Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Ο ναυαγός

Φαντάζομαι ότι ένας ναυαγός με μία ψαρόβαρκα στον Ειρηνικό, θα είναι πολύ χαλαρός όσο δεν βλέπει στεριά. Ίσως και να τραγουδάει ή να κάνει όμορφες σκέψεις, γιατί δεν έχει τίποτα να ελπίζει πια. Και κυρίως τίποτα να χάσει. Μόλις όμως δει εκείνο το κομματάκι στεριάς στο βάθος του ορίζοντα, σίγουρα θα σταματάει τα πάντα και θα αρχίσει να σκίζεται για να το φτάσει. Είναι ικανός να πεθάνει από την κούραση, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα κωπηλατεί σα δαιμονισμένος μέχρι να καταφέρει να το αγγίξει. Και δεν σκέφτεται το εξής απλό: Ο αέρας που τον έφερε ως εκεί, θα τον πάει και στη στεριά. Αλλά που να το σκεφτεί αυτό... Και αν αλλάξει ο αέρας; Τώρα που έχω την ευκαιρία. Και αν σηκωθεί κύμα; Δεν πνίγηκα τόσες μέρες και να πνιγώ τώρα, για λίγα μίλια; Και δωσ' του το κουπί.

Τώρα οι σκέψεις του είναι διαφορετικές. Τώρα σκέφτεται τι θα κάνει όταν πατήσει το πόδι του σε στέρεο έδαφος. Σκέφτεται το γλυκό νερό και η αλμύρα τον ενοχλεί πια διπλά. Σκέφτεται το πρώτο ζώο που θα σκοτώσει για να φάει και του έρχεται να λιποθυμήσει από την πείνα. Τόσες μέρες ούτε που του πέρασε από το μυαλό· τώρα τον μαστιγώνει. Σκέφτεται την φωτιά που θα τον ζεστάνει το βράδυ και τον ίσκιο που θα τον προφυλάσσει το μεσημέρι και αγαλλιάζει η ψυχή του.

Τώρα λοιπόν, με τη στεριά να δείχνει όχι πάνω από μία μέρα απόσταση με τον υπάρχοντα άνεμο, δεν είναι καν θαρραλέος. Πριν αυτή την εικόνα στο βάθος, ανέβαινε στην άκρη της βάρκας και φώναζε ρίξε με ρε, ρίξε με, τι τώρα τι μετά. Τώρα κάθεται στη μέση της βάρκας διπλωμένος και προσέχει την παραμικρή κίνηση. Κρατάει τα κουπιά πολύ σφιχτά να μην του φύγουν, ενώ πριν τα πέταγε στο νερό προς την πλευρά που φύσαγε ο άνεμος για να δει πιο θα πάει πιο γρήγορα, το κουπί ή η βάρκα. Και μόλις το ξανάπιανε κορόιδευε τη θάλασσα, λέγοντάς της σιγά που θα με πάρεις εσύ, δεν είμαι για τα δόντια σου μάλλον. Τώρα όμως αν ανοίξει τις παλάμες του μπορεί και να έχουν ματώσει από το σφίξιμο, μην τύχει και τα χάσει.

Όταν πια οι πνεύμονές του τον προδίδουν και σταματάει να πάρει μια ανάσα, περνάει από το μυαλό του και η σκέψη, μήπως και είναι ανθρωπάκι τελικά. Ναι μεν κολύμπησε σε μια μεγάλη θάλασσα και μάλιστα έχει και σοβαρές πιθανότητες να βγει σώος, αλλά το επέλεξε; Δεν το επέλεξε. Του προέκυψε. Σίγουρα, δεν παραδόθηκε, πάλεψε μέχρις εσχάτων, αλλά μήπως η ανδρεία του άρχισε να γίνεται εμφανής όταν έχασε κάθε ελπίδα; Τότε λοιπόν για πιο πράγμα θα είχε να υπερηφανεύεται όταν θα πάταγε το πόδι του στη στεριά. Ήταν η απελπισία που τον έκανε ήρωα;

Γιατί αρχίζει να φοβάται μη χάσει κάτι που ακόμα δεν έχει καν; Ακόμα και δίπλα σου να είναι κάτι, όσο δεν το έχεις πιάσει δεν είναι δικό σου για να το χάσεις. Όμως όλο αυτό αρχίζει και γίνεται δύσκολο και βαρύ πολύ.

