Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Αντίο Claude Lévi-Strauss

Στις 30 Οκτωβρίου του 2009, ύστερα από πάρα πολλά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, ξεκίνησε για το τελευταίο του ταξίδι, πλήρης ημερών, ο μεγάλος εθνολόγος και πατέρας της σύγχρονης ανθρωπολογίας Claude Lévi-Strauss.

Τον Κλοντ Λεβί-Στρος, τον γνώρισα πριν περίπου ένα χρόνο, όταν ανέλαβα να κάνω μια παρουσίαση στο πανεπιστήμιο για το βιβλίο του "Φυλή και Ιστορία", στα πλαίσια της θεματικής ενότητας "Εισαγωγή στον Ελληνικό Πολιτισμό" και, πρέπει να ομολογήσω, πως από τότε που το διάβασα, άλλαξε όλος ο τρόπος σκέψης μου. Ή -πιο σωστά- μπήκαν σε μία τάξη όλα αυτά που σκεφτόμουν για χρόνια και, άλλα ήταν μπερδεμένα, άλλα με ερωτηματικό. Σε αυτές τις λίγες σελίδες εξετάζει το γιατί επικράτησε ο δυτικός πολιτισμός έναντι των άλλων και εξηγεί, με έναν μοναδικό τρόπο, την έννοια της βαρβαρότητας.

Σαν ένα αντίο αλλά και σαν φόρο τιμής στον άνθρωπο που πιθανότατα, αν δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχε και η επιστήμη που σπουδάζω σήμερα, θα ανεβάσω αυτή την παρουσίαση που είχα κάνει τότε. Πριν από αυτό όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω δύο γεγονότα που συνδέονται με αυτήν.

Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση, θεώρησα σωστό να γράψω μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον συγγραφέα. Ο Κλοντ Λεβί-Στρος γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1908. Έψαχνα λοιπόν αρκετές ώρες για να βρω ημερομηνία θανάτου, έχοντας σίγουρο πως είχε πεθάνει, αφού ήταν ήδη Νοέμβριος του 2008. Μετά από πολύ ψάξιμο εγκατέλειψα την προσπάθεια, θεωρώντας όμως την παρουσίαση ελλιπή. Η τύχη μου όμως μου χαμογέλασε. Μερικές μέρες αργότερα και, ευτυχώς, πριν την παρουσιάσω, πέφτω πάνω σε μία εφημερίδα που έγραφε για το καινούριο του βιβλίο, ένα φωτογραφικό λεύκωμα, το οποίο έβγαινε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τον 100 χρόνων του. Χωρίς να γράψω τίποτα παραπάνω, η παρουσίαση είχε ολοκληρωθεί.

Το δεύτερο που θέλω να αναφέρω είναι λίγο ψωνέ όπως και να το κάνουμε, αλλά δεν κρατιέμαι και θα το πω. Η καθηγήτριά μας, η κυρία Κατερίνα Αλεξοπούλου, κάθε χρόνο δίνει κάποια βιβλία στους φοιτητές της, εθελοντικά, για να κάνουν παρουσίαση. Αφού τελείωσα την ανάγνωση της δικιάς μου, μου είπε ότι αυτό το βιβλίο δεν πρόκειται να το ξαναδώσει για παρουσίαση, και στις επόμενες χρονιές θα δίνει τη δικιά μου απευθείας, γιατί δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνει καλύτερη παρουσίαση για αυτό το βιβλίο. Ε, θα έσκαγα αν δε το 'λεγα. Τώρα μπορείτε να τη διαβάσετε, αφού σας διευκρινίσω ότι, εκτός από την πρώτη παράγραφο, ό,τι άλλο είναι γραμμένο με πλάγια γράμματα, είναι αυτούσια μεταφορά από το βιβλίο.


ΦΥΛΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ



ΤΟΥ
CLAUDE LÉVI-STRAUSS





ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ UNESCO, 1952
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗ, 1991 ΚΑΙ 1995
ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
aggelos-x-aggelos


Γενικά: Ο CLAUDE LÉVI-STRAUSS στο έργο του "Φυλή και Ιστορία", δίνει επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Υπάρχει ένας παγκόσμιος πολιτισμός;», «Ποια είναι η συνεισφορά των επιμέρους πολιτισμών στη διαμόρφωσή του;», «Καθορίζονται αυτές οι συνεισφορές από φυλετικούς παράγοντες;» και «Ποιος είναι ο ρόλος του δυτικού πολιτισμού και γιατί επικράτησε η τεχνική του σε ολόκληρο τον πλανήτη». Όλα αυτά μέσα από πνεύμα κατανόησης, ανοχής και ανθρωπισμού και ξεπερνώντας ρατσιστικές αντιλήψεις.

Ξεκινώντας το βιβλίο του, παραδέχεται ότι ακόμα και ο Gobineau, ο οποίος αναγορεύτηκε από τους ιστορικούς σε πατέρας των ρατσιστικών θεωριών, δεν αντιλαμβανόταν τις ανθρώπινες φυλές ως άνισες αλλά ως διαφορετικές. Άρα, οι όποιες διαφορές, δεν οφείλονται σε ανατομικούς παράγοντες, αλλά σε κοινωνικούς ιστορικούς και γεωγραφικούς. Σε αυτό το σημείο όμως θέτει το ερώτημα του γιατί τελικά επικράτησε ο πολιτισμός των λευκών σε σχέση με τους έγχρωμους λαούς, αν δεν υπάρχουν έμφυτες φυλετικές ικανότητες.

Σε μια προσπάθεια καταγραφής των πολιτισμικών διαφορών αντιλαμβανόμαστε ότι οι πολιτισμοί δεν διαφέρουν μεταξύ τους ούτε κατά τον ίδιο τρόπο, ούτε στο ίδιο επίπεδο και, σίγουρα δεν θα μάθουμε ποτέ για εξαφανισμένους πολιτισμούς που δεν άφησαν κάτι γραπτό. Άρα η ποικιλομορφία τους είναι σίγουρα πιο μεγάλη από όσο μπορούμε να καταλάβουμε. Μέσα από διάφορα παραδείγματα για τις περιπτώσεις που μπορούμε να εξετάσουμε, προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι διαφορές είναι συνδεδεμένες με την γεωγραφική θέση των κατοίκων αλλά, κυρίως, με τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνιών, παρά με την απομόνωσή τους.

Στη συνέχεια διαπιστώνει ότι η διαφορετικότητα των φυλών, σπάνια παρουσιάστηκε στους ανθρώπους ως ένα φυσικό φαινόμενο αλλά ως τερατούργημα ή σκάνδαλο. Βάρβαροι ή άγριοι είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν πάντα οι άνθρωποι, αρνούμενοι να δεχτούν την πολιτισμική ποικιλομορφία και αποδίδοντας τις όποιες διαφορές στη φύση. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό των αγρίων: το να χαρακτηρίζουν άγριους όσους επιλέγουν ως τέτοιους. Βάρβαρος είναι κατ’ αρχάς όποιος πιστεύει στη βαρβαρότητα, μας λέει και συνεχίζει λέγοντάς μας για τον ψευδοεξελικτισμό, την απόπειρα δηλαδή της κατάργησης της ποικιλομορφίας και της εξάλειψης δυσάρεστων διαφορών, μέσω πάμπολλων θεωριών.

