποσυνόλων είναι τόσο βαθιά χαραγμένη στο συλλογικό μας ασυνείδητο, που ξεπερνάει την ιεράρχηση σημαντικότητας.<br />
<br />
<i>(Δημοσιεύτηκε στο <a href="http://www.protagon.gr/" target="http://www.protagon.gr/"><b>Protagon</b></a> στις 16/9/2011 με τίτλο "<a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8839" target="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8839"><b>Η νοοτροπία μας ως αίτιο της κρίσης</b></a>")</i></div>
aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com45tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-52522106317787386722011-09-07T02:02:00.000+03:002011-09-20T16:59:16.530+03:00Οι αγανακτισμένοι επέστρεψαν, οι στόχοι;<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το Σάββατο που πέρασε οι αγανακτισμένοι έκαναν δυναμικό come back στην πλατεία Συντάγματος, γεγονός που πέρασε στα πολύ ψιλά των ειδήσεων. Από τις λίγες πληροφορίες που βρήκα -κυρίως από το internet- μαζί τους επέστρεψαν και κάποιες ομάδες αντεξουσιαστών μαζί με κάποιες ακροδεξιών οι οποίοι πλακώθηκαν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να επέμβει η αστυνομία και να διαλυθούν όλοι. Αυτό είναι καλό σημάδι. Το ότι πρέπει να προκληθούν επεισόδια για να <i>πρέπει</i> να επέμβει η αστυνομία, δείχνει ότι έχουν αρχίσει να πετυχαίνουν μέρος του στόχου τους. Ποιος είναι όμως ο απώτερος σκοπός του κινήματος; Ή καλύτερα, υπάρχει απώτερος σκοπός;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τα γεγονότα μέχρι τώρα δείχνουν ότι δεν υπάρχει. Αλλά και πέρα από τα γεγονότα, ακόμα και οι ίδιοι -τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους μίλησα εγώ στις αρχές- παραδέχονταν ότι αυτό που τους βγάζει στο δρόμο δεν είναι άλλο από την ίδια την αγανάκτηση. Λόγος καθόλου ευκαταφρόνητος βέβαια, αλλά όχι αρκετός για μένα, παρότι πήγα μερικές φορές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ένστασή μου από την αρχή ήταν ότι για να βγούμε και να επιμείνουμε δεν αρκεί απλά να μην αντέχουμε άλλο, αλλά και να έχουμε να προτείνουμε κάτι. Όταν διαμαρτύρομαι για μια αδικία που έχω υποστεί, αισιοδοξώ ότι κάποια στιγμή θα πείσω κάποιον να με ρωτήσει τι θέλω και φωνάζω. Σε εκείνο το σημείο θέλω να έχω μια συγκεκριμένη πρόταση για το τι θέλω. Το γεγονός ότι απλά απηύδησα δεν μου αρκεί για να ξεκινήσω διαμαρτυρία. Επίσης είχα επισημάνει τον κίνδυνο του καπελώματος από διάφορες ομάδες, καλοπροαίρετων ή μη, που πιθανών θα είχαν σκεφτεί μια λύση αλλά δεν είχαν βρει τρόπο να την διαδώσουν. Και δυστυχώς το έχω δει να συμβαίνει σε διάφορα εναλλακτικά μέσα που και καλά κόπτονται για την πλήρη και ουσιαστική κάλυψη των γεγονότων, οι οποίοι περνάνε θέσεις εν ονόματι όλων των παρευρισκομένων τύπου "είμαστε εδώ για να σταματήσουμε τα καρτέλ και τα μονοπώλια" ή "όλοι εδώ θέλουμε εφαρμογή άμεσης δημοκρατίας" και διάφορα άλλα. Τονίζω ότι μιλάνε εξ ονόματος όλων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το θέμα μου όμως εμένα είναι γιατί δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος ή πρόταση. Γιατί η γενιά μου -συν πλην 15 χρόνια, από 20 έως 50- δεν έχει τίποτα να προτείνει πάνω στο θέμα που της θάβει το μέλλον και περιορίζεται μόνο στην έκφραση της αγανάκτησης;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η απάντηση μάλλον κρύβεται στο πρόσφατο παρελθόν μας. Είμαστε η γενιά που, περισσότερο από κάθε άλλη, δήλωνε ανερυθρίαστα απολιτίκ. Είμαστε η γενιά που θεωρούσε απίστευτα βαρετή την ανάγνωση των εφημερίδων, που έχει διαβάσει τη λιγότερη ιστορία, που δεν έχει καμία επαφή με φιλοσοφία και πολιτικές ιδεολογίες, είμαστε η γενιά που δεν ψήφιζε στις εκλογές. Και με το δίκιο μας. Οι εκλογές ποτέ δεν άλλαξαν τίποτα στα χρόνια που ζήσαμε, οι ιδεολογίες είχαν πεθάνει με τελευταία την πιο ρομαντική και καλλιτεχνική, η φιλοσοφία και μαζί της η πολιτική γενικότερα δεν είχε πια αξιόλογους θεράποντες για να μας εμπνεύσουν, την ιστορία είχε φροντίσει το σχολικό μας παρελθόν να μας την κάνει αφόρητη και οι εφημερίδες ήταν όντως βαρετές. Σε τι άλλο παρά απολιτίκ, θα μπορούσαμε να εξελιχθούμε;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Να όμως που ήρθε η στιγμή που βρίσκουμε μπροστά μας όσα δεν είχαμε ποτέ σκεφτεί. Ζούσαμε με την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα χρειαστεί να εμπλακούμε σε αγώνες αλλά ακόμα και αν θα χρειάζονταν ποτέ, πιστεύαμε ότι το να φωνάξουμε στο πεζοδρόμιο θα ήταν το μόνο που θα είχαμε να κάνουμε. Έτσι μας είχαν εκπαιδεύσει τα δελτία ειδήσεων με τις κινητοποιήσεις των εκάστοτε απεργών που προέβαλαν. Δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ όμως ότι θα έπρεπε να βρούμε μόνοι μας τα συνθήματα, πόσο μάλλον ότι θα έπρεπε να αρθρώσουμε πολιτικό λόγο και να κάνουμε προτάσεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρέπει λοιπόν οι αγανακτισμένοι να σταματήσουν; Η γνώμη μου είναι πως όχι. Ακόμα και αν δεν έχουν τι να πουν, ακόμα και αν δεν πετύχουν τίποτα, πρέπει να συνεχίσουν μέχρις εσχάτων. Είναι μάλλον απίθανο να πετύχουν τίποτα σοβαρό επί του προκειμένου αλλά είναι η πρώτη τους άσκηση στη δημοκρατία. Η γενιά μου -σαφώς συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μέσα σε ότι έχει να κάνει με ένδεια πολιτικής σκέψης- είναι σαν το μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα. Είναι και ασταθή και χωρίς προορισμό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει να περπατάει; Αντιθέτως! Πρέπει να συνεχίσουμε, να σπάσουμε τα μούτρα μας και μετά να αναλογιστούμε τι λάθος έχουμε κάνει και να το διορθώσουμε. Είναι η μόνη μας ευκαιρία να αποσυσχετίσουμε τη λέξη "πολιτική" από τη λέξη "κόμματα". Και αν όχι η μόνη, τουλάχιστον η πρώτη. Και ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε -για κάποιους ίσως είναι πολύ αργά- τουλάχιστον η επόμενες γενιές θα έχουν μια υποτυπώδη πεπατημένη για να μην κάνουν το δικό μας λάθος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σαφώς και πρέπει να μείνουν στο δρόμο οι αγανακτισμένοι. Απλώς πρέπει γυρνώντας σπίτι να ανοίγουν κανένα βιβλίο και όχι τηλεόραση.</span><br />
<br />
<i style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">(Δημοσιεύτηκε στο <a href="http://www.protagon.gr/" target="http://www.protagon.gr/"><b>Protagon</b></a> στις 20/9/2011 με <span style="font-size: small;">τίτλο </span>"</i><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8746" target="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8746">"Αγανακτισμένοι" + στόχοι</a></b>")</span></span></i></div>
aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com85tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-85329896576862259942011-09-03T01:38:00.000+03:002011-09-03T02:47:06.600+03:00TVholic<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν έχω τι να γράψω;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ή δεν μπορώ να το γράψω;</span><br />
