Αναρτήσεις
Σεξουαλικότης, πάντων αίτια
Θα προσπαθήσω σε αυτό το κείμενο να περιγράψω τη γνώμη μου για τον άνθρωπο και τη συμπεριφορά του. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για επιστημονικό κείμενο, μιας και δεν ασκώ καμία επιστήμη. Ο μόνος λόγος που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί από κάποιον είναι ότι, η παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και η ανάλυση των αιτιών που οδηγούν σ' αυτήν, είναι μια ασχολία με την οποία καταπιάνομαι εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή η ασχολία με οδήγησε κατά καιρούς να διαβάσω κάποια -λίγα- πράγματα από φιλοσοφία και ψυχολογία, αλλά δεν έχω διαβάσει τίποτα σχετικό με ότι πρόκειται να γράψω. Ίσως και να μην ήθελα -για να μην επηρεαστώ; για να είναι πρωτογενές αυτό που θα γράψω; για να πιστεύω ότι το ανακάλυψα; δεν ξέρω. Πάντως είναι σίγουρα και μια προσπάθεια να ταξινομήσω τις σκέψεις μου πάνω σε ένα θέμα που με βασανίζει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι μας θεωρώ πολύ τυχερούς. Μέσα στο άπειρο του σύμπαντος έτυχε να υπάρξουμε σε ένα μέρος με συνθήκες κατάλληλες για επιβίωση -σωστή και πρέπουσα απόσταση από τον ήλιο, κατάλληλα στοιχεία σύνθεσης εδάφους και αέρος και πολλά άλλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν έτυχε ποτέ να "συναντηθούμε" με κάποιον άλλο πλανήτη, κομήτη, αστεροειδή κλπ. Για αυτό και μόνο θα πρέπει να αισθανόμαστε ευγνώμονες.
Πολύ φυσικά λοιπόν, ένα τέτοιο μέρος εποικίστηκε, αρχικώς με πολύ μικρές μορφές ζωής και στη συνέχεια με πιο εξελιγμένες. Μέχρι που ένα είδος αποφάσισε, με συνοπτικές και καθόλου δημοκρατικές διαδικασίες, να κυριαρχήσει πάνω σε όλα τα άλλα. Ο άνθρωπος, παρόλα τα βήματα που έκανε μέχρι σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι ένα ον με έμφυτα ένστικτα κοινά σε όλα τα υπόλοιπα όντα, όπως της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. Ακόμα και η κατηγοριοποίησή του δεν διαφέρει, είναι θηλαστικό. Τότε, τι ήταν εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίσει;
Η γνώμη μου είναι πως η μόνη διαφορά μας με τα υπόλοιπα ζώα είναι στην αναπαραγωγή. Ο άνθρωπος ένιωθε απόλαυση με τη διαδικασία. Κάτι το οποίο λογικά είχε να κάνει με τον εγκέφαλό του. Αυτό και μόνο είναι υπεύθυνο για την μέχρι τώρα εξέλιξή μας. Και ο μηχανισμός πιστεύω ότι λειτούργησε ως εξής:
Σε όλα τα ζώα το θηλυκό ψάχνει να βρει το δυνατό αρσενικό για να ζευγαρώσει. Μόνο που, λόγω μη απόλαυσης, αυτό γίνεται σε κάποιες συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου και για αναπαραγωγή και μόνο. Άρα, ένα αρσενικό, αρκεί, τη δεδομένη χρονική στιγμή, να κερδίσει μερικές μάχες που θα τον κάνουν τον "τυχερό" της εποχής. Οι άνθρωποι όμως, που ο εγκέφαλός τους τους επέβαλε πιο συχνές συνευρέσεις λόγω απόλαυσης, άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορους τρόπους για να γίνουν πιο αρεστοί στο θηλυκό, πέραν της σωματικής δύναμης. Πλούτος και εξουσία συντροφεύουν την ανθρωπότητα από τα πρώτα της βήματα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η άποψη ευσταθεί για τους πρώιμους ανθρώπους, αλλά, από όταν υπάρχει καταγεγραμμένη ιστορία και μετά, ο άνθρωπος βρισκόταν σε μία διαρκή αναζήτηση εξουσίας και κανείς δεν διαφωνεί ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό. Οπότε οι δυνατοί είχαν εξασφαλισμένη την συχνή τους απόλαυση. Τι γίνεται όμως με τους πιο αδύναμους;
Στους αδύναμους αυτού του πλανήτη οφείλεται όλη η εξέλιξη. Αυτοί ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους. Μη μπορώντας ένας άνθρωπος να νικήσει με σωματική δύναμη, αναγκαστικά θα στρεφόταν προς την παρατήρηση, την μητέρα των επιστημών. Και ένας όχι και τόσο δυνατός αλλά ούτε και τέρας ευφυίας θα προσπαθούσε να γοητεύσει με την τέχνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε αρσενικός προσπαθούσε να έχει κάτι ώστε να κάνει ένα θηλυκό να τον κοιτάξει. Λογικά αυτός ήταν και ο λόγος και ο τρόπος που εξελίχθηκαν και οι πρώιμοι άνθρωποι.