Εξετάζοντας κάποιους αρχαίους πολιτισμούς και συγκρίνοντας τους με κάποιους νεότερους, μέσα από παραδείγματα όπως η χρήση του λίθου, της ζωγραφικής ή του μετάλλου, μας δείχνει ότι όλοι οι λαοί ακολούθησαν μια κοινή πορεία με διαφορετική όμως ταχύτητα. Γνωρίζοντας όμως ότι υπάρχουν ευρήματα των οποίων τη χρήση δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει, υποπίπτουμε στο λάθος του να παίρνουμε το μέρος της γνώσης μας ως το όλον της και να σχηματίζουμε λάθος άποψη. Όμως, το ότι δεν θα μάθουμε ποτέ την ιστορία ενός λαού δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε ή ότι ήταν στάσιμη. Και καταλήγει: "Δεν υπάρχουν νήπιοι λαοί· όλοι είναι ενήλικοι ακόμα και αυτοί που δεν έγραψαν το ημερολόγιο της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας".

Στη συνέχεια, ασχολούμενος με τους λαούς των οποίων την ιστορία δεν γνωρίζουμε πλήρως, μας εξηγεί ότι, παρά το αναμφίβολα μεγάλο μέγεθος των επιτευγμάτων τους, δεν είναι εύκολο να τα κατατάξουμε σε μία κανονική και συνεχή σειρά, καθώς η πρόοδος δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε συνεχής. Προχωρεί με αιφνίδιες μεταβολές και η πορεία των αλμάτων της μόνο πορεία προς τα εμπρός δεν είναι. Την παρομοιάζει δε, με την κίνηση του αλόγου στο σκάκι. Πολλές κινήσεις, αλλά πάντα προς διαφορετική κατεύθυνση. Και όλοι οι πολιτισμοί έκαναν σωρευτικές κινήσεις εξέλιξης, αλλά ό,τι κέρδιζαν με το ένα κινδύνευαν να το χάσουν με το άλλο.

Μπαίνοντας στο 6ο κεφάλαιο αρχίζει να γίνεται σαφές αυτό που θέλει να καταδείξει ο Lévi-Strauss σε αυτό το έργο του. Αυτό που μας κάνει να βλέπουμε έναν πολιτισμό ως σωρευτικό ή στάσιμο είναι δική μας οπτική, η οποία είναι συνήθως εθνοκεντρική. Έναν πολιτισμός που ανέπτυξε αξίες ή τεχνολογία που μοιάζει με τη δική μας ή στηριχτήκαμε σε αυτή για να προχωρήσουμε, τον χαρακτηρίζουμε σωρευτικό ενώ έναν του οποίου οι αξίες δεν μας χρησίμευσαν τον απορρίπτουμε ως στάσιμο, αδιαφορώντας για το κατά πόσο σημαντικά ήταν τα επιτεύγματά του για την κοινωνία του. Με το παράδειγμα του πως αντιλαμβάνεται ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε ένα τρένο την ταχύτητα των άλλων τρένων και το παράδειγμα που κάποιος κοιτάει σε ένα μικροσκόπιο, οπότε λίγα χιλιοστά πιο πίσω βλέπει μια εντελώς παραμορφωμένη εικόνα, μας εξηγεί το πόσο σημαντικά ήταν τα κάθε λογής πολιτισμικά επιτεύγματα του κάθε πολιτισμού για να ξεπεράσει τα εγγενή του προβλήματα, σε σχέση με το πόσο αδιάφορα μας φαίνονται μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να μας χρησιμεύσουν. Με άλλα λόγια, φαινόμαστε ο ένας στον άλλο στερημένοι ενδιαφέροντος μόνο και μόνο επειδή δεν μοιάζουμε.