Σκάσε και κολύμπα ναυαγέ.

buzz it!

15 αξιόλογες σκέψεις:

Unknown είπε...

Γεια σου ρε Αγγελε με τα ωραια σου!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
marquee de mud είπε...

μεγαλες ατακες μας πεταξατε κυριε. μακαρι να τις θυμομαστε κ real time γιατι εμενα ειδικα θα μου ηταν πολυ χρησιμες.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ηρώ είπε...

υπάρχουν βέβαια και οι καρχαριές που θα το θέλουν για ευγεστο γεύμα.
μια που βρίσκεται σε ωκεανό.
ευδοκιμούν εκεί ....
ίσως αν ήταν ποιο προσεκτικός ίσως πριν βγει την βόλτα του στην θάλλασσα , να κοίταγε τον καιρό και τίποτα από αυτά τα σενάρια δεν θα ΄γινονταν.
ή αν μάθαινε να διαβάζει τον καιρό , θα γνώριζε...
άστον λοιπόν να κολυμπά..αν είναι θα γυρίσει
κι που ξέρεις με διακτίνηση να γυρίσεις πίσω.....αλλά μάλλον αυτά γίνονται μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

χαχα

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
diastimata είπε...

Και μετά μου λέει ο Πλιάτσικας πώς θα ξαναέβαφε γαλάζια τη θάλασσα. Τους ναυαγούς τους ρώτησε;

ΥΓ. Με άγχωσες...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ηρώ είπε...

πάντως ενδιαφέρον είναι να κάνεις το κείμενο εικόνα ,
φαίνεται λες και βλεπεις τον ναυαγό από κοντά αλλά τόσο μακριά...
άρα μπορείς να είσαι για λίγο αμεροληπτος,
όσο βέβαια μπορείς
και να δεις πραγματικά τι αντιμετωπίζει και πως αισθανεται.
τότε δεν νομίζω να τους πεις κολύμπα.......
=)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
maika είπε...

Άγγελε,
πειράζει να πω ένα ανεκδοτάκι που μου έρχεται πάντα στο μυαλό μόλις ακούω ναυαγός...?
εντάξει λοιπόν...
αφού συμφωνείς,το λέω...
Eίναι λοιπόν σε ένα ερημονήσι ναυαγισμένοι ένα ζευγάρι κι ένας άντρας μόνος. Στη μέση του νησιού υπάρχει ένα πολύ ψηλό δέντρο. Μια μέρα λέει ο άντρας....λοιπόν παιδιά ,ο μόνος τρόπος να δούμε αν πλησιάζει κανένα καράβι στο νησί είναι να ανέβουμε στο δέντρο. Σήμερα θα προσπαθήσω να ανέβω εγώ αλλά αύριο λέω να ανέβεις εσύ (και δείχνει το σύζυγο) και μετά πάλι εγώ και μετά πάλι εσύ κι έτσι θα βλέπουμε τι μπορεί να έρχεται κατά δω.
Ανεβαίνει λοιπόν και μετά απο λίγο αρχίζει να φωνάζει...ρε παιδιά,ρε παιδιά...ε,ντροπή ρε παιδιά...μόλις ανέβηκα εδώ πάνω ,εσείς αρχίσατε το πήδημα ρε?! ντροπή ρε!!
Όχι ρε ,τρελλάθηκες? δεν πηδιόμαστε του φώναζαν απο κάτω οι άλλοι.
Την άλλη μέρα ανεβαίνει στο δέντρο ο σύζυγος...και ο άλλος μή χάνοντας χρόνο ορμάει στη σύζυγο και αρχίζουν το πήδημα...
Ο σύζυγος απο πάνω κοιτάει τη θάλασσα,κοιτάει και προς κάτω,ξανακοιτάει προς τα κάτω και λέει...
Ρε σύ δίκιο είχες...
απο δω πάνω ,σα να πηδιέστε φαίνεται!!!
;0))

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
cindaki είπε...