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Νόμιζα ότι συμβαίνει το πρώτο</span>.<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Αλλά</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> τελικά είναι σίγουρα το δεύτερο. Βλέπεις η οικονομική κρίση μου έπεσε λίγο βαριά και, σε αντίθεση με τους μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους παγκοσμίως, εγώ χρειάζομαι ισορροπία για να είμαι παραγωγικός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μία φίλη όμως από τα παλιά -δεν ξέρω αν θέλει να την αναφέρω, θα πω μόνο ότι είναι blogοφίλη και ότι τη διάβαζα συχνά- μου έδωσε και θέμα και ώθηση για ένα come back. Και το θέμα, σε πρώτο επίπεδο, </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">είναι</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> η τηλεόραση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η τηλεόραση έχει την τιμητική της αυτή την περίοδο. Και σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και γενικώς φαντάζομαι, αφού όποτε έχω βγει από το σπίτι οι δρόμοι είναι τελείως άδειοι. Που να πάει ο κόσμος, αφού κανείς δεν δουλεύει. Μαζί με τις γριές και τις νοικοκυρές λοιπόν, ακόμα ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι έχουμε στηθεί μπροστά στο γυάλινο έξω κόσμο μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όχι, δεν θα πέσω στην παγίδα να την πω χαζοκούτι. Χαζοκούτι ήταν κάποτε· που είχαμε ζωή. Τώρα είναι τσάμπα μαστούρα. Σου μουδιάζει τόσο πολύ το μυαλό που δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς κανένα πρόβλημα που σε απασχολεί. Θα ήταν η πιο παραγωγική περίοδος για τη διαφημιστική βιομηχανία αν οι αποδέκτες των μηνυμάτων είχαν και λεφτά να αγοράσουν. Εγώ θα επένδυα σε μελλοντικά ανάγκες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν ξέρω αν έγινε σαφές από τα μέχρι τούδε λεχθέντα, αλλά παλιά ούτε που την άνοιγα. Σε σημείο να μην μπορώ να σταθώ σε συζήτηση ως ο πλέον άσχετος. Οπότε ως παρθένος οργανισμός, φαντάζεστε πόσο πολύ μου έχει νερουλιάσει το μυαλό. Και εντελώς ανέξοδα. Έτσι και καταργηθεί η εισφορά στην ΕΡΤ από το λογαριασμό της ΔΕΗ θα θεωρήσω ότι τους κλέβω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Έτσι ο καιρός κυλάει πιο υποφερτά. Αφού στείλω όσα βιογραφικά μπορέσω με το που ξυπνήσω -για να είμαι ακόμα απ' τον ύπνο και να μη σκέφτομαι ότι δεν πρόκειται να με πάρουν τηλέφωνο και στεναχωριέμαι- <i>το βλέμμα μένει καρφωμένο σε μια ομίχλη που ματώνει την καρδιά</i> -γεια σου Γιάννη Αγγελάκα. Και στην περίπτωση που με πιάσει η τάση για αναζήτηση, θα ψάξω πότε γυρίστηκε αυτό που βλέπω, πότε γεννήθηκε ο πρωταγωνιστής, ποια σχολή τελείωσε, θα το εντάξω όλο αυτό σε ένα ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και πάει η στιγμή πέρασε. Κάποια στιγμή θα νυστάξω, και αύριο φτου και απ' την αρχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τελικά είμαι άνθρωπος των καταχρήσεων...</span></div>
aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-50802354485607542492011-03-27T23:59:00.001+03:002011-03-29T02:15:04.189+03:00Χρόνια πολλά blogάκι μου 5 ...και αντίο<div style="text-align: justify;">Ύστερα από 5 χρόνια, 137 άρθρα (μαζί με αυτό) και 10 κενούς μήνες, λέω να κάνω ένα διάλειμμα. Το γράψιμο δεν είναι στις προτεραιότητές μου αυτή τη στιγμή. Κάποια στιγμή μπορεί να επιστρέψω. Προς το παρόν σας χαιρετώ και ελπίζω να τα ξαναπούμε υπό άλλες συνθήκες, πιο ευνοϊκές.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">A<span class="short_text" id="result_box" lang="es"><span class="hps" title="Κάντε κλικ για εναλλακτικές μεταφράσεις">diós!</span></span></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-35454067580415425342011-02-28T23:59:00.001+02:002011-03-16T03:23:47.103+02:00Κενό 10Γκρρρ...aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-16330233218312088412011-01-31T23:59:00.001+02:002011-03-16T03:17:30.401+02:00Κενό 9Ουφφφ...aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-48678777537568548182010-12-31T23:59:00.001+02:002011-03-16T01:08:10.020+02:00Κενό 8Μπρρρ...aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-3682205425110492442010-11-11T00:02:00.000+02:002010-11-11T00:02:41.851+02:00Αλήθεια άραγε αξίζει;<div style="text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_4UttfvF7Nk?fs=1&hl=en_US"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/_4UttfvF7Nk?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="400" height="305"></embed></object></div><br />
<br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Να και ένα τραγούδι που δεν εκθειάζει το μεγαλείο της τρέλας που, συνήθως, παράγει εκείνες τις πρωτοπόρες, τις τόσο γοητευτικές καθώς και ανεπανάληπτα μοναδικές φυσιογνωμίες. Εδώ οι τρελοί στήνονται στον τοίχο και καλούνται να αντιμετωπίσουν το ερώτημα: "Πόση από την τρέλα σου μπορείς να θυσιάσεις, για αυτή την άσβεστη ανάγκη που έχουμε όλοι μας, για μια ολόδική μας αγκαλιά";</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Και αυτό για ζέσταμα! Γιατί τα ερωτήματα είναι τόσα πολλά που, ίσως και να αποκαλύπτουν ολόκληρο το μυστικό της δυστυχίας. "Πόσο καλά θα τα πας αν μείνεις μόνος σου"; "Θα αντέξεις"; "Είσαι τρελός ή το παίζεις";<br />
<br />
Και συνεχίζοντας με τη λάμπα κατάματα, "Πόσους είσαι διατεθειμένος να πάρεις στο λαιμό σου"; "Πόσα ψέματα θα πεις για αυτά που <i>σκοπεύεις </i>να αλλάξεις"; "Πόσους θα πληγώσεις και πόσο θα σε νοιάξει";</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είναι και άλλα, αλλά ας βρει και ο καθένας τα δικά του. Η ποίηση έχει πολλές αναγνώσεις, μοναδικές για τον καθένα μας.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Και για σένα που ταυτίστηκες με τον τρελό, μια ερώτηση από μένα: "Τρελός ή δειλός";</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Δεν έχω απάντηση. Εκτός από...</div><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/0oJhlXSQVTs?fs=1&hl=en_US"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/0oJhlXSQVTs?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="400" height="305"></embed></object> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Υ.Γ. Από σήμερα ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός</span>...</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-77481234340598463462010-10-25T20:57:00.005+03:002010-10-26T00:40:26.367+03:00Brink them back<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ψιλοχάθηκα πάλι... Έτσι είναι η ζωή. Η δικιά μου τουλάχιστον. Το αγαπάω όσο λίγα πράγματα το blogάκι μου, αλλά δεν θα μου γίνει και ταγάρι άμα δεν έχω όρεξη για γράψιμο. Μου έτυχαν και μερικές στραβές, αλλά θα σας τις πω άλλη φορά.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Προς το παρόν απλά θα βγάλω το banner του <i><b><a href="http://www.bringthemback.org/" target="http://www.bringthemback.org/">Brink them back</a></b></i> από εκεί που το είχα και θα σας παροτρύνω να υπογράψετε μέσα από αυτό το post. Από την αρχή με ενοχλούσε που δεν ήταν καθόλου διακριτικό, αλλά το να μη δουλεύει κιόλας πάει πολύ.<br />
<pre></pre><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuziyzac-ugyWIeJxz15yDKDXzePfmYCH1PChunZbqbRcYBYShUs0OvDfQZo8KHWs-IFxWMzPPXzhnSYTPcPisid5MgHhkMzK5uDSFoeLkdAA0-9Ps40GDKMENaiA59VhzXMWK/s1600/bringthemback.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuziyzac-ugyWIeJxz15yDKDXzePfmYCH1PChunZbqbRcYBYShUs0OvDfQZo8KHWs-IFxWMzPPXzhnSYTPcPisid5MgHhkMzK5uDSFoeLkdAA0-9Ps40GDKMENaiA59VhzXMWK/s1600/bringthemback.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuziyzac-ugyWIeJxz15yDKDXzePfmYCH1PChunZbqbRcYBYShUs0OvDfQZo8KHWs-IFxWMzPPXzhnSYTPcPisid5MgHhkMzK5uDSFoeLkdAA0-9Ps40GDKMENaiA59VhzXMWK/s1600/bringthemback.jpg" /></a></div></div><br />