Βγαίνοντας όμως, ο ανθρώπινος εγκέφαλος από την βαρετή διαδικασία γέννηση, επιβίωση, αναπαραγωγή, θάνατος απέκτησε αυτό που ο Φρόιντ περιέγραψε ως υποσυνείδητο και συνειδητό. Και αυτό συνέβη διότι πλέον, δεν του αρκούσε να μάθει πως θα επιβιώνει και τι θα τρώει που να μη τον βλάπτει, αλλά κυρίως, πως θα συμπεριφέρεται. Και αυτά τα δύο είναι που πολλές φορές αποπροσανατολίζουν έναν άνθρωπο από τον βασικό ασυνείδητο στόχο του, την ικανοποίηση της σεξουαλικότητάς του. Έτσι έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων που χάνονται μέσα στην αναζήτησή τους με αποτελέσματα είτε λαμπρών επιστημόνων, είτε παλαβών τύπου Χίτλερ.
Όσο για τις γυναίκες που, λόγω κατασκευής, έχουν τον παθητικό ρόλο στην υπόθεση, η ζωή τους ήταν πάντα κατά πολύ ευκολότερη. Τους αρκούσε να ήταν όμορφες και εντυπωσιακές και είχαν εξασφαλισμένη την ικανοποίησή τους. Ένα καλοφτιαγμένο και περιποιημένο θηλυκό είναι αρεστό ακόμα και χωρίς κανένα άλλο πλεονέκτημα, άρα έχει και λιγότερα πράγματα να το απασχολούν. Ο συνδυασμός αυτός με την κατώτερη σωματική του δύναμη έφεραν και την εκμετάλλευση από το δυνατότερο και πιο πολυπράγμων αρσενικό. Οι γυναίκες όμως είναι σαφώς ανώτερες από τα άντρες. Πρώτον βάζουν τα αρσενικά να σφάζονται και να κάνουν όλη τη βρομοδουλειά για κάτι το οποίο θα ευχαριστηθούν αμφότεροι. Δεύτερον, παρότι ποτέ δεν φαίνονταν, είχαν πολύ συχνά τον τελευταίο λόγο στις διάφορες υποθέσεις με την ακατανίκητη πειθώ τους. Και τρίτον και σημαντικότερον, δεν έκαναν την επανάστασή τους παρά μόνο όταν ήταν σίγουρες ότι δεν επιβαρυνθούν με σωματική εργασία αφού η τεχνολογία είχε προχωρήσει αρκετά.
Ίδιος πιστεύω ότι είναι και ο λόγος μιας άλλης, μοναδικής για τα έμβια όντα, ιδιότητας του ανθρώπου, της θρησκευτικότητας. Η ιδιαιτερότητα αυτή του εγκεφάλου μας προκαλεί πιθανόν και κάποιες ασυνείδητες ενοχές. Γιαυτό και οι θεότητες της κάθε περιόδου είχαν άμεση σχέση με την εξέλιξη της σεξουαλικότητας. Η θεοποίηση των καιρικών φαινομένων είναι ο φόβος της τιμωρίας για αυτή την τροπή μας -τα άλλα ζώα απλώς κρύβονταν μέχρι να περάσει η καταιγίδα. Το δωδεκάθεο, με όλες τις "αρπαχτές" των θεών, περιείχε μια εξιλέωση -να και αυτοί το ίδιο κάνουν. Οι μοντέρνες θρησκείες, που πολέμησαν το σεξ όσο καμία παλιότερη, ήρθαν σαν αντιστάθμισμα σε καιρούς έξαρσης. Και, αν μη τι άλλο, συμφωνούν με την άποψή μου -τι άλλο είναι το μήλο της γνώσης του καλού και του κακού και γιατί μετά οι πρωτόπλαστοι θέλησαν να κρύψουν τα γεννητικά τους όργανα;
Αν δεχτούμε την άποψή μου ως σωστή, πιστεύω ότι απαντάται αυτόματα και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα της ανθρωπότητας, το αν υπάρχει απόλυτη ευτυχία ή όχι. Και η απάντηση είναι σαφώς όχι. Η ιδιαιτερότητα του εγκεφάλου μας που μας επέτρεψε αφενός την πλήρη κυριαρχία μας στην γη και αφετέρου το μην αποτελούμε πλέον κρίκο της τροφικής αλυσίδας, είναι απόλυτα υπεύθυνη και για την αναζήτηση της ευτυχίας. Δεν νομίζω ότι κανένα ζώο είναι δυστυχισμένο, και αυτό συμβαίνει γιατί ζει κοντά στη φύση για την οποία πλάστηκε. Εμείς όμως, όπως και να το κάνουμε, έχουμε ξεφύγει πλήρως από την φύση και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητούμε μια ουτοπία που λέγεται ευτυχία, για την οποία ο καθένας δίνει διάφορους ορισμούς.