Ίσως κάποιοι να φέρουν την εξής αντίρρηση: αφού κανείς πολιτισμός δεν μπορεί να βγει από τον εαυτό του, δεν μπορεί να έχει αντικειμενική κρίση για τους υπόλοιπους. Όμως αυτό δεν συμβαίνει πράγματι. Αντιθέτως, οι υπάρχοντες πολιτισμοί είναι αυτοί που αναγνωρίζουν την υπεροχή του δυτικού και στις διεθνείς συνελεύσεις, αντί να τους κατηγορούν ότι τους δυτικοποιούν, τους κατηγορούν γιατί δεν τους παρέχουν αρκετά μέσα ώστε να δυτικοποιηθούν πιο γρήγορα. Και φτάνει σε ένα καίριο σημείο του θέματος. Δεν θα χρησίμευε σε τίποτα να θελήσουμε να υπερασπίσουμε την πρωτοτυπία των ανθρώπινων πολιτισμών ενάντια σ’ αυτούς τους ίδιους. Φυσικά, το φαινόμενο του οικουμενικού πολιτισμού είναι πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία, και δεν είναι καν βέβαιο πόσο θα κρατήσει. Γεγονός είναι πάντως ότι αυτή η προσχώρηση είναι περισσότερο έλλειψη επιλογής παρά ελεύθερη απόφαση, αφού πέραν των άλλων παραδειγμάτων που αναφέρει, υιοθετεί την άποψη του Leslie White ότι ο δυτικός πολιτισμός αυξάνει διαρκώς την ποσότητα ενέργειας και το όριο ζωής. Παρόλα αυτά, εδώ και οκτώ με δέκα χιλιάδες χρόνια έχουμε καταφέρει μόνο να τελειοποιήσουμε τις τεράστιες ανακαλύψεις που έγιναν τη νεολιθική εποχή, όπως τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Η τύχη σε όλα αυτά σίγουρα έχει παίξει κάποιο ρόλο, σίγουρα όμως όχι αυτόν που της αποδίδουν συνήθως. Η πολυπλοκότητα και η ποικιλομορφία των πράξεων που εμπεριέχονται στις πιο απλές εφευρέσεις, όπως για παράδειγμα το ψήσιμο του πηλού για να σκληρύνει, είναι τέτοιες που εκμηδενίζουν τον παράγοντα τύχη. Τα περισσότερα επιτεύγματα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε για τους παλιότερους πολιτισμούς και να κρατάμε περισσότερο για τους δικούς μας. Έτσι και η βιομηχανική επανάσταση, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την επανάσταση που συντελέστηκε στη νεολιθική εποχή, είναι προϊόν, αφενός σκληρής δουλειάς, αφετέρου όμως, της σώρευσης του κεφαλαίου της νεολιθικής εποχής. Όμως, όπως εκείνη την περίοδο σε διαφορετικά και εντελώς αποκομμένα μεταξύ τους μέρη, συντελέστηκαν οι ίδιες εξελίξεις, έτσι –είναι βέβαιος ο Lévi-Strauss- θα συνέβαινε οπωσδήποτε και η βιομηχανική επανάσταση κάπου αλλού αν δεν συνέβαινε στην Ευρώπη, με μια διαφορά 100 με 200 χρόνια, που θα ήταν εντελώς αδιάφορη για τον ιστορικό του μέλλοντος.

Τέλος ο Lévi-Strauss μας λέει ότι η ανθρωπότητα ξανοίγεται σε διαφορετικές "πολιτισμικές επιχειρήσεις" χωρίς πάντα βέβαιο αποτέλεσμα. Αντίθετα, κάποιες φορές μπορεί και να χάσει, ακριβώς όπως ένας παίκτης της ρουλέτας. Γενικώς όμως, εκείνο που προσπάθησε να δείξει με αυτό το έργο του, είναι ότι η αληθινή συνεισφορά των πολιτισμών δεν συνίσταται στις ιδιαίτερες εφευρέσεις τους αλλά στη διαφορική απόκλιση μεταξύ τους, καθώς και ότι ένας παγκόσμιος πολιτισμός δεν μπορεί να υπάρξει με την έννοια που δίνουμε στον όρο, εφόσον συνεπάγεται τη συνύπαρξη των πολιτισμών οι οποίοι παρουσιάζουν τη μέγιστη διαφορά μεταξύ τους.

