Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Καναπές αντί δρόμου

Τη χρονιά που πέρασε, οι bloggers βρεθήκαμε πολλές φορές στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Κάτι η Αμαλία, κάτι οι φωτιές στην Πάρνηθα και την Πελοπόννησο, ήμασταν συνέχεια στους δρόμους και φωνάζαμε, αλλά και παίζαμε σε όλα τα ΜΜΕ. Αυτό ήταν καλό γιατί έτσι μας έμαθε και ο πολύς κόσμος. Σε μια καινούρια προσπάθεια, δεν είναι κακό στην αρχή να στηριχτείς σε παλιές μεθόδους. Πρέπει όμως να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο;

Το μόνο σίγουρο, είναι ότι πρέπει όχι μόνο να συνεχίσουμε τον όποιο αγώνα ξεκινήσαμε, αλλά και να τον επεκτείνουμε. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που ο καθένας έχει βήμα για να μπορεί να πει τη γνώμη του και να μην τον ξέρει κανείς. Είναι καιρός να καταγγείλουμε ανώνυμα ή και επώνυμα (άλλο θέμα) όσα μας ενοχλούν και να είμαστε σίγουροι ότι κάποιος μας προσέχει.

Όμως ο τρόπος με τον οποίο θα συνεχίσουμε είναι ένα θέμα που ίσως πρέπει να το δούμε διαφορετικά. Η δύναμη του blogger κατά τη γνώμη μου, είναι τα κείμενά του. Εκεί είναι οι αγώνες του. Ο blogger στο δρόμο βγαίνει μόνο για να μαζέψει υλικό και να γυρίσει σπίτι του να το postάρει. Και σε αυτό είναι μόνος και έτσι πρέπει να παραμείνει. Συλλογικότητα στους αγώνες των bloggers, μπορεί να υπάρξει μόνο με τη δημιουργία ομαδικών blogs. Και οι όποιοι αγώνες, πρέπει να είναι πρωτότυπες ιδέες (σαμποτάζ προϊόντων, αποχή από δραστηριότητες κλπ.). Αυτοί που ο blogger θέλει να πάρουν το μήνυμα, θα το πάρουν βλέποντας τις επισκέψεις του να ανεβαίνουν και τα σχόλιά να του λένε "έτσι είναι, έχεις δίκιο, και εγώ μαζί σου".

Το ξέρω ότι με αυτή την άποψη διαφωνούν πολλοί, ίσως οι περισσότεροι. Συζητούσα με ένα φίλο μου -όχι blogger- και μου έλεγε ότι η διαδήλωση στο Σύνταγμα δεν έπρεπε να γίνει Κυριακή απόγευμα, αλλά μεσημέρι Δευτέρας. Έτσι θα ενοχλούσε τους πάντες και θα έκανε περισσότερη αίσθηση. Συγνώμη, οι φωτιές δεν έκαναν αρκετή αίσθηση; Έπρεπε να ταλαιπωρηθεί και ο κόσμος που δεν είχε όρεξη να συμμετάσχει σε αυτό;

Το να κλείνονται οι δρόμοι το θεωρώ παρωχημένο και αναχρονιστικό. Οι διαδηλώσεις πρέπει να εκλείψουν και να φυλαχτούν σε ένα ντουλαπάκι για αν μας προκύψουν θέματα σαν και αυτά που τις γέννησαν, ειδικά σήμερα που μπορούμε να φωνάξουμε και με άλλο τρόπο. Δεν μπορεί να εξισώνεται σε διαμαρτυρία η κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος με τη χορήγηση του ΕΚΑΣ. Και οι φωτιές μπορεί να μην ήταν τόσο μικρό θέμα σαν το ΕΚΑΣ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν και χούντα.

Ο τρόπος που προτείνω, η πιο σωστά ο τρόπος που λέω να αποφύγουμε από δω και πέρα, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν "αντίσταση του καναπέ", αλλά δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που εννοούσαμε παλιότερα. Σήμερα η φράση παίρνει ένα καινούριο νόημα· και από τον καναπέ σου μπορείς να είσαι ενεργός πολίτης. Ακόμα και αν δεν γράφεις σε κάποιο blog, το να επιλέξεις να ενημερώνεσαι μέσω εναλλακτικών δικτύων είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Το μόνο που θεωρώ κακό σήμερα είναι να παραμένεις παθητικός δέκτης, τη στιγμή που έχεις πολλούς διαύλους επικοινωνίας.