Απαντάται ακόμα και το γιατί οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άντρες. Και οι δύο οργανισμοί γνωρίζουν τα όριά τους. Το αρσενικό, σε αντίθεση με το θηλυκό, έχει την ασφάλεια ότι μπορεί να διαιωνίσει το είδος του ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία. Αυτή η διαφορά κάνει το θηλυκό να έρχεται πολύ πιο κοντά στη φύση του και να μην του δίνει χρόνο για πολλά πολλά. Το βιολογικό ρολόι που τους επιβάλει να τεκνοποιήσουν νωρίς, λειτουργεί σαν βαρίδι που δεν τις αφήνει να αποκοπούν από τη φύση τους σε τέτοιο βαθμό σαν των αντρών.
Με βάση όλα τα παραπάνω ερμήνευα ανέκαθεν την συμπεριφορά των ανθρώπων, ακόμα και των παιδιών. Ένα παιδί, με μυαλό εντελώς άδειο από κώδικες συμπεριφοράς, είναι πολύ πιο κοντά στη φύση του. Και η φύση του του επιβάλει να προετοιμάζεται για την αναπαραγωγή του.
Ίσως να τα έγραψα αρκετά χοντροκομμένα (ίσως και να μην χρειάζεται καν το ίσως) αλλά θεωρώ τη σεξουαλικότητα του ανθρώπου υπεύθυνη για οτιδήποτε. Από το πως γελάει, το πως φέρεται, για τα χόμπι του, την διασκέδασή του, τα επιτεύγματά του, για το πως κουνάει το χέρι του, πως πίνει τον καφέ του και διαβάζει την εφημερίδα του, ακόμα και για την άρνησή της (ναι, πιστεύω πως όλες εκείνες οι θεούσες θείτσες που αντιδρούν σαν να τις τσίμπησε μέλισσα μόλις ακούσουν το οτιδήποτε σεξουαλικού περιεχομένου εκφράζουν και αυτές με τον τρόπο τους τη σεξουαλικότητά τους). Σίγουρα δεν κατάφερα να γράψω όλα όσα έχω σκεφτεί και έγραψα ελάχιστα παραδείγματα. Ελπίζω να επανέλθω.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι μας θεωρώ πολύ τυχερούς. Μέσα στο άπειρο του σύμπαντος έτυχε να υπάρξουμε σε ένα μέρος με συνθήκες κατάλληλες για επιβίωση -σωστή και πρέπουσα απόσταση από τον ήλιο, κατάλληλα στοιχεία σύνθεσης εδάφους και αέρος και πολλά άλλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν έτυχε ποτέ να "συναντηθούμε" με κάποιον άλλο πλανήτη, κομήτη, αστεροειδή κλπ. Για αυτό και μόνο θα πρέπει να αισθανόμαστε ευγνώμονες.
