Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Κωλοτρυπίδες

Η δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη έδωσε αφορμή να γραφτεί και να λεχθεί κάθε είδους κωλοτρυπίδα. (Για όσους δεν το έπιασαν μιλάω για την ατάκα "Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία). Ας γράψω και εγώ τη δικια μου.

Η όλη ιστορία επιβεβαιώνει το "ενός κακού μύρια έπονται". Από το μεγάλο κακό του θανάτου του παιδιού περάσαμε στο κακό των σπασμένων μαγαζιών και ευτυχώς που δεν θρηνήσαμε και άλλα θύματα -από καθαρή τύχη πιστεύω. Μετά περάσαμε στο κακό της ανάλυσης.

Εκεί είδαμε τα εξής, τα οποία, προσωπικά, καταδικάζω όσο και τα επεισόδια:

Δηλώσεις πολιτικών.
Την κυβέρνηση το μόνο που την απασχολούσε ήταν να αποποιηθεί ευθύνες. Και το χειρότερο είναι ότι προσπαθούσε να αποποιηθεί ευθύνες που της καταλογίζουν, όχι αυτές που πραγματικά έχει. Γιατί οι ευθύνες της, κατά τη γνώμη μου, είναι η έλλειψη παιδείας γενικά στους πολίτες. Εδώ που τα λέμε αυτό είναι ευθύνη γενικότερα των κυβερνήσεων και όλου του πολιτικού κόσμου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός και να αδράξουν πέντε ψήφους παραπάνω. Άλλοι πιο έξυπνα και άλλοι πιο χαζά, κανείς δεν πρότεινε τίποτα ουσιαστικό. Κάποιοι χάιδεψαν τα επεισόδια, κάποιοι επιτέθηκαν κατευθείαν στην κυβέρνηση, αλλά εις το πηλίκο, μηδέν.

Δημοσιογράφοι.
Ο κακός χαμός. Διάβασα διάφορα για το θέμα, τόσα που τα ξέχασα όλα. Εκείνο που μου έμεινε πιο έντονα όμως είναι η ταύτιση των δεκαπεντάχρονων με τη γενιά των 700€. Από που και ως που κύριοι; Δεκαπέντε χρονών σημαίνει τρίτη γυμνασίου με πρώτη Λυκείου. Ηλικία μόνο καταναλωτική και καθόλου παραγωγική, άρα μη αμειβόμενη. Είδατε κανέναν άνεργο πτυχιούχο να τα σπάει; Ή μήπως πιστεύετε ότι όλα αυτά τα παιδάκια έχουν καταλάβει τι σημαίνει 700€ μισθός με 400€ ενοίκιο; Μπορεί να το φαντάζονται αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το πρόβλημα που θα τους βγάλει στο δρόμο και μάλιστα για τέτοιας έκτασης επεισόδια.

Κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες.
Κάποια στιγμή, τουλάχιστον από τα νέα παιδιά, πρέπει να προκύψει ο νέος τρόπος αντίδρασης. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι πορείες, οι καταστροφές και τα επεισόδια, είναι τρόποι αντίδρασης για άλλα προβλήματα και άλλους εχθρούς, περασμένων εποχών. Κάθε μέρα που κατεβαίνω στο Σύνταγμα κάποιος έχει κλείσει το δρόμο και φωνάζει για κάτι. Ποιον περιμένει να συγκινήσει; Επειδή δηλαδή το κάθε κομματόσκυλο, που κατάφερε να χωθεί μέσα σε κάτι με εντελώς ακαλαίσθητα αρχικά (γεσεε, αδεδυ κλπ) που αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτης των εργαζομένων και τώρα πρέπει να δικαιολογήσει την παρουσία του, πρέπει με το παραμικρό να κατεβάζει όσους μαζέψει στο δρόμο και να κλείνει την κυκλοφορία; Η χούντα έπεσε αγαπητοί μου. Η βάρκα που σας έσωσε τότε, για να περάσετε απέναντι το ορμητικό ποτάμι της χούντας πρέπει να καταστραφεί και με τα υλικά της να φτιαχτεί κάτι καινούριο. Δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κροκόδειλους πια. Εδώ μας τρώνε ζώα της ξηράς. Τι θα σας κάνει η βάρκα; Και το χειρότερο με το να χρησιμοποιούνται τα ίδια αναποτελεσματικά μέσα, είναι ότι παραδειγματίζονται και οι νέοι κάνουν χειρότερες βλακείες από σας.