Στο είχα πει όταν το πρωτοδιάβασα, θα στο πω και τώρα!Μου θυμίζεις την ταινία που αν θυμάμαι καλά, λέγεται Bakersfield! Χιλιάδες σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου όταν κινδυνεύεις, αλλά τελικά όταν πατάς στη γη ξανά, όλα είναι τόσο μακρινά!

Τα φιλιά μου...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
doctor είπε...

Το νέο μου blog

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ aggelos
Γεια σου Άγγελε!!!

@ marquee de mud
Και εγώ γι αυτό τις έγραψα, μπας και τις ακούσω.

@ ηρώ
Ε, όχι και να γυρίσεις πίσω. Τώρα που γλίτωσες και από τους καρχαρίες. Οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, ευδοκιμούν παντού.

@ diastimata
Καλά, και ροζ να την έβαφε, το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε. Αλλά έχεις δίκιο, όταν είσαι μέσα, όλα αυτά μικρή σημασία έχουν.

Υ.Γ. Δεν το 'θελα...

@ ηρώ
Για να ακριβολογώ, έκανα την εικόνα κείμενο.

@ maika
Γεια σου ρε maikara με τα ωραία σου!!!

@ sofi-kουλίνι
Επιτέλους!

Δεν την έχω δει καλό μου. Θα τη δω και θα σου πω.

Φιλιά πολλά, μη χάνεσαι... αγαπημένε μου άνθρωπε!

@ doctor
Θα περάσω να καταθέσω τα σέβη μου!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

να γυρίσω πίσω δεν γυρνώ ,(χαχα) μόνο που πιστεύω αν και καρχαριες ξηράς ή θαλλάσης μπορεί να τους έρθει κάποτε η στιγμή της επιθυμίας όπου θα χρειαστούν κάποιου είδους βοήθεια γιατί ίσως θα΄θελαν να αλλάξουν μο΄ρφή και από καρχαρίες να γίνουν δελφίνια.
ίσως και η μορφή σαν καρχαρίας να είναι ε΄να είδους ψεύδους γιατί ίσως έτσι θέλουν να μην αντιληφθούν από τους πολλούς για τους δικούς τους βέβαια λόγους.

χαχα στην δευτερη απαντηση και εγώ την έκανα εικόνα γι αύτο και η απαντηση μου η δεύτερη.
η πρωτη μορφή ήταν έτσι για αλλαγή σε είδους πειράγματος.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ ανώνυμος
Δεν ξέρω για τους θαλάσσιους, αλλά οι καρχαρίες τις ξηράς δεν θέλουν καμία βοήθεια συνήθως.

Για να γίνουν δελφίνια, ούτε λόγος!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ηρώ είπε...

μόνο κρυωλουσία σου προσφέρουν όταν μας επισκέπτονται , αν και στις ΄ζ’εστες μας , είναι πώς να το πούμε,
συστήματα δροσερού αερα κάτι σαν κλιματισμός μόνο που δεν τους πληρώνουμε
τους εκμεταλλεύομαστε ,
σαν καρχαρίες ξηράς ή θαλλάσης..

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ ηρώ
Εγώ, μέχρι τώρα, καρχαρία δεν έχω καταφέρει να εκμεταλλευτώ. Το αντίθετο πολλάκις.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Κλείτωρ είπε...

"Φαντάζομαι ότι ένας ναυαγός με μία ψαρόβαρκα στον Ειρηνικό, θα είναι πολύ χαλαρός όσο δεν βλέπει στεριά."

Μπααα, μάλλον φόβος εως πανικός και απελπισία τον διακατέχουν ως ναυαγό (νους εκ του ναυς).

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Κλείτωρ
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Όταν κάτι δεν μπορείς να το αλλάξεις μ τίποτα και το βλέπεις μπροστά σου, καμιά φορά σε πιάνει και αναισθησία.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/