Πολύ φυσικά λοιπόν, ένα τέτοιο μέρος εποικίστηκε, αρχικώς με πολύ μικρές μορφές ζωής και στη συνέχεια με πιο εξελιγμένες. Μέχρι που ένα είδος αποφάσισε, με συνοπτικές και καθόλου δημοκρατικές διαδικασίες, να κυριαρχήσει πάνω σε όλα τα άλλα. Ο άνθρωπος, παρόλα τα βήματα που έκανε μέχρι σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι ένα ον με έμφυτα ένστικτα κοινά σε όλα τα υπόλοιπα όντα, όπως της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. Ακόμα και η κατηγοριοποίησή του δεν διαφέρει, είναι θηλαστικό. Τότε, τι ήταν εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίσει;
Η γνώμη μου είναι πως η μόνη διαφορά μας με τα υπόλοιπα ζώα είναι στην αναπαραγωγή. Ο άνθρωπος ένιωθε απόλαυση με τη διαδικασία. Κάτι το οποίο λογικά είχε να κάνει με τον εγκέφαλό του. Αυτό και μόνο είναι υπεύθυνο για την μέχρι τώρα εξέλιξή μας. Και ο μηχανισμός πιστεύω ότι λειτούργησε ως εξής:
Σε όλα τα ζώα το θηλυκό ψάχνει να βρει το δυνατό αρσενικό για να ζευγαρώσει. Μόνο που, λόγω μη απόλαυσης, αυτό γίνεται σε κάποιες συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου και για αναπαραγωγή και μόνο. Άρα, ένα αρσενικό, αρκεί, τη δεδομένη χρονική στιγμή, να κερδίσει μερικές μάχες που θα τον κάνουν τον "τυχερό" της εποχής. Οι άνθρωποι όμως, που ο εγκέφαλός τους τους επέβαλε πιο συχνές συνευρέσεις λόγω απόλαυσης, άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορους τρόπους για να γίνουν πιο αρεστοί στο θηλυκό, πέραν της σωματικής δύναμης. Πλούτος και εξουσία συντροφεύουν την ανθρωπότητα από τα πρώτα της βήματα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η άποψη ευσταθεί για τους πρώιμους ανθρώπους, αλλά, από όταν υπάρχει καταγεγραμμένη ιστορία και μετά, ο άνθρωπος βρισκόταν σε μία διαρκή αναζήτηση εξουσίας και κανείς δεν διαφωνεί ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό. Οπότε οι δυνατοί είχαν εξασφαλισμένη την συχνή τους απόλαυση. Τι γίνεται όμως με τους πιο αδύναμους;
Στους αδύναμους αυτού του πλανήτη οφείλεται όλη η εξέλιξη. Αυτοί ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους. Μη μπορώντας ένας άνθρωπος να νικήσει με σωματική δύναμη, αναγκαστικά θα στρεφόταν προς την παρατήρηση, την μητέρα των επιστημών. Και ένας όχι και τόσο δυνατός αλλά ούτε και τέρας ευφυίας θα προσπαθούσε να γοητεύσει με την τέχνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε αρσενικός προσπαθούσε να έχει κάτι ώστε να κάνει ένα θηλυκό να τον κοιτάξει. Λογικά αυτός ήταν και ο λόγος και ο τρόπος που εξελίχθηκαν και οι πρώιμοι άνθρωποι.
Βγαίνοντας όμως, ο ανθρώπινος εγκέφαλος από την βαρετή διαδικασία γέννηση, επιβίωση, αναπαραγωγή, θάνατος απέκτησε αυτό που ο Φρόιντ περιέγραψε ως υποσυνείδητο και συνειδητό. Και αυτό συνέβη διότι πλέον, δεν του αρκούσε να μάθει πως θα επιβιώνει και τι θα τρώει που να μη τον βλάπτει, αλλά κυρίως, πως θα συμπεριφέρεται. Και αυτά τα δύο είναι που πολλές φορές αποπροσανατολίζουν έναν άνθρωπο από τον βασικό ασυνείδητο στόχο του, την ικανοποίηση της σεξουαλικότητάς του. Έτσι έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων που χάνονται μέσα στην αναζήτησή τους με αποτελέσματα είτε λαμπρών επιστημόνων, είτε παλαβών τύπου Χίτλερ.
Όσο για τις γυναίκες που, λόγω κατασκευής, έχουν τον παθητικό ρόλο στην υπόθεση, η ζωή τους ήταν πάντα κατά πολύ ευκολότερη. Τους αρκούσε να ήταν όμορφες και εντυπωσιακές και είχαν εξασφαλισμένη την ικανοποίησή τους. Ένα καλοφτιαγμένο και περιποιημένο θηλυκό είναι αρεστό ακόμα και χωρίς κανένα άλλο πλεονέκτημα, άρα έχει και λιγότερα πράγματα να το απασχολούν. Ο συνδυασμός αυτός με την κατώτερη σωματική του δύναμη έφεραν και την εκμετάλλευση από το δυνατότερο και πιο πολυπράγμων αρσενικό. Οι γυναίκες όμως είναι σαφώς ανώτερες από τα άντρες. Πρώτον βάζουν τα αρσενικά να σφάζονται και να κάνουν όλη τη βρομοδουλειά για κάτι το οποίο θα ευχαριστηθούν αμφότεροι. Δεύτερον, παρότι ποτέ δεν φαίνονταν, είχαν πολύ συχνά τον τελευταίο λόγο στις διάφορες υποθέσεις με την ακατανίκητη πειθώ τους. Και τρίτον και σημαντικότερον, δεν έκαναν την επανάστασή τους παρά μόνο όταν ήταν σίγουρες ότι δεν επιβαρυνθούν με σωματική εργασία αφού η τεχνολογία είχε προχωρήσει αρκετά.