Πολίτες στις συζητήσεις τους.
Είπα πριν ότι η χούντα έπεσε. Ξέχασα όμως να συμπληρώσω κάτι· προς μεγάλη λύπη πολλών. Άκουσα από σοβαρούς και ευυπόληπτους πολίτες να λένε ατάκες τύπου "όποιος δεν θέλει δεν μπλέκει" σαν να λένε τα ήθελε ο κώλος του, "δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν τα κανάλια, κάτι θα έκανε και του έριξε" δηλαδή κάπου επαραβιάσθει η πολυπόθητη τάξις και το ήρεμο κλίμα των πολιτών (αυτό διαβάζεται με προφορά στρατιωτικού), "και γιατί δηλαδή να πάει στα Εξάρχεια, αλλού δεν μπορούσε να πάει" άρα για να είναι εκεί δεν είναι με μας είναι με τους άλλους και πολλά άλλα. Αλλά το πιο ωραίο το κράτησα για το τέλος -και δεν το άκουσα μόνο από έναν. "Άμα ήθελαν να σταματήσουν τα επεισόδια, θα κατέβαζαν 2 τανκς στην Αθήνα και μετά θα σου έλεγα εγώ αν θα άνοιγε μύτη". Αυτό δεν το σχολιάζω ξανά. Τα έχω ξαναπεί εδώ.

buzz it!

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Ψητοπωλείο Η Αθήνα

-Καλώς τα παιδιά! Περάστε, περάστε. Όλα στα κάρβουνα, φρέσκα φρέσκα.
-Καλησπέρα. Τι έχουμε μάστορα;
-Λοιπόν, έχω, για ορεκτικά μηχανάκια, αυτοκίνητα και ένα πυροσβεστικό. Στα κυρίως πιάτα υπάρχουν όλα τα καλά. Τράπεζες σχεδόν όλες, καταστήματα ηλεκτρικών, καταστήματα ρούχων και παπουτσιών, πολυκαταστήματα, φροντιστήρια, βιβλιοπωλεία, φαρμακεία και να ρωτήσω στην κουζίνα αν τα "παιδιά" έχουν ψήσει και κάτι άλλο.
-Μάστορα, όλο ζαρζαβατικά μας λες. Κάνα ζώο δεν σφάξατε;
-Δυστυχώς όχι. Τα "παιδιά" δεν έφτασαν μέχρι τη βουλή.

buzz it!

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Μη αναστρέψιμο

Το έβλεπε να έρχεται κατά πάνω του. Σε λίγο θα τον έφτανε αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το αποφύγει. Ήταν πολύ απασχολημένος... με το να το δημιουργεί.

Και όμως ένιωθε ηδονή. Το έκανε και το απολάμβανε. Ήξερε πια ότι ήταν πολύ αργά, ότι δεν θα το απέφευγε με τίποτα. Αλλά δεν σταμάτησε. "Είναι μονόδρομος" σκέφτηκε και συνέχισε ακάθεκτος αυτό που είχε ξεκινήσει. "Αυτά τα πράγματα δεν διακόπτονται, άμα τα ξεκινήσεις πρέπει να τα φτάνεις ως το τέλος" είπε, δυνατά αυτή τη φορά, και έκλεισε τα μάτια.

Γνώριζε το τι θα συνέβαινε από πριν ξεκινήσει. Και όμως δεν κρατήθηκε. "Ας γίνει ό,τι θέλει" σκέφτηκε και αφέθηκε στην καταστροφική του απόλαυση. Έπρεπε να το κάνει, δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.

Και έτσι όπως ήταν, με τα μάτια κλειστά, συγκεντρωμένος 100% σε αυτό που ξεκίνησε και αποφασισμένος να το ολοκληρώσει, τον βρήκε το κακό.

Τα παπούτσια του έγιναν μούσκεμα.

Αυτά παθαίνει όποιος κατουράει σε ανηφόρα!

buzz it!