Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Γενικώς

Τον τελευταίο καιρό όταν θέλω να γράψω δεν μπορώ και όταν μπορώ δεν θέλω. Είναι στιγμές που έχω πιάσει τόσο καλά ένα θέμα, μόνο που εκείνη τη στιγμή είναι αδύνατο να κάτσω να το γράψω. Από την άλλη, όσες φορές έκαστα δεν μου βγήκε. Ουφ...

Γι αυτό και τώρα που έχω όρεξη να γράψω θα σας ζαλίσω με διάφορες αηδιούλες που έχω στο κεφάλι μου, αλλά με τίποτα από αυτά που πραγματικά με απασχολούν. Η ζωή μου έχει γίνει ένα μπάχαλο, αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί την ήθελα έτσι. Κάποτε προσπάθησα να γράψω ένα κείμενο που θα λεγόταν ¨Εμείς" και θα μίλαγε για εμάς, προφανώς. Για εμάς που γυρνάμε στα μπαρ, που φλερτάρουμε, που βγαίνουμε χωρίς πρόγραμμα και προορισμό και πολλά ακόμα που δεν τα θυμάμαι. Οπότε πάει το εμείς.

Μετά ήθελα να γράψω για την εκδίκηση και πόσο άχρηστο πράγμα τη θεωρώ, αλλά κάθε που την πιάνω μου μένει μισή. Μάλλον μου φέρεται εκδικητικά. Οπότε πάει και η εκδίκηση.

Σήμερα θα ήθελα να γράψω για τους εστέτ. Αλλά ούτε και για αυτούς θα γράψω γιατί δεν ξέρω την τύφλα μου. Θα ψάξω, θα ερευνήσω και μετά θα κεράσω ένα κείμενο εστετισμού. Ναι είναι το καινούριο μου κόλλημα (καλορίζικο). Όλα τα παραπάνω μπορείτε να τα εκλάβετε και ως περιεχόμενα που θα επακολουθήσουν. Και αυτό είναι απειλή!

Λέγαμε για τη ζωή μου. Βασικά δεν λέγαμε απολύτως τίποτα και, μάλλον, ούτε πρόκειται να πούμε· ο ειρμός της σκέψης απόψε έχει αλλού το ραντεβού του. Η ζωή μου, λοιπόν, η μπαχαλένια, παρότι δεν με χαλάει, δεν μου είναι και εύκολη. Πρέπει να τη συνηθίσω. Τη γουστάρω δε λέω, αλλά χρειάζεται κάτι που μέχρι τώρα δεν είχα ποτέ. Χρειάζεται αυτοπειθαρχία. Και πρέπει να τη βρω. Είμαι κοντά.

Αυτά τα ολίγα. Έτσι για να κρατάμε ζωντανή την επικοινωνία, μέχρι να γράψουμε τα καλύτερά μας κείμενα. Γιατί τα καλύτερά μας κείμενα, είναι αυτά που δεν έχουμε γράψει ακόμα. Όπως και τα καλύτερα πράγματα, είναι αυτά που δεν έχουμε κάνει ακόμα. Καθώς επίσης και τα καλύτερα χρόνια είναι αυτά που δεν έχουμε ζήσει ακόμα, αλλά αυτό είναι για όσους είναι πολύ καλά συμβιβασμένοι με την ηλικία τους.

Για το κλείσιμο θα κεράσω ένα βιντεάκι, το οποίο έχει τρελό γέλιο. Μου το έστειλε ο φίλος μου ο Στέφανος με e-mail και είμαι σίγουρος ότι δεν φαντάζεται τι ζημιά μπορεί να του προξενήσει αυτό το πράγμα που έκανε. Μου έβαλε ιδέες!


buzz it!

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

ΟΧΙ

Δεν είμαι σπίτι!

Θωμάς.

Υ.Γ. Στα διάλα πια...

buzz it!