<pre></pre><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τα λέμε αργότερα. Μάλλον χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα για την προσαρμογή μου στις νέες συνθήκες (μη το ψάχνεις περισσότερο). Ίσως και όχι...</span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Υ.Γ. Αν κάποιος οδηγηθεί στο να ψηφίσει μέσω αυτού του post, ας αφήσει και ένα σχόλιο· έτσι, για να δούμε και τη συνεισφορά του blog στο όλο θέμα.</span></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-18634979965754024242010-09-30T23:59:00.001+03:002010-10-25T20:41:41.414+03:00Κενό 7Μπλιαχ...aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-81392282260721262822010-08-31T23:59:00.002+03:002010-10-25T20:58:24.796+03:00Κενό 6<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ωωωωωωωχχχχχ...</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-3614467317510187722010-07-30T18:39:00.001+03:002010-07-30T18:39:56.836+03:00Θα 'θελα<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα να 'χα λόγια να περιγράψω αυτόν τον άντρα, το ήθος του, την τόλμη και τη λογική του, την παραγωγικότητα αλλά και την αποτελεσματικότητά του,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα να 'βρισκα όμορφες εκφράσεις και ταιριαστές λέξεις, που να μπορούν να αποδώσουν το κύρος και το μεγαλείο που τον διέπουν,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα να μπορώ με ένα κείμενό μου, να περιγράψω τον αδογμάτιστο χαρακτήρα του και τις ρηξικέλευθες και τόσο παραγωγικές ιδέες του, που τόσο ανάγκη έχουμε,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα, γράφοντας, να σας παρουσιάσω το έργο του, με το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει την οπισθοδρόμηση του κάθε λογής -ισμού που μας ταλαιπωρεί αιώνες,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα να 'γραφα μέρες, βδομάδες γι αυτόν τον άντρα, που σαν κι αυτόν έπρεπε όλοι μας να ήμασταν ή έστω στο εν δέκατο -πάλι μπροστά θα είχαμε πάει,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα 'θελα να 'βρισκα τον τρόπο να τα πω όλα αυτά,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα ΄θελα να 'βρισκα κι αυτόν, θα 'θελα να υπήρχε...</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-41491218286188929372010-06-25T15:27:00.002+03:002010-06-25T15:27:59.124+03:00Ενεργός πολίτης<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Το πρωί είσαι στο γραφείο, στη δουλειά γενικότερα, πηγαίνεις από δω, τρέχεις από κει, βγαίνεις για έξω δουλειές, μιλάς στο κινητό ενώ προσπαθείς να παρκάρεις εκεί που μόλις άδειασε μια θέση, ο από πίσω κορνάρει γιατί αργείς, εσύ σκέφτεσαι την τράπεζα που θα την προλάβεις αφού βρήκες να παρκάρεις απέξω οπότε άστονε τον καραγκιόζη να φωνάζει, το κινητό κάνει διακοπές, το κλείνεις και λες θα πάρω από μέσα στην ουρά... Ουφ, ίδρωσα και με έπιασε μια υποψία πανικού. Μπήκες στο κλίμα, να μη συνεχίσω. Είναι απλά αλλά μια μέρα της αγχωτικής καθημερινότητας.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μπαίνεις στην τράπεζα και προσπαθείς να ξαναπάρεις, αλλά μέσα δεν έχει καθόλου σήμα. Το σηκώνεις ψηλά, το πας δεξιά - αριστερά μπας και, αλλά δε... Κάπου εμφανίζεται μια γραμμούλα, αμέσως ξαναχάνεται· καμία τύχη. Λες στον από πίσω (παντού υπάρχει ένας από πίσω) να σου κρατήσει τη θέση, βγαίνεις έξω, ξαναπαίρνεις, μιλάς με διακοπές, κάνεις κάτι βήματα μπρος - πίσω, τελικά λες θα πάρεις από το γραφείο μόλις επιστρέψεις, βλέπεις ότι έμεινε ένα άτομο μπροστά, χιμάς μέσα, ο πίσω στραβώνει γιατί πίστευε ότι θα αργήσεις λίγο ακόμα και θα σου φάει τη θέση, του λες ένα πεταχτό ευχαριστώ, αυτός με ένα χαμόγελο, που στην πραγματικότητα είναι για να δείξει δόντια, αναμασάει ένα παρακαλώ με λίγο δε γαμιέσαι, κάνεις τη δουλειά σου και βουρ για το γραφείο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Στο δρόμο προσπαθείς να ξαναπάρεις τώρα που άλλαξες περιοχή και έχεις καλύτερο σήμα και αρχίζεις επιτέλους να μιλάς κανονικά, αλλά σε κάποια στιγμή περνάς κάτω από μια γέφυρα και αντίο κλήση. Τα παίρνεις στο κρανίο, το πετάς στο κάθισμα του συνοδηγού βρίζοντας την τεχνολογία μου μέσα και κάποτε φτάνεις επιτέλους στο γραφείο, όπου επιτέλους ολοκληρώνεις αυτή την πολύπαθη κουβέντα και χαλαρώνεις.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μερικές ώρες αργότερα έρχεται ένας συνάδελφος για κουτσομπολιό στο διάλειμμα και πιάνετε την κουβέντα για τα κινητά που έχουν σήμα όποτε το θυμούνται, και για το με ποιες περιοχές έχει προηγούμενα η κάθε εταιρεία. Η μία δεν πιάνει στην Αγίου Μελετίου, η άλλη στη μισή Αλεξάνδρας, η τρίτη έχει το καλύτερο σήμα στις περισσότερες περιοχές, κλπ. Καπάκι από μια ανοιχτή τηλεόραση, ακούγεται ένα σποτάκι που στοχεύει καθαρά στον ευαίσθητο τομέα το σήματος, που ξέρει ότι σε ενδιαφέρει κάργα και σου λέει για σήμα καμπάνα ανάμεσα από σαμπουάν για τα μαλλιά και κουτζ γιου μπι λοβ. Παρακαλάς μέσα σου να είναι αλήθεια και παίρνεις την απόφαση· σε δύο μήνες που λήγει το συμβόλαιό σου θα πας εκεί.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Το απόγευμα γυρνάς στο σπίτι και εκεί που παίζεις με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, έρχεται μια κυρία γνωστή από τη γειτονιά και σου δίνει ένα χαρτί που λέει "Όχι στις κεραίες του θανάτου, για μας και τα παιδιά μας" και σου λέει να έρθεις το Σάββατο το απόγευμα στη συνέλευση "Ενεργών Πολιτών" της περιοχής σου για να αποφασίσετε τι θα κάνετε με τις κεραίες που σας έχουν βάλει γύρω γύρω και απειλούν άμεσα την υγεία σας. Εξοργισμένος από την κατάσταση, αποφασίζεις επί τόπου ότι, όχι μόνο θα παρευρεθείς, αλλά θα συμμετάσχεις και ενεργά σε ό,τι αποφασίσουν τα μέλη.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ευχαριστημένος από τον εαυτό σου, που έκανες το χρέος σου απέναντι στην κοινωνία ως ενεργός πολίτης που κρατάει το μέλλον στα χέρια του, περιμένεις να περάσουν οι δύο μήνες για να πας στη εταιρία με το σήμα καμπάνα. Η οποία για να ξοδέψει τόσα εκατομμύρια σε μια διαφήμιση που μιλάει μόνο για το σήμα της και για τίποτα άλλο, προφανώς ξέρει ότι αυτό σε καίει πιο πολύ από όλα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συγνώμη ρε ενεργέ πολίτη, μήπως είσαι διχασμένη προσωπικότητα;</span></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-87195097109723514612010-06-14T20:46:00.002+03:002010-06-14T20:49:28.448+03:00Περαστικός για blogοχρόνια πολλά<div style="text-align: justify;">Όταν ξεκίνησα αυτό το blog, τότε τα ρομαντικά χρόνια της blogοϋστερίας, είχε εμφανιστεί μια πληροφορία ότι στις 14 Ιουνίου είναι η παγκόσμια ημέρα των bloggers. Έτσι και εγώ, σαν συνεπής κάτοχος ιστολογίου, <a href="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2006/06/bloggers.html" target="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2006/06/bloggers.html"><i><b>έγραψα</b></i></a> ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτή τη μέρα. Την επόμενη χρονιά, <a href="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2007/06/bloggers.html" target="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2007/06/bloggers.html"><i><b>ξαναέγραψα</b></i></a> τις ευχές μου, αλλά τα δύο επόμενα χρόνια το ξέχασα τελείως. