Περί προσβολών

Αν πω σε κάποιον που δεν τον ξέρω 'είσαι μαλάκας', δημόσια, επειδή προβαίνει σε μία ενέργεια η οποία δεν με συμφέρει, προφανώς θα παρεξηγηθεί και θα μου κάνει μήνυση. Στο δικαστήριο λοιπόν, εγώ προς υπεράσπισή μου, θα ισχυριστώ ότι είμαι γιατρός και δεν τον είπα 'μαλάκα' με τη λαϊκή έννοια του όρου, αλλά επειδή έχει διαγνωσμένη μαλάκυνση εγκεφάλου. Ας υποθέσουμε τώρα, ότι εγώ είμαι γιατρός και αυτός έχει μαλάκυνση. Το αποτέλεσμα θα είναι να αθωωθώ και να έχω καταφέρει να τον προσβάλλω, επειδή έπαιξα με μια διφορούμενη έννοια ενός όρου.

Τι θα ήμουν σε αυτήν την περίπτωση; Δεν θα ήμουν ένας αγύρτης, που εκμεταλλεύτηκα τη θέση μου και τις γνώσεις μου, για να βλάψω κάποιον ο οποίος ξέρω εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να αντιδράσει; Δεν θα ήμουν αυτός που κρύφτηκε πίσω από τερτίπια για να περάσει τη θέση του με τελείως άδικο τρόπο; Θα έπρεπε να είμαι περήφανος για αυτό;

Και περισσότερο, τι θα ήταν αυτός; Δεν θα ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος προσεβλήθη για το κοινό αίσθημα, αλλά όχι για τη δικαιοσύνη; Που και πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να βρει το δίκιο του, όταν για όλο τον κόσμο είναι ένας κοινός μαλάκας, αλλά για αυτόν που το είπε και τη δικαιοσύνη είναι απλά ασθενής;

Δεν θα έπρεπε λοιπόν πριν αποφασίσουμε για την απαλλαγή ή την καταδίκη του κατηγορουμένου, να λάβουμε υπόψη μας και το ύφος του; Είχε, τη στιγμή που το έλεγε, το ύφος εκείνο, που έχει όταν ανακοινώνει σε κάποιον ότι είναι, για παράδειγμα, νεφροπαθής ή είχε το ύφος του εκνευρισμένου που ξεσπάει; Αυτό δεν είναι σημαντικό στοιχείο;

Και αν τώρα αντικαταστήσουμε την μαλακία με την πορνεία, τι είναι ο Άνθιμος που τόσο εύκολα μας κατηγορεί όλους ως πόρνους και πόρνες, επειδή σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία η λέξη πορνεία εκφράζει την κάθε είδους ερωτική σχέση εκτός γάμου; Εκείνος, αυτό εννοούσε; Και αρκεί μία γραπτή ανακοίνωση στο internet για να κλείσει το θέμα;