Στα δύσκολα

Στο προηγούμενο post η θεά Aphrodite μου έβαλε δύσκολα. Δείτε σχόλιο:

Σηκώνω και εγώ το γάντι και απαντώ, εντάξει λοιπόν, αφού έτσι το θέλεις να γίνει. Ελπίζω να βγει καλό.

Ψωμάκι μου! Δεν μπορώ να βρω πιο γλυκιά λέξη για να σε πω. Είσαι ένα κάτασπρο, μαλακό και αφράτο ψωμάκι. Ζεστό και ευωδιαστό. Είσαι το μόνο πράγμα που δίνει άρωμα και γεύση στην ζωή μου. Είσαι το φραντζολάκι μου! Και εγώ το δικό σου φραντζολάκι. Από τότε που σε γνώρισα και είμαστε μαζί, είμαστε σαν δύο ψωμάκια που βγαίνουν από το φούρνο και είναι κολλημένα το ένα με το άλλο. Και τίποτα δεν μπορεί να τα χωρίσει!

Μόνο όταν δεν είσαι καλά δεν είσαι ψωμάκι. Όταν είσαι στεναχωρημένη και δακρύζεις γίνεσαι ένα μικρούλι σουσαμάκι. Και τότε θέλω να σε πιάσω με την άκρη του δαχτύλου μου και να σε βάλω στο στόμα μου να σου περάσουν όλα. Και να ξαναγίνεις το ψωμάκι μου. Γιατί αλλιώς θα γίνω και εγώ σουσαμάκι και τότε θα μας φάει και τους δύο κανένα άλλο στόμα. Να το ξέρεις, άμα δεν είμαστε κολλημένοι ο ένας στον άλλο, εγώ δεν είμαι καλά!

Σου άρεσε; Εσένα sofi-kουλίνι μου; 156 λέξεις ζυμαροαγάπης. Εμένα ποιος θα με κεράσει καφέ;