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είδα και πουθενά αλλού για να το θυμηθώ.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Φέτος έτυχε το μυαλό μου να βρίσκεται σε πληροφοριακή υπερφόρτωση λόγω επικείμενων εξετάσεων το Σάββατο και, ψάχνοντας κάτι να ξεχαστεί για λίγο από το διάβασμα, είπε να καρφωθεί στην ημερομηνία και στη σημασία της για το blogging. Ακριβώς όμως επειδή δεν έβλεπα για χρόνια σχετικές δημοσιεύσεις, είπα να το googleίσω λίγο το θέμα, να δω τι γίνεται. Ε, λοιπόν, γίνεται χαμός. Εκτός από 3-4 διαφορετικές και άσχετες ημερομηνίες που είδα, παρατήρησα ότι πολλοί (τουλάχιστον στην Ελλάδα) έχουν ταυτίσει την επέτειο, με την ημέρα μνήμης της <a href="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2007/06/blog-post.html" target="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2007/06/blog-post.html"><i><b>Αμαλίας</b></i></a>.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τα πράγματα έσωσε το "<a href="http://www.sansimera.gr/" target="http://www.sansimera.gr/"><i><b>Σαν Σήμερα</b></i></a>", <a href="http://www.sansimera.gr/worldays/117" target="http://www.sansimera.gr/worldays/117"><i><b>εδώ</b></i></a>, <a href="http://www.sansimera.gr/almanac/1406" target="http://www.sansimera.gr/almanac/1406"><i><b>εδώ</b></i></a> και, μέσω μιας παραπομπής του, <a href="http://www.chronicled.org/intlblogday/" target="http://www.chronicled.org/intlblogday/"><i><b>εδώ</b></i></a>, οπότε, έστω και παρακινδυνευμένα, είπα να την κάνω την αφιέρωση, απολαμβάνοντας παράλληλα ένα μικρό διάλειμμα από το διάβασμα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Χρόνια μας πολλά λοιπόν και, ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον ας του προσφέρουμε, μέσω του ιστολογείν, το κατιτίς μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Άργησα, πάω να συνεχίσω διάβασμα...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πολλά φιλιά, bloggers (και μη)!!!</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-53718254260626962212010-05-17T00:52:00.005+03:002010-05-17T01:17:40.782+03:00R.I.P. Ronnie James Dio<div style="text-align: justify;">Από την παρέα μου είμαι ο λιγότερο κατατοπισμένος και ο πιο απομακρυσμένος από τη rock κουλτούρα. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να ξεχάσω ότι μεγάλωσα ακούγοντας αυτό που λέμε σήμερα κλασσικό ροκ. Και επίσης είμαι ο μοναδικός που έχει blog. Οπότε πέφτει σε μένα το χρέος να πω δημόσια το ύστατο χαίρε στον μεγάλο Ronnie James Dio, τον οποίο ευτύχησα να δω μια φορά live.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αντίο φίλε...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/SedQcg-65a8&hl=en_US&fs=1&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/SedQcg-65a8&hl=en_US&fs=1&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div><br />
Ronnie James Dio : Vocals<br />
Ritchie Blackmore : Guitar<br />
Tony Carey : Keyboards<br />
Jimmy Bain : Bass<br />
Cozy Powell : Drums<br />
& Munich Philharmonic Orchestra<br />
=========================<br />
Lyrics : Stargazer ( Blackmore-Dio )<br />
<br />
High noon Oh I d sell my soul for water<br />
Nine years worth Of breakin my back<br />
There s no sun in the shadow of the wizard<br />
See how he glides Why he s lighter than air<br />
Oh I see his face Where is your star Is it far,<br />
Is it far, is it far<br />
When do we leave<br />
I believe, yes, I believe<br />
In the heat and the rain<br />
With whips and chains<br />
Just to see him fly<br />
So many die<br />
We built a tower of stone<br />
With our flesh and bone<br />
Just to see him fly<br />
Don t know why<br />
Now where do we go<br />
Hot wind moving fast across the desert<br />
We feel that our time has arrived<br />
The world spins while we put his wing together<br />
A tower of stone to take him straight to the sky<br />
Oh I see his face<br />
Where is your star<br />
It is far, is it far, is it far<br />
When do we leave,<br />
yeah I believe, I believe<br />
All eyes see the figure of the wizard<br />
As he climbs to the top of the world<br />
No sound as he falls instead of rising<br />
Time standing still<br />
Then there s blood on the sand<br />
Oh I see his face<br />
Where was your star<br />
Was it far, was it far<br />
When did we leave<br />
We believe, we believe, we believe<br />
In the heat and rain<br />
With whips and chains<br />
To see him fly<br />
So many die<br />
We built a tower of stone<br />
With out flesh and bone<br />
To see him fly<br />
But why,<br />
it don t rain With all our chains,<br />
Did so many die<br />
Just to see him fly<br />
Look at my flesh and bone<br />
Now look, look, look, look<br />
Look at this tower of stone<br />
I see a rainbow rising<br />
Look there on the horizon<br />
And I m coming home Coming home, I m coming home<br />
Time is standing still<br />
He gave me back my will<br />
Oh, oh, oh, oh Going home<br />
I m going home<br />
My eyes are bleeding<br />
And my heart is weeping<br />
We still hope,<br />
we still hope,<br />
oh Take me back<br />
He gave me back my will<br />
Oh, oh, oh, oh Going home<br />
I m going home<br />
My eyes are bleeding<br />
And my heart is weeping<br />
We still hope, we still hope, ohaggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-16196239009547107432010-05-13T04:47:00.002+03:002010-05-13T04:51:15.421+03:00Ωχ, ένα χάος!<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είχα γράψει παλιότερα ένα <a href="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2008/04/blog-post_23.html" target="http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/2008/04/blog-post_23.html"><i><b>κείμενο</b></i></a> για το πόσο οι περισσότεροι Έλληνες, όχι μόνο δεν δυσανασχετούσαν με το θέμα χούντα, αλλά και πόσο, τελικά, τους λείπει. Βέβαια κανείς δεν τολμάει να το εκφράσει δημόσια (είμαστε και του politically correct), αλλά φαντάζομαι ότι όλοι μας έχουμε ακούσει, από διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό ατόμων, "Α, ρε ένας Παπαδόπουλος που σας (μας) χρειάζεται". Δεν θα επεκταθώ, το έχω αναλύσει αρκετά στο προαναφερθέν linkαριμένο κείμενο.<br />
<br />
Εκείνο που είναι σήμερα το θέμα μου, είναι παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση, οι σχολιαστές της και οι αναγνώστες τους. Με το σφίξιμο του ζωναριού λόγω του υπέρογκου χρέους της χώρας μας, λογικό είναι ο καθένας να ψάχνει την άκρη του νήματος. Λίγο πολύ λοιπόν, σε αυτή την αναζήτηση, τα αποτελέσματα είναι κοινά για πολλά κείμενα, μέσα από τις αναζητήσεις των αρθρογράφων. Και τα αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά και αναμενόμενα: Ότι είμαστε μπαταχτσήδες από τη φύση μας, ότι ξέραμε τι άχρηστους πολιτικούς ψηφίζαμε αλλά θέλαμε να διορίσουμε το παιδί μας, ότι σε ένα τέτοιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα αναγκάζεσαι να παρανομήσεις (η δικαιολογία για να νιώσουμε καλύτερα, την οποία δεν προτίθεμαι να κρίνω), ότι όντως ο δημόσιος τομέας είναι απαράδεκτα μεγάλος (παρά το ότι οι μισοί περιμένουν ένα διορισμό, ούτε και αυτό θα το κρίνω) και διάφορα άλλα πολύ σωστά και ορθά μελετημένα. Τα κείμενα περιμέναμε, δεν ξέραμε από μόνοι μας τα χάλια μας.<br />