Κλείνοντας δίνει έμφαση στη συνεργασία που πρέπει να έχουν οι ανθρώπινες κοινωνίες μεταξύ τους. Η ποικιλομορφία των ανθρωπίνων πολιτισμών βρίσκεται πίσω μας, γύρω μας και μπροστά μας. Η μόνη απαίτηση που μπορούμε να προβάλουμε ως προς αυτή είναι να πραγματοποιείται με μορφές, από τις οποίες κάθε μία, με τη συνεισφορά της, θα κάνει τις άλλες να γίνονται ακόμα πιο γενναιόδωρες.


* * *

Bon voyage, mon ami ...

buzz it!

8 αξιόλογες σκέψεις:

ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ είπε...

Πολύ όμορφο το ιστολογιο σου το πρόσθεσα στα αγαπημένα μου.
ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ ΧΡΟΝΟΣ
Σε ευχαριστώ αγαπητέ! Και πάνω που έλεγα ότι θα μείνει ασχολίαστο αυτό το κείμενο.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Jason είπε...

Άνθρωπος με καθαρή και διεισδυτική σκέψη.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ όμορφη παρουσίαση και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η σχολή σου.

Μια ερώτηση προς σχολιασμό : Σπουδάζοντας κοινωνικές επιστήμες ,πως βλέπεις το φαινόμενο του διαδυκτίου ,και τις κοινωνικής και της πληροφοριακής πλευράς του? Αλλάζει καθόλου τα δεδομένα? Μπορεί να επιτρέψει αλλαγές όσον αφορά τις παρατηρήσεις περί ενός "παγκόσμιου λαού/πολιτισμού"?

Σίγουρα επιταχύνει τα πράγματα και κάνει πληροφορία και δικτύωση άμεσα προσβάσιμες σε όσους έχουν υπολογιστή ή μπορούν να δώσουν τα λεφτά για πρόσβαση απο internet cafe. Τώρα "τελευταία" έχει αρχίσει να ενσωματώνεται το δίκτυο και στα κινητά και γίνεται όλο ευκολότερη η πρόσβαση απο "παντού" εντός μιας πόλης ακόμα και "δωρεάν". Πάντως υπάρχουν και πλευρές του δικτύου που αγνοούμε: Με ασφάλεια μπορώ να υποθέσω ότι ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου όπως επίσης και οι περισσότεροι επισκέπτες έχουν πρόσβαση κατά την ενασχόλησή τους με το διαδύκτιο μέσω μηχανών αναζήτησης στο "ελληνικό" μέρος (ελληνικά keywords) και σε μέρη με λατινικούς χαρακτήρες (Αγγλικά + άλλα).Σκεφτείτε λοιπόν σε πόσο μεγάλο μέρος του διαδυκτίου δεν έχουμε πρόσβαση αν είναι γραμμένο σε μη λατινικούς-μη ελληνικούς χαρακτήρες.Παράδειγμα εδώ ,η πολυπληθής Ασία ,δείτε κατα Κίνα-Ιαπωνία μεριά,χιλιάδες ιστοσελίδες που ποτέ δεν θα σας τις προσφέρει το Google λόγω keywords. Αν λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι υφίσταται Ελληνική πλευρά του Internet και το ότι "έχει πράμα να δείς" , τότε φανταστείτε τι συμβαίνει με την Ασία.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Jason
Σε ευχαριστώ πολύ!
Αλλά και ο Λέβι-Στρος καλός ήτανε :)

Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό το χιούμορ μου...

@ Ανώνυμος
Θα το μελετήσω λίγο και σου απαντάω αμέσως

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ανώνυμος
Αγαπητέ μου φίλε, καταρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και οφείλω να σου το επιβεβαιώσω ότι η σχολή είναι, όντως, πολύ ενδιαφέρουσα.