Πάνω από όλα όμως, ο blogger που θέλει να σώσει τον κόσμο, πρέπει πρώτα να διορθώσει τον εαυτό του. Και μη μου πείτε ότι από όλο αυτό τον κόσμο που μαζεύτηκε στο Σύνταγμα το καλοκαίρι, δεν ήταν ούτε ένας με αυθαίρετο, όλοι ανακυκλώνουν το παραμικρό, ότι κανείς δεν έχει δώσει φακελάκι ή δεν έχει λαδώσει εφοριακό. Το πίστευα ανέκαθεν και τώρα μπορώ να το πω: Όσοι φωνάζουν πιο δυνατά, συνήθως θέλουν να καλύψουν δικές τους ανομίες. Και το να βλέπεις κόσμο να δρα σύμφωνα με αυτό που ξέρεις ότι είναι η γενική απαίτηση προς τους άλλους, είναι αφενός το καλύτερο παράδειγμα και αφετέρου ο σωστός τρόπος δράσης. Ενεργοί πολίτες είναι αυτοί που κάνουν όσα ζητούν από τους άλλους.

Η γνώμη μου λοιπόν, είναι ότι πρέπει να αφήσουμε τους δρόμους και να επιστρέψουμε στις οθόνες μας και τα πληκτρολόγιά μας. Και πάνω από όλα, πριν σηκώσουμε διδακτικά το δάχτυλο προς όλους, να είμαστε σίγουροι ότι πράττουμε πρώτοι εμείς το σωστό. Γιατί όποιος φωνάζει πολύ, τελικά δεν ακούγεται.

Bloggers και μη, καλή χρονιά και χρόνια πολλά!

Υ.Γ. Με συγκινεί πολύ αυτός ο νέος τρόπος μέτρησης του χρόνου. Κάθομαι και κοιτάω πόσο μεγάλη είναι η λίστα με του αρχείου στη αριστερή στήλη του blog μου. Μικρούλα στην αρχή της χρονιάς και μεγαλώνει προς το τέλος. Πολύ χαίρομαι που αυτό το post θα την μικρύνει και πάλι.

buzz it!

14 αξιόλογες σκέψεις:

Meropi είπε...

Καλησπέρα Άγγελε μου,
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη σου στη γειτονιά μου. Είπα να στην ανταποδώσω και δεν το μετάνοιωσα. Πολύ ενδιαφέρον το ιστολόγιο σου. Ε, λοιπόν κι εγώ, μια παλιά διαδηλώτρια (επί χούντας κυρίως), την ίδια γνώμη με σένα έχω για τις σημερινές διαδηλώσεις. Το ζητούμενο δεν είναι να ενοχλούμε τους συμπολίτες μας, με ένα τρόπο μάλιστα εκνευριστικό...Το ζητούμενο είναι να εκδηλώνουμε την αντίθεση μας στα κακώς κείμενα πρώτα με την προσωπική μας στάση ζωής (ευγένεια έναντι της αγένειας, ανθρωπιά έναντι του ωχαδερφισμού, αξιοκρατία έναντι του ρουσφετιού, ανακύκλωση, σεβασμός στο δρόμο κλπ). Και δεύτερον, γιατί όχι;, μέσω του διαδικτύου.
Θα σου ξανάρθω καλέ μου Άγγελε. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Mogwai είπε...

πωπωπω φιλοσοφημενος ξεκινησες! (τι ειπα τωρα)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Κ ΚΑΛΑ!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
diastimata είπε...

Έγραψες:

Και πάνω από όλα, πριν σηκώσουμε διδακτικά το δάχτυλο προς όλους, να είμαστε σίγουροι ότι πράττουμε πρώτοι εμείς το σωστό. Γιατί όποιος φωνάζει πολύ, τελικά δεν ακούγεται.