<br />
Παρατηρώ όμως ακόμα, ότι σε τέτοια κείμενα που επιδέχονται σχολίων, πολύ συχνά γίνεται ένας γόνιμος διάλογος, με ωραίες και καλογραμμένες τοποθετήσεις και όλα εν μέσω ενός πολύ καλού κλίματος, χωρίς -τις περισσότερες φορές- την παρέμβαση γνωστών trolls και flames. Όλοι κάνουν κριτική στη νοοτροπία μας, παραδέχονται τις λανθασμένες πολιτικές τους επιλογές, μέχρι και αυτοκριτική για τα δικά τους πεπραγμένα έχω δει.<br />
<br />
Ένα πράγμα δεν έχω δει και μου κάνει τρομερή εντύπωση. Το να βγει κάποιος και να γράψει ένα σχόλιο τύπου "Αμάν πια με τη φάρα μας, τα είπαμε 100 φορές. Τι καταλαβαίνεις με το να το γράφεις συνέχεια; Αυτοί είμαστε και καλώς παθαίνουμε ό,τι παθαίνουμε". Την τελευταία πρόταση την έχω δει, τις δύο προηγούμενες δεν έχω δει.<br />
<br />
Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε ένα κείμενο που κάνει κριτική στον νεοελληνικό τρόπο ζωής, αντιδρούμε λες και ανακαλύπτουμε το σύμπαν. Σε κάθε νέο κείμενο που στηλιτεύει τη νοοτροπία μας, ξαναπέφτει ένα μηλαράκι στο κεφάλι μας και να μια καινούρια διατύπωση του νόμου της βαρύτητας -ολόιδια με τις προηγούμενες. Μπορεί να γράφουμε διάφορα για το ποιόν μας σε κάθε ευκαιρία, αλλά κάθε καινούρια ευκαιρία, είναι πάλι σαν τη πρώτη μας φορά.<br />
<br />
Θα φέρω ένα παράδειγμα για να γίνει πιο κατανοητό αυτό που θέλω να πω. Πριν από λίγο καιρό, στο blog του κ. <a href="http://sarantakos.wordpress.com/" target="http://sarantakos.wordpress.com/"><i><b>Σαραντάκου</b></i></a> φιλοξενούνταν ένα <a href="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/" target="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/"><i><b>κείμενο</b></i></a> γραμμένο από τον πατέρα του, με τίτλο "Η εθνική μας αυταρέσκεια" και περιεχόμενο ανάλογο των επί του παρόντος αναφερθέντα. Ακολούθησε μια συζήτηση, πάνω κάτω σαν αυτές που περιέγραψα ότι συνήθως γίνονται σε τέτοια κείμενα και κάποια στιγμή πετάω ένα σχόλιο, ανάλογο του σημερινού μου προβληματισμού.<br />
<br />
Το αντιγράφω ως έχει:<br />
<i>Αρ. σχ.: 20, <cite class="fn">aggelos-x-aggelos</cite> <span class="says">είπε</span></i><br />
<i> <small class="comment-meta commentmetadata"><a href="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/#comment-31884" target="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/#comment-31884"> 27 Απριλίου, 2010 στο 20:53</a> </small> </i><i>Το πιο περίεργο από όλα όμως είναι το εξής:</i><br />
<i>Παρότι όλοι τα λέμε και τα γράφουμε για τα στραβά μας, παρατηρώ ότι πάντα τα αντιμετωπίζουμε σαν πρωτόγνωρα. Λες και δεν το έχουμε πιστέψει ακόμα ότι αυτό είμαστε, λες και κάθε φορά μας κάνει εντύπωση, λες και στο βάθος πιστεύουμε ότι δεν είναι έτσι ή ότι δεν φαίνεται πια, αλλά κάθε φορά την πατάμε με τον επόμενο που θα καυτηριάσει τη συμπεριφορά μας.</i><br />
<i>Πόσα τέτοια κείμενα δεν έχουν γραφτεί στο παρελθόν και, πόσα περισσότερα, αυτές τις μέρες. Και όμως, ένα σχόλιο τύπου “Ωχ, πάλι τα ίδια θα λέμε” δεν έχω δει πουθενά.</i><br />
<i>Μήπως έχει δει κανένας άλλος; Οπουδήποτε; Και πως μεταφράζεται αυτό;</i><br />
<br />
Περιμένω κάποια ώρα να δω αν θα ανταποκριθεί κανείς, τίποτα. Οπότε περίπου δυόμιση ώρες μετά ξαναγράφω:<br />
<i>Αρ. σχ. 29,<cite class="fn">aggelos-x-aggelos</cite> <span class="says">είπε</span></i><br />
<i> <small class="comment-meta commentmetadata"><a href="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/#comment-31914" target="http://sarantakos.wordpress.com/2010/04/27/autareskeia/#comment-31914"> 27 Απριλίου, 2010 στο 23:21</a> </small> </i><i>Το γεγονός επίσης ότι κανείς δεν ασχολήθηκε ούτε και με το σχόλιο της παρατήρησής μου, ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη που διατυπώνει.</i><br />
<i>Θέμα για μελέτη…</i><br />
<i>Τώρα θα μου πεις, και με το δίκιο σου δηλαδή, δεν πας να το μελετήσεις και να μας αφήσεις ήσυχους, αλλά τέλος πάντων <img alt=":)" class="wp-smiley" src="http://s.wordpress.com/wp-includes/images/smilies/icon_smile.gif" /> </i><br />
<br />
Θεώρησα τον αυτοσαρκασμό ως μια πολύ καλή διαφυγή, καθώς δεν παύει να με κατατρώει η πιθανότητα του εντελώς άσχετου και α-νόητου λόγου. Δεν είμαι δα και κάνας λόγιος ή ακαδημαϊκός, πολλές φορές όμως με συλλαμβάνω να ασχολούμαι με θέματα τα οποία δεν είναι του επιπέδου μου. Κλείνοντας αυτή τη μικρή παρένθεση ανασφάλειας, δεν μπορώ παρά να απορώ με το πως γίνεται κάθε φορά που διαβάζουμε τέτοιο κείμενο, να αντιδρούμε σαν μόλις να ανακαλύψαμε το επερχόμενο χάος. Και πάντα τρομάζουμε. Και πάντα ξεχνάμε. Και πάντα επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα στο επόμενο κείμενο. Περιττό να αναφέρω ότι μέχρι τη στιγμή αυτή, απάντηση δεν έχω πάρει.<br />
<br />
Την ίδια σκέψη με λίγο διαφορετική διατύπωση, έκανα και στο blog του κ. <a href="http://htsoukas.blogspot.com/" target="http://htsoukas.blogspot.com/"><i><b>Τσούκα</b></i></a> στο σημερινό του <a href="http://htsoukas.blogspot.com/2010/05/blog-post_12.html" target="http://htsoukas.blogspot.com/2010/05/blog-post_12.html"><i><b>άρθρο</b></i></a>, αλλά δεν περίμενα απάντηση, γιατί ήμουν πια σε θέση να το διατυπώσω ως ολοκληρωμένη σκέψη, στο δικό μου blog.<br />
<br />
Αν προσπαθήσω να βγάλω ένα συμπέρασμα, μόνο το εξής μου φαίνεται λογικό. Ως βολεψάκηδες και χαραμοφάηδες που ήμασταν μια ζωή, μέσα μας ξέραμε ότι αυτό κάποτε θα τελείωνε, απλά παρακαλούσαμε να φτάσει για μας και τα παιδιά μας. Ποια Ελλάδα και ποιες συντάξεις, μετά τη δική μου; Εμού θανόντος, άντε γαμηθείτε! Όλοι μας είμαστε τέτοιοι. Και με το που βλέπουμε ένα κείμενο που μας περιγράφει και μας αναγνωρίζουμε, σπεύδουμε να το υπερασπιστούμε, αισθανόμενοι ότι τουλάχιστον λέμε την αλήθεια και μετά, μη έχοντας από αλλού να φάμε χωρίς να παράγουμε, το ξεχνάμε και, χώνοντας την κεφάλα μας στο χώμα, περιμένουμε το επόμενο κείμενο του Σιλωάμ, να εξαγνίσουμε και πάλι, με λίγα σχόλια, παρόν, παρελθόν και, κυρίως, μέλλον. Το τελευταίο είναι και το κλειδί νομίζω: Ακόμα δεν έχουμε πρόθεση να αλλάξουμε, ένα διάλειμμα κάνουμε.<br />
<br />
Και για να μην αφήνω απορίες, η σύνδεση του παρόντος με του κειμένου μου παραθέτω στην αρχή είναι η εξής: Η χούντα, με αντάλλαγμα το να βγάλεις το σκασμό και το mind your own bussiness (τα οποία η πλειονότητα προσέφερε αφειδώς), έδωσε πολλά από αυτά για τα οποία γεννήθηκε ο Έλληνας. Φτηνά σπίτια, δουλειές, τάξη (πάνω από όλα), ομοιομορφία, εξουσία, θέσεις στο δημόσιο, γνωριμίες εφόσον ήσουν καλό παιδί, βόλεμα χωρίς ιδρώτα... Και, φυσικά, το δικαίωμα να είσαι υπερήφανος φωνάζοντας "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια", την ώρα που ήξερες ότι, σε περίπτωση εμπλοκής θα έβρισκες χίλιους γιατρούς να σε βγάλουν Ι312, κατεβάζοντας χριστοπαναγίες νυχθημερόν και ξενοπηδώντας ασυστόλως.<br />