Πάνω στην ερώτηση που μου έθεσες προς σχολιασμό, πιστεύω ότι η διάδοση του διαδικτύου, αν δεν επισφραγίζει, τουλάχιστον μας φέρνει πάρα πολύ πιο κοντά σε έναν παγκόσμιο πολιτισμό, με την έννοια, πάντοτε, που του δίνει ο Λεβί-Στρος, δηλαδή την εκμετάλλευση της χρηστικής του αξίας. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η κάθε είδους πληροφορία, είναι τόσο εύκολα και γρήγορα προσβάσιμη από όλους. Αυτό, στο πλαίσιο πάντα της σωστής χρήσης, μόνο ωφέλιμο για την κοινωνία και την ανθρωπότητα εν γένει, μπορεί να είναι. Και λέω της σωστής χρήσης, γιατί όπως στα περισσότερα πράγματα, έτσι και εδώ έχουμε ένα νόμισμα με 2 όψεις. Και δεν έχουμε και λίγα παραδείγματα εγκληματικών ενεργειών, ακριβώς λόγω αυτής της προσφερόμενης ευκολίας. Το θέμα όμως είναι να μην μένουμε εκεί, όπως κάνουν πάρα πολλοί (παράδειγμα: στο internet υπάρχει πορνό· λες και στο βίντεο κλαμπ της κάθε γειτονιάς ή στο περίπτερο δεν υπάρχει) και να κοιτάμε πρώτα τα θετικά. Όσο για τα αρνητικά, πάντα και παντού υπήρχαν και θα υπάρχουν. Στο κάτω κάτω, υπάρχει και η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος (λέμε τώρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Όπως γράφεις και εσύ, είμαι ένας άνθρωπος που σπουδάζω κοινωνικές επιστήμες ή πιο σωστά κοινωνικές, ανθρωπιστικές και πολιτισμικές, με κάπως δυσδιάκριτα όρια -και σίγουρα όχι και τα τρία μαζί, απλά σχετίζονται αρκετά μεταξύ τους. Ως τέτοιος λοιπόν, αντιλαμβάνομαι το φαινόμενο του διαδικτύου, ως ένα εκ των μεγαλυτέρων επιτευγμάτων του ανθρώπου από εμφανίσεώς του στη γη, το οποίο, μπροστά στα θετικά που μας προσφέρει -και που είσαι ακόμα!!!- τα όποια αρνητικά, εκμηδενίζονται.

Όσο για το άλλο θέμα που θέτεις, την, λόγω γλώσσας, αναξιοποίητη πληροφορία, πιστεύω ότι είμαστε κοντά στο να ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό. Είδη γίνονται προσπάθειες μεταφράσεων σχεδόν όλων των ιστοσελίδων, με πενιχρά, ακόμα βέβαια, αποτελέσματα. Μόνο το google translator, ας πούμε, εμένα με έχει βοηθήσει αρκετά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μπορώ να στηριχτώ και 100% πάνω του, προφανώς λόγω ατελειών. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι σε, όχι και πάρα πολλά χρόνια, η κατάσταση θα είναι πολύ διαφορετική, προς το καλύτερο.

Αυτό βέβαια ισχύει για τις σελίδες που έχεις βρει και θες να μεταφράσεις. Ενώ, όπως πολύ σωστά σημειώνεις, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα κατάλληλα keywords για καμία γλώσσα που δεν γνωρίζουμε.

Εδώ όμως θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Προσωπικά εγώ, αλλά από ό,τι αντιλαμβάνομαι από το σχόλιό σου και εσύ, η κουβέντα μας λοιπόν, περιστρέφεται γύρω από έναν παγκόσμιο πολιτισμό, με την έννοια της γνώσης και της προόδου, με την έννοια, εν ολίγοις, που τον αντιλαμβάνεται και ο Λέβί-Στρος. Θέλω να πιστεύω ότι στη συζήτησή μας δεν υπάρχει κανένα θέμα παγκοσμιοποίησης, με την αρνητική χροιά που έχει ο όρος και τα όποια εθνικιστικά φορτία κουβαλάει, τα οποία, προσωπικά εμένα, με αφήνουν παγερά αδιάφορο όταν δεν με εξοργίζουν.