Ίδιος πιστεύω ότι είναι και ο λόγος μιας άλλης, μοναδικής για τα έμβια όντα, ιδιότητας του ανθρώπου, της θρησκευτικότητας. Η ιδιαιτερότητα αυτή του εγκεφάλου μας προκαλεί πιθανόν και κάποιες ασυνείδητες ενοχές. Γιαυτό και οι θεότητες της κάθε περιόδου είχαν άμεση σχέση με την εξέλιξη της σεξουαλικότητας. Η θεοποίηση των καιρικών φαινομένων είναι ο φόβος της τιμωρίας για αυτή την τροπή μας -τα άλλα ζώα απλώς κρύβονταν μέχρι να περάσει η καταιγίδα. Το δωδεκάθεο, με όλες τις "αρπαχτές" των θεών, περιείχε μια εξιλέωση -να και αυτοί το ίδιο κάνουν. Οι μοντέρνες θρησκείες, που πολέμησαν το σεξ όσο καμία παλιότερη, ήρθαν σαν αντιστάθμισμα σε καιρούς έξαρσης. Και, αν μη τι άλλο, συμφωνούν με την άποψή μου -τι άλλο είναι το μήλο της γνώσης του καλού και του κακού και γιατί μετά οι πρωτόπλαστοι θέλησαν να κρύψουν τα γεννητικά τους όργανα;
Αν δεχτούμε την άποψή μου ως σωστή, πιστεύω ότι απαντάται αυτόματα και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα της ανθρωπότητας, το αν υπάρχει απόλυτη ευτυχία ή όχι. Και η απάντηση είναι σαφώς όχι. Η ιδιαιτερότητα του εγκεφάλου μας που μας επέτρεψε αφενός την πλήρη κυριαρχία μας στην γη και αφετέρου το μην αποτελούμε πλέον κρίκο της τροφικής αλυσίδας, είναι απόλυτα υπεύθυνη και για την αναζήτηση της ευτυχίας. Δεν νομίζω ότι κανένα ζώο είναι δυστυχισμένο, και αυτό συμβαίνει γιατί ζει κοντά στη φύση για την οποία πλάστηκε. Εμείς όμως, όπως και να το κάνουμε, έχουμε ξεφύγει πλήρως από την φύση και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητούμε μια ουτοπία που λέγεται ευτυχία, για την οποία ο καθένας δίνει διάφορους ορισμούς.
Απαντάται ακόμα και το γιατί οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άντρες. Και οι δύο οργανισμοί γνωρίζουν τα όριά τους. Το αρσενικό, σε αντίθεση με το θηλυκό, έχει την ασφάλεια ότι μπορεί να διαιωνίσει το είδος του ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία. Αυτή η διαφορά κάνει το θηλυκό να έρχεται πολύ πιο κοντά στη φύση του και να μην του δίνει χρόνο για πολλά πολλά. Το βιολογικό ρολόι που τους επιβάλει να τεκνοποιήσουν νωρίς, λειτουργεί σαν βαρίδι που δεν τις αφήνει να αποκοπούν από τη φύση τους σε τέτοιο βαθμό σαν των αντρών.
Με βάση όλα τα παραπάνω ερμήνευα ανέκαθεν την συμπεριφορά των ανθρώπων, ακόμα και των παιδιών. Ένα παιδί, με μυαλό εντελώς άδειο από κώδικες συμπεριφοράς, είναι πολύ πιο κοντά στη φύση του. Και η φύση του του επιβάλει να προετοιμάζεται για την αναπαραγωγή του.
Ίσως να τα έγραψα αρκετά χοντροκομμένα (ίσως και να μην χρειάζεται καν το ίσως) αλλά θεωρώ τη σεξουαλικότητα του ανθρώπου υπεύθυνη για οτιδήποτε. Από το πως γελάει, το πως φέρεται, για τα χόμπι του, την διασκέδασή του, τα επιτεύγματά του, για το πως κουνάει το χέρι του, πως πίνει τον καφέ του και διαβάζει την εφημερίδα του, ακόμα και για την άρνησή της (ναι, πιστεύω πως όλες εκείνες οι θεούσες θείτσες που αντιδρούν σαν να τις τσίμπησε μέλισσα μόλις ακούσουν το οτιδήποτε σεξουαλικού περιεχομένου εκφράζουν και αυτές με τον τρόπο τους τη σεξουαλικότητά τους). Σίγουρα δεν κατάφερα να γράψω όλα όσα έχω σκεφτεί και έγραψα ελάχιστα παραδείγματα. Ελπίζω να επανέλθω.