<br />
Αυτοί είμαστε και, γράφοντας αυτές τις γραμμές, μόλις μου πέρασε μια φρικαλέα σκέψη από το μυαλό: Αν ερχόταν τώρα δέκα στρατιωτικοί και πέταγαν πέντε λαϊκισμούς τύπου <span id="main" style="visibility: visible;"><span id="search" style="visibility: visible;">"η χώρα διήρχετο μιαν κρίσην <i>αναζητούσα</i> διέξοδο από μακρού χρόνον εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου" και διάφορα άλλα τέτοια φαιδρά, αλλά την επόμενη μέρα διορίσει τη μισή Ελλάδα στο δημόσιο, προβλέπω τουλάχιστον 14 χρόνια γύψο. </span></span><br />
<br />
Τελικά δεν απορώ και τόσο. Πως να τα σηκώσεις όλα αυτά τα χάλια σου σαν άνθρωπος και να τα επεξεργαστείς; Και εγώ που το πήγα βαθύτερα, μήπως ένιωσα καλύτερα; Δεν καθόμουν να σχολιάζω απ' την αρχή το κάθε κείμενο, σαν να ξυπνούσα αμέριμνος και, μόλις να αντίκριζα το χάος.<br />
<br />
<i>"Ωχ, ένα χάος"</i>, είπε ο αναγνώστης για πολλοστή φορά, αλλά σίγουρος ότι ήταν η πρώτη και, αφού κατέθεσε τις απόψεις του περί του χάους, ξανάχωσε την κεφάλα του στην άμμο, περιμένοντας το επόμενο, πρώτο του, χάος... Και μάλιστα, απόλυτα πεπεισμένος ότι το φταίξιμο το δικό του, είναι το μικρότερο.</div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-14502613482619828952010-04-26T12:08:00.003+03:002010-04-26T12:32:34.127+03:00Ο Ρομπέν των κηδεμονευομένων<par></par><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpL7k2D6uJmXJaKYQAWcJLoyUztimPoDuMQ2gJzDbaQ5BktkBHKOFLYMegp01L0jEIj-uw5hssZZw4aWwAg-hTAjlVEX9bDM7jtKUlCMt-4vjTUp_Xec6zPDhl9tQ2Tr22Rii/s1600/%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%9B%CE%95%CE%96.JPG" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpL7k2D6uJmXJaKYQAWcJLoyUztimPoDuMQ2gJzDbaQ5BktkBHKOFLYMegp01L0jEIj-uw5hssZZw4aWwAg-hTAjlVEX9bDM7jtKUlCMt-4vjTUp_Xec6zPDhl9tQ2Tr22Rii/s1600/%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%9B%CE%95%CE%96.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 304px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpL7k2D6uJmXJaKYQAWcJLoyUztimPoDuMQ2gJzDbaQ5BktkBHKOFLYMegp01L0jEIj-uw5hssZZw4aWwAg-hTAjlVEX9bDM7jtKUlCMt-4vjTUp_Xec6zPDhl9tQ2Tr22Rii/s400/%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%9B%CE%95%CE%96.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5463691905136475442" border="0" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-style: italic;font-size:78%;" >Κάντε κλικ να μεγαλώσει</span><br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Τώρα που πληροφορηθήκαμε από τον πρωθυπουργό της χώρας μας ότι είμαστε υπό κηδεμονία, δηλαδή ανάξιοι να χειριστούμε τα φράγκα που (δεν) βγάζουμε, είναι καιρός να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, παράλληλα πάντα με τη δική μας ανοχή, μας οδήγησαν ένα βήμα πριν το δεύτερο "δυστυχώς επτωχεύσαμεν", το οποίο στο παρά πέντε το γλυτώσαμε.<br /><br />Είναι καιρός λοιπόν για δράση. Αυτό το λένε όλοι, αλλά τι μπορεί να γίνει δεν μας λέει κανείς. Και αφού οι κυβερνήσεις απέτυχαν τι μας μένει; Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Μου ήρθε μια ιδέα, που και σε μας θα δώσει ψωμί να φάμε, και τη χώρα θα βγάλει από την κρίση.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LnW67kbIZA6NKDZrnJ67ApB9gVGVBdHwk8UA-DlIbCRJog0U-zVx0TbDgWdBbmS3B3SHPfVA22hRXaocK3rKTdawkLOZll76451egkahpyge-6ZfDjeAk51-Uy7seMo5hCZG/s1600/%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF.bmp" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LnW67kbIZA6NKDZrnJ67ApB9gVGVBdHwk8UA-DlIbCRJog0U-zVx0TbDgWdBbmS3B3SHPfVA22hRXaocK3rKTdawkLOZll76451egkahpyge-6ZfDjeAk51-Uy7seMo5hCZG/s1600/%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 59px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LnW67kbIZA6NKDZrnJ67ApB9gVGVBdHwk8UA-DlIbCRJog0U-zVx0TbDgWdBbmS3B3SHPfVA22hRXaocK3rKTdawkLOZll76451egkahpyge-6ZfDjeAk51-Uy7seMo5hCZG/s400/%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5463714073639172050" border="0" /></a><br />Θα ιδρύσουμε την μη κυβερνητική οργάνωση "Ο Ρομπέν των κηδεμονευομένων". Αυτή η οργάνωση θα τυπώσει ένα χαρτονόμισμα, το ρομπένευρω, ή κηδεμονόευρω, ή δημητρόευρω (από το Δημήτρη Παπαμηχαήλ της φωτό), το οποίο θα συμφωνήσουμε να χρησιμοποιούμε μεταξύ μας, αντί του κανονικού ευρώ. Αυτό αρχικά, θα το διαθέσει η οργάνωση σε όλους όσους έχουν ανάγκη (άνεργους, απολυμένους κλπ), κάτι το οποίο δεν είναι παράνομο, γιατί ούτε πλαστογραφία είναι, ούτε χρειάζεται να έχεις απόθεμα σε χρυσό για να κόψεις νόμισμα -κάτι που δεν βολεύει και πολλούς να είναι γνωστό, αλλά είναι μια παγκόσμια συμφωνία, εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα το ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να κόψει νόμισμα είναι ένα άλλο θέμα και εδώ όντως υπάρχει μια παρανομία, αλλά προς το παρόν το ξεπερνάμε και βλέπουμε.<br /><br />Το νόμισμα λοιπόν θα το χρησιμοποιούμε για τις μεταξύ μας συναλλαγές, σε μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα έκλειναν -τουλάχιστον ας πάρουν μια παράταση- και θα κρατάμε τα κανονικά μας ευρώ για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, τα δάνειά μας κλπ. Στο μεταξύ η κυβέρνηση θα εξακολουθεί να ψάχνει δάνεια, ενώ εμείς θα έχουμε προσωρινά λύσει το πρόβλημά μας.<br /><br />Όταν το πάρουν χαμπάρι ότι εμείς τη βρήκαμε τη λύση μας, θα προσπαθήσουν να μας βάλουν φυλακή. Τότε όμως, εμείς που θα έχουμε φτιάξει την οργάνωση, θα τους προτείνουμε να δανειστούν από εμάς, με το μισό επιτόκιο από ότι δανείζονται από τους ξένους. Το αποτέλεσμα θα είναι να το δεχτούν, αφού ήδη το νόμισμα θα κυκλοφορεί μεταξύ μας, οπότε γιατί να μη μας πληρώνουν και αυτοί σε ρομπενόευρα. Έτσι θα γίνει ευρέως αποδεκτό σαν νόμισμα εσωτερικής κατανάλωσης και θα αρχίσουν να δίνουν και οι τράπεζες δάνεια σε ρομπενόευρα.<br /><br />Το κράτος θα κρατάει τα δικά του κανονικά ευρώ, για να πληρώνει το χρέος του προς τα έξω. Στο μεταξύ θα συνεχίσουμε λειτουργούμε κανονικά, μόνο που θα χρησιμοποιούμε όλο και λιγότερο το ευρώ και όλο και περισσότερο το δικό μας. Παράλληλα, θα φροντίσουμε να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας, αφού δεν θα μας στοιχίζει τίποτα πλέον το να παράγουμε δικά μας προϊόντα και να μαζεύουμε ευρώ. Όταν το χρέος μηδενίσει, ουσιαστικά θα κυκλοφορούν μόνο τα νέα μας νομίσματα. Τότε θα μετρήσουμε πόσα ευρώ έχουν απομείνει στην Ελλάδα και αναλόγως της διαφοράς με τα κυκλοφορούντα κηδεμονόευρα, θα κάνουμε μια υποτίμηση, και θα τα ξανααλλάξουμε σε ευρώ, αποσύροντάς τα για πάντα. Το αποτέλεσμα θα είναι να έχουν πληρώσει την κρίση όσοι έχουν πολλά λεφτά, γιατί μέχρι τότε θα τα έχουν αλλάξει όλα σε δημητρόευρα, οπότε ο καθένας θα πληρώσει πραγματικά με το μερίδιο που του αναλογεί.