Πάνω σε αυτή τη βάση λοιπόν, εγώ θα ήμουν υπέρ ακόμα και μιας παγκόσμιας γλώσσας, για χρήση αποκλειστικά στο internet ή, ίσως, και για οπουδήποτε αλλού μπορεί να μας φανεί χρήσιμη. Αυτή η γλώσσα θα μπορούσε να είναι μια ήδη υπάρχουσα, μια ευρέως διαδεδομένη, ας πούμε σαν την αγγλική ή την ισπανική, ή ακόμα και μία καινούρια, "εργαστηριακά" κατασκευασμένη. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό κάτι τέτοιο, αλλά θα πάρω το ρίσκο να κάνω την πρόβλεψη, ότι κάποια στιγμή θα συζητηθεί σοβαρά κάτι σαν αυτό που περιγράφω. Στην περίπτωση αυτή όμως, δεν τολμώ καν να φανταστώ τι πρόκειται να ακολουθήσει από όλους όσους θα ξεσηκωθούν για τα "ιερά και όσια" της πατρίδας μας και για το ότι μας πολεμάνε όλοι για να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας και λοιπά, τουλάχιστον φαιδρά, αν όχι τραγικά.

Σου ζητώ συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω στο τόσο ωραίο σχόλιό σου και ελπίζω να δεις την απάντησή μου, έτσι ώστε να συνεχιστεί η κουβέντα μας.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά και εγώ βρίσκω τρομερά ενδιαφέρουσα την ύπαρξη του διαδυκτίου και αναρωτιέμαι αλήθεια πως θα εξελιχθεί και τι αλλαγές θα επιφέρει. Απο κοινωνική οπτική γωνία είναι σχετικά πολύ πρόσφατο επίτευγμα,αιώνα δεν έκλεισε καλά καλά και πάνω κάτω τώρα νομίζω γενιέται η πρώτη γενιά "απο γεννησιμιού της" με υπολογιστή και ίντερνετ μέσα στο σπίτι..Ήδη όμως προκαλεί αλλαγές και σε επικοινωνία ατόμων, και σε γνωριμία μεταξύ τους (και κατα συνέπεια και...διασταύρωσης μεταξύ τους ;) ),σε νομοθεσίες κρατών κτλ. Δρά ως θετική ανάδραση επίσης και σε θέματα επιστημών απλοποιόντας την πρόοδο εκμηδενίζοντας την επικοινωνία ευρημάτων μεταξύ επιστημονικών κοινοτήτων όπως επίσης και επιτρέποντας χρήση τεραστίων κοινών databases ( πχ βλεπε γονιδίωμα του ανθρώπου ,βρίσκεται Online!).

Τρίβω λοιπόν τα χέρια μου για ότι προκύψει ,be it chaos or order , με την καταλυτική δράση του δυκτίου.

Ίσως αργότερα να υπάρξει και κοινή γλώσσα,μη μασάς για όσους τσινάνε όποιος θέλει κρατάει και την παράδοσή του χεχ έχει βγεί και cyber ξεμάτιασμα έβλεπα τις προάλλες ;). Ήδη υπάρχει με την μορφή Esperanto.

Παίζει να επανέλθω αργότερα για περαιτέρω σχολιασμό, τώρα η ώρα μου είναι μετρημένη.

Ο "προηγούμενος ανώνυμος"

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ο "προηγούμενος ανώνυμος"
Από ό,τι βλέπω οι απόψεις μας ταυτίζονται. Περιμένω την συνέχεια όταν θα έχεις χρόνο. Και, αν θες, γίνε λίγο πιο επώνυμος, αφού τα λέμε τόσο ωραία :)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/