Και πόσο δίκιο έχεις... Να προσθέσω κάτι; Να ΜΗ γίνει ο Blogger δημοσιογράφος. Να μπορεί να μεταδίδει αυτό που είδε. Τη μία πλευρά. Να μην έχει την ανάγκη να ψάξει και την άλλη, να μην το κάνει επάγγελμα. Και να καταλάβουν κι οι αναγνώστες των blogs ότι αν θέλουν "ειδήσεις" να κάνουν καμία βόλτα σε γνωστά sites. Εκεί θα υπάρχουν "όλες οι απόψεις". Στα Blogs ας μείνουν οι απόψεις των Bloggers.

ΥΓ. Λες να ανάψω φωτιές;

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
If...ιγένεια είπε...

Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Stavros Katsaris είπε...

Καλησπέρα!

Χρόνια πολλά καλή χρονιά!
Νομίζω πως αυτή είναι η χρονιά που θα αξιολογηθούν πολλά πράγματα γύρω από τα μπλοκ!
Είναι μια καινούρια κοινότητα που έχει στοχοποιηθεί από τα ΜΜΕ.
Αν μπορέσουμε να διαχειριστούμε σωστά τη δημοσιότητα που θα μας δοθεί (όπου δοθεί) θα είναι κέρδος.
Φοβάμαι όπως θα συμβούν αρκετά ευτράπελα!
Θα δούμε!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
cindaki είπε...

Γειααααα!!!!!

Λοιπόν, εγώ όπως ξέρεις, διαφωνώ λιγάκι. Καταρχάς, το μπλογκ είναι προέκταση του εαυτού μας. Κατά συνέπεια, όσο μορφωμένοι ή αμόρφωτοι είμαστε αυτό θα βγει στην επιφάνεια πολύ σύντομα από την στιγμή που θα ακουμπήσουμε το πληκτρολόγιο. Αυτό το λέω αναφερόμενη στο σχόλιο του diastimata, "να μη γίνει ο blogger δημοσιογράφος". Όσο δεν ψάχνεται στην καθημερινή του ζωή, όσο δεν κυνηγάει να μάθει όλες τις πλευρές, τόσο και στο μπλογκ του θα μεταφέρει "μισές" απόψεις.

Αλλά όσον αφορά το ότι η δύναμη του blogger είναι τα κείμενα του, συμφωνώ, αλλά δεν στέκομαι μόνο εκεί. Δεν σημαίνει πως αποκτάς μία ιδιότητα και μένεις εκεί. Το να φωνάξεις μέσα από τα κείμενα σου, δεν είναι ο μόνος τρόπος διαμαρτυρίας. Αν σε εκφράζει το να ενωθείς με μία ομάδα ανθρώπων στους δρόμους, να το κάνεις. Γιατί πάνω απ' όλα είσαι άνθρωπος. Και ο Νίκος Ξυλούρης τραγουδιστής ήταν, αλλά δεν μιλούσε μόνο με τα τραγούδια του. Απ' όσο ξέρω ήταν, έστω και για λίγο, μέσα στο Πολυτεχνείο. Και ένα σωρό άλλα παραδείγματα παρόμοια υπάρχουν. Πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και όταν κάτι μας πειράζει πραγματικά, πρέπει να βρίσκουμε πολλούς τρόπους να διαμαρτυρηθούμε. Γιατί αλλιώς ποιος σου λέει πως δεν κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς ότι προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από την ανωνυμία σου;

Σ αυτό που συμφωνώ είναι πως οι bloggers εσφαλμένα (κατά την άποψη μου), δρουν σαν ένα κόμμα, μια οργάνωση που ξαφνικά εμφανίστηκε να πολεμήσει ότι άδικο ανακαλύπτει στην καθημερινότητα μας...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
doctor είπε...

Η δύναμη του blogger κατά τη γνώμη μου, είναι τα κείμενά του.

****

Άγγελε αυτή πρέπει να είναι η αρχή όλων μας.
Δεν είμαστε οι σωτήρες του κόσμου, είμαστε άνθρωποι που σκέπτονται και αποτυπώνουν την σκέψη τους ανεμπόδιστα χωρίς κάποιος εκδότης ή καναλάρχης να τους "κατευθύνει" επί ποινή απόλυσης.

doctor

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ all
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά!