<br /></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-65769711821340394252010-04-18T17:40:00.002+03:002010-04-22T16:58:04.430+03:00Θα μου το γράψεις σε μια κασέτα;<div style="text-align: justify;">Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου και οι λίγο μικρότεροι -για τους πιο παλιούς εννοείται- έχουν πει άπειρες φορές αυτή την ατάκα. Όποτε έβγαινε ένας καινούριος δίσκος των συγκροτημάτων ή των καλλιτεχνών που λατρεύαμε, προφανώς, δεν τρέχαμε όλοι μαζί να αγοράσουμε το άλμπουμ σε βινύλιο (αχ, βαχ, μαζί με πολλά μπουχού, κλαψ, σνιφ, αυτός ο έρωτας με το βινύλιο δεν θα γιατρευτεί ποτέ). Απλά ο πρώτος που το αγόραζε, άρχιζε να το γράφει σε κασέτες για τους κολλητούς οι οποίοι τις αντέγραφαν για άλλους και έτσι προχώραγε η μουσική μας διαπαιδαγώγηση -διαπαιδαγώγηση, μπα βαριά λέξη· ας προτείνει κάποιος μια καλύτερη γιατί είμαι και άυπνος.<br /><br />Αλλά αυτό ήταν για την αρχή. Μέχρι να μαζέψουμε τα λεφτά να τον πάρουμε και εμείς. Ήταν δυνατόν να λείπει από τη δισκοθήκη μας; Ιεροσυλία.<br /><br />Οπωσδήποτε δεν τους αγοράζαμε και όλους. Αλλά το γεγονός ήταν ένα: Όσοι είχαν αντιγραμμένες κασέτες, είναι και αντίστοιχη δισκοθήκη. Όσο περισσότερες ήταν οι κασέτες, τόσο πλουσιότερη ήταν και η δισκοθήκη του.<br /><br />Έπειτα ήταν και το πρακτικό μέρος της υπόθεσης. Ακόμα και ο ίδιος ο πρώτος κάτοχος του βινυλίου, την πρώτη κασέτα την έγραφε για τον εαυτό του. Όταν θέλαμε να πάμε κάπου, όπως για παράδειγμα μια εκδρομή ή για μπάνιο, δεν μπορούσαμε να κουβαλάμε και το πικάπ μαζί. Ενώ το κασετόφωνο μαζί με τις κούτες με τις TDK χρωμίου (ξέρω, ένα δάκρυ κύλησε), ήταν μια χαρά λύση.<br /><br />Εκείνη την εποχή, υπήρχαν ακόμα και αρκετά δισκάδικα που έκαναν αυτή τη δουλειά. Και όχι μόνο δισκάδικα, μέχρι και μαγαζιά με αποκλειστικό αντικείμενο την αντιγραφή πειρατικών κασετών υπήρχαν. "Ο δίσκος φίλε κάνει 1200 δρχ, αλλά άμα θέλεις, μου δίνεις δυο κατοστάρικα και ένα πενηντάρικο για την κασέτα και σου κάνω μια εγγραφή τζάμι." Και ήταν όντως τζάμι, γιατί και καλύτερα πικάπ είχαν και καλύτερα ντεκ απο μας.<br /><br />Περνώντας τώρα στη δημιουργική πλευρά του θέματος αυτό το "θα μου το γράψεις σε μια κασέτα;" που λέει ο τίτλος, δεν ήταν λίγες οι φορές που έλειπαν δυο λέξεις. "Θα μου γράψεις μια κασέτα;" Οι επιλογές από ένα συγκρότημα ή από μπαλάντες ή από τις καλύτερες ροκιές, ήταν μια άκρως καλλιτεχνική υπόθεση, η οποία όπως ήταν φυσικό, είχε τους δικούς της αστέρες. Το να κάνεις τη λίστα με το ποια τραγούδια θα επιλέξεις και με ποια σειρά θα τα βάλεις για να φτιάξεις -με όλη την σημασία της λέξης φτιάχνω- μια κασέτα, απαιτούσε ταλέντο και, σίγουρα δεν ήταν δουλειά για τον καθένα. "Ο τάδε έχει γράψει τις καλύτερες κασέτες" ήταν άλλη μια πολύ διαδεδομένη ατάκα. Και οι κασέτες αυτές μετά έπαιρναν έναν τελείως αυτόνομο, δικό τους δρόμο, καθώς γίνονταν κάτι μοναδικό.<br /><br />Ο "καλλιτέχνης" βέβαια που περιγράφεται παραπάνω, δεν ήταν απαραίτητο ότι θα ήταν καλός και στην εκτέλεση της δουλειάς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούγαμε από τέτοιες κασέτες μια σειρά τραγουδιών που μας έστελναν ταξίδια ανεπανάληπτα, αλλά στο τέλος είχαμε τέτοια νεύρα με το χασάπη που έκοβε το φινάλε, δεν πετύχαινε ακριβώς την αρχή, έσερνε τη βελόνα πάνω στο δίσκο την ώρα της εγγραφής, δεν υπολόγιζε σωστά τη διάρκεια της κασέτας με αποτέλεσμα να έπρεπε να γυρίσεις πλευρά για να το ακούσεις ολόκληρο και διάφορα τέτοια σφαξίματα.<br /><br />Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η πειρατεία δεν ξεκίνησε με την εμφάνιση των <span>mp3.</span> Υπήρχε ανέκαθεν, αλλά για κάποιο λόγο, ξαφνικά άρχισε να ενοχλεί τις εταιρείες καθώς και άπαντες εμπλεκόμενους με τα πνευματικά δικαιώματα. Και όλοι μαζί να ξεχνούν πως εκείνοι που είναι οι πραγματικοί καταναλωτές των εμπορικών σκευασμάτων της μουσικής βιομηχανίας, είναι μόνο εκείνοι που κάνουν την περισσότερη πειρατεία. Γιατί αυτό που σου αρέσει, το θέλεις αυθεντικό και θες να ξέρεις αν σου αρέσει πριν δώσεις τα ωραία σου λεφτουδάκια.<br /></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-52440309377400438782010-03-27T00:16:00.000+02:002010-04-22T16:58:04.436+03:00Χρόνια πολλά blogάκι μου 4 + η ώρα της γης!<div style="text-align: justify;">Αν ήσουν Ολυμπιακοί αγώνες, σήμερα θα είχες τελετή έναρξης...<br />Αν ήσουν κυβέρνηση, σήμερα θα έκανες εκλογές...<br />Αν ήσουν μουντιάλ, σήμερα θα έκανες την πρώτη σέντρα...<br />Αν ήσουν δήμαρχος, σήμερα θα ετοιμαζόσουν για δεύτερη θητεία...<br /><br />Είσαι όμως απλά το blogάκι μου και σήμερα έχεις απλώς γενέθλια!<br /><br />Ε, ναι λοιπόν, πέρασαν τέσσερα (4) χρόνια από εκείνη την ημέρα που αποφάσισα να σε δημιουργήσω και από τότε έχεις πάρει στα χέρια σου την ευθύνη της δημιουργίας νέων πραγμάτων και καταστάσεων. Και δε με χαλάει καθόλου, καλά το πας· προχώρα!<br /><br />Σήμερα όμως συμπίπτει να είναι και η ημέρα της γης.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCU8lBlhTbsgjjadZ5qI2-istkFBYGo9ilDPCwEJLfGf4_Q955TyRunsnCIu0dPh8FAjpz0flPQBSCjmZ8fFwc1WwEh4mO8MJ-kuBFqvaki-bW5QEjm7xeee9_oeFmKvXceTNsDw/s1600/120x120.jpg" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCU8lBlhTbsgjjadZ5qI2-istkFBYGo9ilDPCwEJLfGf4_Q955TyRunsnCIu0dPh8FAjpz0flPQBSCjmZ8fFwc1WwEh4mO8MJ-kuBFqvaki-bW5QEjm7xeee9_oeFmKvXceTNsDw/s1600/120x120.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 120px; height: 120px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCU8lBlhTbsgjjadZ5qI2-istkFBYGo9ilDPCwEJLfGf4_Q955TyRunsnCIu0dPh8FAjpz0flPQBSCjmZ8fFwc1WwEh4mO8MJ-kuBFqvaki-bW5QEjm7xeee9_oeFmKvXceTNsDw/s400/120x120.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453060720967539906" border="0" /></a><br />Οπότε σαν δώρο, αποφάσισα να σου φτιάξω μια <a href="http://www.wwf.gr/earthhour/aggelosxaggelos" target="http://www.wwf.gr/earthhour/aggelosxaggelos"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">ολοκαίνουρια σελίδα</span></a> στο <a href="http://www.wwf.gr/earthhour/index.php" target="http://www.wwf.gr/earthhour/index.php"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">επίσημο site</span></a> της <a href="http://www.wwf.gr/" target="http://www.wwf.gr/"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">WWF</span></a> και να συμμετάσχουμε και οι δύο στον παγκόσμιο συντονισμό της μιας ώρας χωρίς φώτα. Για το λόγο αυτό, έφτιαξα και το ανάλογο δικό μου λογότυπο.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijTlltZijXawlPCYHuWGj04HYQzJioIEv66LDEOYSVuRSawj9BIOZzbO_obgAYPAq42L4Dk-6eLyRAqM6-yugdtchee71sBQexJt1W3nLAV763NdYoulEnVvqP7t0fmLtkO3Lc6Q/s1600/aggelosxaggelos_earth.JPG" target="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijTlltZijXawlPCYHuWGj04HYQzJioIEv66LDEOYSVuRSawj9BIOZzbO_obgAYPAq42L4Dk-6eLyRAqM6-yugdtchee71sBQexJt1W3nLAV763NdYoulEnVvqP7t0fmLtkO3Lc6Q/s1600/aggelosxaggelos_earth.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijTlltZijXawlPCYHuWGj04HYQzJioIEv66LDEOYSVuRSawj9BIOZzbO_obgAYPAq42L4Dk-6eLyRAqM6-yugdtchee71sBQexJt1W3nLAV763NdYoulEnVvqP7t0fmLtkO3Lc6Q/s400/aggelosxaggelos_earth.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453060608567553298" border="0" /></a><br /><br />Σιγά μη μου αρκούσε το έτοιμο της WWF...<br /><br />Οπότε λοιπόν και εσείς με τη σειρά σας αγαπητοί και ατελείωτοι αναγνώστες μου, δεν έχετε παρά να μου ευχηθείτε χρόνια πολλά, κάνοντας <a href="http://www.wwf.gr/earthhour/aggelosxaggelos" target="http://www.wwf.gr/earthhour/aggelosxaggelos"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">κλικ στην καινούρια μου σελίδα</span></a> και δηλώνοντας τη συμμετοχή σας στην προσπάθεια, απλά γράφοντας το όνομα και το e-mail σας. Η σελίδα έχει φτιαχτεί την κατηγορία "Φορείς", στην οποία προηγείται αυτή τη στιγμή το ΙΚΕΑ. Για να δούμε, πόσοι θα γραφτούν από τη δική μου παρακίνηση...