Έλειψα αρκετό καιρό και γράφτηκαν πολύ ωραία σχόλια στο μεταξύ. Συγνώμη για την καθυστέρηση, θα προσπαθήσω να ανακάμψω.

@ meropi
Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια και για τα όμορφα που λες.

@ mogwai
Φιλοσοφημένος ξεκίνησα, αλλά στην πορεία αδράνησα ασυγχώρητα.

@ diastimata
Ο blogger να μη γίνει δημοσιογράφος με την έννοια που έχουν σήμερα οι δημοσιογράφοι. Το οποίον να μη χρησιμοποιεί δημοσιογραφική γλώσσα, να μην εξαρτάται από την είδηση και να μην τραγικοποιεί τα πράγματα για την αναγνωσιμότητα. Αν ξεφύγει ο blogger από αυτό το τριπάκι μπορούν να γίνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και θα είναι και εποικοδομητικό το να ψάχνει και την άλλη πλευρά.

Άναψέ τες it's ok!

@ if... ιγένεια
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

@ stavros katsaris
Ίσως το πιο σωστό θα ήταν να μην τη διαχειριστούμε καθόλου τη δημοσιότητά μας. Ας μην μας απασχολήσει καθόλου.

@ sofi-kουλίνι
Δε νομίζω ότι διαφωνούμε και τόσο πολύ. Ουσιαστικά εκείνο που λέω είναι "όχι έξω με το παραμικρό". Αλλά και για το πιο μεγάλο, αρκεί πια με το έξω στους δρόμους. Δεν μας χρωστάει τίποτα κανένας άνθρωπος που θέλει να πάει στη δουλειά του, για να είναι υποχρεωμένος να ακούσει τα αιτήματά μας.

Όσο για το ότι μπορεί ο blogger να κατηγορηθεί ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του, έχω να πω ότι το blogging ξεκίνησε ως κάτι ανώνυμο -χωρίς να είναι κακό αν κάποιος θέλει να γράψει επώνυμα- και ως τέτοιο έγινε γνωστό. Και για κάποιους ανθρώπους πρέπει να παραμείνει έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι επώνυμοι που θέλουν να καταγγείλουν πράγματα και δεν μπορούν αν το κάνουν αλλιώς. Απλά αυτό έχει και πολλούς κινδύνους.

Και σίγουρα δεν είμαστε κόμμα με σήμα το Ρομπέν των δασών.

@ doctor
Αυτό ακριβώς εννοώ και εγώ. Εφόσον έχουμε ένα δημόσιο βήμα χωρίς κανένα προσωπικό κίνδυνο, ας το χρησιμοποιήσουμε σωστά

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Jason είπε...

Είσαι σωστός.
Αυτήν την αίσθηση έχω κι εγώ, το κίνημα των bloggers έχει μία δύναμη, αρκεί να μην καταλήγει να εκφράζεται με τρόπους εσφαλμένους.
Έκαστος στο είδος του.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ jason
Χαίρομαι που συμφωνείς. :)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

ναι αλλά όταν ο λόγος γίνεται ήπιος στα αυτιά ζεστός στην καρδιά και αρμονικος στην ροή του .. τότε μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει>?????????????
μπα...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ ανώνυμος
Όταν είναι έτσι, γιατί να το αμφισβητήσεις;

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

ΣΤΟN ΜΙΚΡΟ ΚΑΝΑΠΕ

(της Ντόρας)

Στο μικρό καναπέ καθισμένη
σαν φλογίτσα μικρή αναμμένη
και τρεμίζανε τ' άσπρα της κρέατα
απο το κρύφιο καρτέρεμα του έρωτα.

Στο μικρό καναπέ ξαπλωμένη
πυρκαγιά τρομερή φουντωμένη-
πόδια, μάγουλα, στήθη της έκαιγαν
και τα χείλια δεν ήξεραν τι έλεγαν.

Στο μικρό καναπέ κοιμισμένη
σαν φωτιά που 'ναι μόλις σβυσμένη'
που και που κάτι σπίθες τινάζονται
και τα κρέατα τ' άσπρα τραντάζονται.

Γιώργης Χολιαστός

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ ανώνυμος
Καλό!

Αλλά πιστεύω ότι κάτι δεν έχω καταλάβει ακριβώς.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/