<br /><br />Και του χρόνου να γιορτάσουμε την πενταετία!<br /></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-86855548817435228562010-03-04T04:30:00.001+02:002010-04-22T16:58:04.441+03:00Περί ελληνικής κρίσης (updated)<div style="text-align: justify;">Ανακοινώθηκαν, λέει, σήμερα τα νέα μέτρα, για να γίνουμε καλά παιδιά και να σωθούμε από την καταστροφή. Δεν παρακολούθησα τηλεόραση, ούτε διάβασα εφημερίδες, απλά κάπου το πήρε το αυτί μου. Δε νομίζω ότι χρειάζεται άλλωστε. Πέρα από τις λεπτομέρειες, η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ΚΚΕ θα κάνει λόγο για αντιλαϊκή πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι ανάλογο, η ΝΔ θα πει ότι δεν έπρεπε να κόψετε από εκεί αλλά από αλλού και από αύριο, το ΠΑΜΕ, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και οι λοιπές δημοκρατικές (θου Κύριε) δυνάμεις του τόπου, θα κατεβάσουν τον κόσμο στους δρόμους για απεργίες διαρκείας.<br /><br />Είναι καιρός για κινητοποιήσεις; Σίγουρα ναι. Αλλά ας κάνουμε μια φορά κάτι λίγο διαφορετικό. Ας βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει. Αφού μας λείπουν λεφτά, κάποιοι τα πήραν, έτσι δεν είναι; Γιατί κανείς, μα κανείς, δεν ενδιαφέρεται για το ποιοι είναι αυτοί; Πέρα από κάποιες αόριστες αναφορές στο κεφάλαιο και τους πλούσιους, που πρέπει να πληρώσουν αντί για μας, όλοι αποπροσανατολίζουν τον κόσμο με αηδίες. Δεν αντέχω άλλο αυτή την ανοχή στα πάντα. Η κυβέρνηση έχει πάρει το ύφος "ότι έγινε έγινε, πάμε μπροστά" και όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος συγχωρούνται.<br /><br />Αν πρέπει να ξεσηκωθούμε για κάτι, αυτό δεν είναι το τι θα βγάλουμε από την τσέπη μας. Πρέπει να απαιτήσουμε, έστω και από την ΕΕ, επιτήρηση και τακτοποίηση. Όσοι κλέβανε εξακολουθούν και κλέβουν. Οι άχρηστοι φορείς, που λειτουργούν μόνο για να παίρνουν κάποιοι μισθό, δεν αγγίζονται. Τα πρόστιμα που πληρώνουμε για τις διάφορες ακαταστασίες μας, με εκατομμύρια ευρώ την ημέρα (π.χ. παράνομες χωματερές), δεν μας νοιάζουν καθόλου. Η εκκλησία παραμένει αφορολόγητη. Το πρόγραμμα εξοπλισμών παραμένει αλώβητο. Και αυτά είναι όσα μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό.<br /><br />Δεν γράφω ήρεμος, ώστε να προσπαθήσω να κάνω το άρθρο όμορφο και ποιοτικό. Γράφω θυμωμένος. Πολύ θυμωμένος. Δεν την αντέχω άλλο αυτή τη χώρα και τους κατοίκους της. Πρέπει να γίνει κάτι για να ελεγχθούν αυτά που ανέφερα παραπάνω, καθώς και πολλά ακόμα, και πρέπει να γίνει τώρα. Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε πρόβατα του κάθε επαγγελματία απεργού και να φωνάξουμε για τα πραγματικά μας προβλήματα.<br /><br />Σαν πρώτη κίνηση ας υπογράψουμε για τη <a href="http://www.petitiononline.com/taxchu/petition.html" target="http://www.petitiononline.com/taxchu/petition.html"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας</span></a>. Προσωπικά θα εισηγούμουν μέχρι και τη δήμευση, αλλά ας αρχίσουμε από κάπου. Και κάποια στιγμή, ας αρχίσουμε να ασχολούμαστε λίγο με τις παραλείψεις και τις παρανομίες της κάθε κυβέρνησης. Αντί να πληρώσουμε, ας κάνουμε λίγη δουλειά. Ας συμμαζευτούμε λίγο επιτέλους, αηδία έχουμε καταντήσει...<br /><br />(Update 21:39)<br /><br />Το έγραψα ως σχόλιο, αλλά, μετά και από το <b><i><a href="http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2010/03/blog-post.html" target="http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2010/03/blog-post.html">άρθρο</a></i></b> του doctor, νομίζω ότι πρέπει να το ενσωματώσω στο κύριο άρθρο<br /><br />Το <b><i><a href="http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3469:2010-03-04-08-07-57&catid=63:2008-09-01-08-34-41&Itemid=85" target="http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3469:2010-03-04-08-07-57&catid=63:2008-09-01-08-34-41&Itemid=85">σημερινό</a></i></b> αλλά και το <b><i><a href="http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3468:2010-03-03-08-34-39&catid=66:2008-09-01-08-36-20&Itemid=88" target="http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3468:2010-03-03-08-34-39&catid=66:2008-09-01-08-36-20&Itemid=88">χθεσινό</a></i></b> άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, εξηγούν σε μεγάλο βαθμό αυτά που λέω.<br /></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-24831465.post-13311164584111478032010-02-19T18:33:00.001+02:002010-04-22T16:58:04.444+03:00Βιβλία<div style="text-align: justify;">Ζώντας σε ένα αρκετά ηλεκτρονικοποιημένο κόσμο, με σχεδόν το σύνολο των εφημερίδων να έχουν την ύλη τους, εκτός από έντυπη, παράλληλα και ψηφιακή, με τα blogs και τα λοιπά κοινωνικά δίκτυα, κάποιες φορές να προπορεύονται σε ενημέρωση των παραδοσιακών μέσων, η έντυπη πληροφόρηση, χάνει σταθερά έδαφος. Η κοινωνία της πληροφορίας είναι πολύ βιαστική για να περιμένει συγγραφή, διόρθωση, σελιδοποίηση, εκτύπωση κλπ. Ιδιαίτερα δε, όταν μιλάμε για e-books, όπου εκεί τα πράγματα κάνουν το μέλλον του χαρτιού ακόμα πιο ζοφερό.<br /><br />Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι το βιβλίο θα εξαφανιστεί ποτέ. Ίσως -και μάλλον θα έπρεπε- εκείνο που θα εξαφανιστεί να είναι οι εγκυκλοπαίδειες και κάποια τέτοιου τύπου πολύτομα έργα, για τρεις λόγους: Τεράστια κατανάλωση χαρτιού για πληροφορίες που κανείς δεν θα διαβάσει ποτέ, ευκολότερη προσπέλαση λόγω του υπερκειμένου και τέλος κατοχή όσων πραγματικά χρειαζόμαστε.<br /><br />Όσο για τον χάρτινο φίλο μας, τον χιλιοδιαβασμένο, πολυδανεισμένο, ζωγραφισμένο, υπογραμμισμένο, <a href="http://www.bookcrossing.com/" target="http://www.bookcrossing.com/"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">crossαρισμένο</span></a>, με τις σημειώσεις του, τις αφιερώσεις του, τους σελιδοδείκτες του και τις τσακισμένες σελίδες του, δεν νομίζω ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε ποτέ μακριά του. Καλή η εύκολα προσβάσιμη πληροφορία, αλλά θα περάσουν πολλές γενιές ακόμα που θα διαβάσουν τον Βερν σε χαρτί.<br /><br />Πέρα όμως από όλες αυτές τις υποθέσεις υπάρχει ένα παρόν το οποίο, μέσω της ψηφιακής διαδικασίας, δίνει στο βιβλίο ένα φοβερό πλεονέκτημα. Σχεδόν όλα τα βιβλιοπωλεία πια, έχουν και ηλεκτρονικό κατάστημα, με φοβερές επιλογές αναζήτησης και παράδοση στο σπίτι. Ο λόγος όμως που γράφω το άρθρο είναι γιατί σήμερα ανακάλυψα ένα λίγο διαφορετικό ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο. Το <a href="http://www.spaniavivlia.gr/" target="http://www.spaniavivlia.gr/"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Σπάνια Βιβλία</span></a> κάνει αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του, αναλαμβάνει, δηλαδή, μετά από μία δωρεάν εγγραφή, να αναζητήσει για τον αιτούντα το σπάνιο ή εξαντλημένο βιβλίο.<br /><br />Δεν ξέρω πως σας φάνηκε, αλλά εγώ πολύ συγκινήθηκα...<br /></div>aggelos-x-aggeloshttp://www.blogger.com/profile/06720850298804545759noreply@blogger.com0