Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Θα μου το γράψεις σε μια κασέτα;

Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου και οι λίγο μικρότεροι -για τους πιο παλιούς εννοείται- έχουν πει άπειρες φορές αυτή την ατάκα. Όποτε έβγαινε ένας καινούριος δίσκος των συγκροτημάτων ή των καλλιτεχνών που λατρεύαμε, προφανώς, δεν τρέχαμε όλοι μαζί να αγοράσουμε το άλμπουμ σε βινύλιο (αχ, βαχ, μαζί με πολλά μπουχού, κλαψ, σνιφ, αυτός ο έρωτας με το βινύλιο δεν θα γιατρευτεί ποτέ). Απλά ο πρώτος που το αγόραζε, άρχιζε να το γράφει σε κασέτες για τους κολλητούς οι οποίοι τις αντέγραφαν για άλλους και έτσι προχώραγε η μουσική μας διαπαιδαγώγηση -διαπαιδαγώγηση, μπα βαριά λέξη· ας προτείνει κάποιος μια καλύτερη γιατί είμαι και άυπνος.

Αλλά αυτό ήταν για την αρχή. Μέχρι να μαζέψουμε τα λεφτά να τον πάρουμε και εμείς. Ήταν δυνατόν να λείπει από τη δισκοθήκη μας; Ιεροσυλία.

Οπωσδήποτε δεν τους αγοράζαμε και όλους. Αλλά το γεγονός ήταν ένα: Όσοι είχαν αντιγραμμένες κασέτες, είναι και αντίστοιχη δισκοθήκη. Όσο περισσότερες ήταν οι κασέτες, τόσο πλουσιότερη ήταν και η δισκοθήκη του.

Έπειτα ήταν και το πρακτικό μέρος της υπόθεσης. Ακόμα και ο ίδιος ο πρώτος κάτοχος του βινυλίου, την πρώτη κασέτα την έγραφε για τον εαυτό του. Όταν θέλαμε να πάμε κάπου, όπως για παράδειγμα μια εκδρομή ή για μπάνιο, δεν μπορούσαμε να κουβαλάμε και το πικάπ μαζί. Ενώ το κασετόφωνο μαζί με τις κούτες με τις TDK χρωμίου (ξέρω, ένα δάκρυ κύλησε), ήταν μια χαρά λύση.

Εκείνη την εποχή, υπήρχαν ακόμα και αρκετά δισκάδικα που έκαναν αυτή τη δουλειά. Και όχι μόνο δισκάδικα, μέχρι και μαγαζιά με αποκλειστικό αντικείμενο την αντιγραφή πειρατικών κασετών υπήρχαν. "Ο δίσκος φίλε κάνει 1200 δρχ, αλλά άμα θέλεις, μου δίνεις δυο κατοστάρικα και ένα πενηντάρικο για την κασέτα και σου κάνω μια εγγραφή τζάμι." Και ήταν όντως τζάμι, γιατί και καλύτερα πικάπ είχαν και καλύτερα ντεκ απο μας.

Περνώντας τώρα στη δημιουργική πλευρά του θέματος αυτό το "θα μου το γράψεις σε μια κασέτα;" που λέει ο τίτλος, δεν ήταν λίγες οι φορές που έλειπαν δυο λέξεις. "Θα μου γράψεις μια κασέτα;" Οι επιλογές από ένα συγκρότημα ή από μπαλάντες ή από τις καλύτερες ροκιές, ήταν μια άκρως καλλιτεχνική υπόθεση, η οποία όπως ήταν φυσικό, είχε τους δικούς της αστέρες. Το να κάνεις τη λίστα με το ποια τραγούδια θα επιλέξεις και με ποια σειρά θα τα βάλεις για να φτιάξεις -με όλη την σημασία της λέξης φτιάχνω- μια κασέτα, απαιτούσε ταλέντο και, σίγουρα δεν ήταν δουλειά για τον καθένα. "Ο τάδε έχει γράψει τις καλύτερες κασέτες" ήταν άλλη μια πολύ διαδεδομένη ατάκα. Και οι κασέτες αυτές μετά έπαιρναν έναν τελείως αυτόνομο, δικό τους δρόμο, καθώς γίνονταν κάτι μοναδικό.

Ο "καλλιτέχνης" βέβαια που περιγράφεται παραπάνω, δεν ήταν απαραίτητο ότι θα ήταν καλός και στην εκτέλεση της δουλειάς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούγαμε από τέτοιες κασέτες μια σειρά τραγουδιών που μας έστελναν ταξίδια ανεπανάληπτα, αλλά στο τέλος είχαμε τέτοια νεύρα με το χασάπη που έκοβε το φινάλε, δεν πετύχαινε ακριβώς την αρχή, έσερνε τη βελόνα πάνω στο δίσκο την ώρα της εγγραφής, δεν υπολόγιζε σωστά τη διάρκεια της κασέτας με αποτέλεσμα να έπρεπε να γυρίσεις πλευρά για να το ακούσεις ολόκληρο και διάφορα τέτοια σφαξίματα.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η πειρατεία δεν ξεκίνησε με την εμφάνιση των mp3. Υπήρχε ανέκαθεν, αλλά για κάποιο λόγο, ξαφνικά άρχισε να ενοχλεί τις εταιρείες καθώς και άπαντες εμπλεκόμενους με τα πνευματικά δικαιώματα. Και όλοι μαζί να ξεχνούν πως εκείνοι που είναι οι πραγματικοί καταναλωτές των εμπορικών σκευασμάτων της μουσικής βιομηχανίας, είναι μόνο εκείνοι που κάνουν την περισσότερη πειρατεία. Γιατί αυτό που σου αρέσει, το θέλεις αυθεντικό και θες να ξέρεις αν σου αρέσει πριν δώσεις τα ωραία σου λεφτουδάκια.

buzz it!

22 αξιόλογες σκέψεις:

Mamouli είπε...

Αχ! Τι μου θύμισες. Αχ! Αχ!

Εγώ ήμουνα από αυτούς που καθόμουνα με τις ώωωωρες και έγραφα κασέτες. Για εμένα αρχικά και φυσικά μετά για τους φίλους μου.

Βοηθούσε βέβαια το γεγονός ότι ο πατριός μου είχε μία δισκοθήκη με πάνω από 5.000 δίσκους (μπορεί και παραπάνω, γιατί αυτός ήταν από αυτούς που τους αγόραζε με το που έβγαιναν και εγώ φυσικά επωφελούμουνα!). Οπότε τα Σαββατοκύριακά μου πάντα εμπεριείχαν ᾽γράψιμο κασέτας᾽.

Και φυσικά το δυσκολότερο ήταν η επιλογή των τραγουδιών (ειδικά μέσα από μία τόσο μεγάλη γκάμα). Να είναι rock, pop, maisntream, all time classics, rock'n'roll, '50s, '60s, 70's, 80's, τα πάντα!

Και φυσικά κάθε φορά που τελείωνα μία κασέτα, την άκουγα για πάνω από μία εβδομάδα συνεχόμενα (τότε δεν υπήρχε και το repeat. Είχαμε τα walkman).

Νομίζω ότι το γεγονός ότι δεν ακούω καλά και από τα 2 μου αυτία οφείλεται σε αυτές τις κασέτες.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Mamouli
Ας μην ακούς καλά πια. Τα καλύτερα τα έχεις ακούσει!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
lakis είπε...

Αχ, τα παλιά καλά χρόνια...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Λακης Φουρουκλας - Lakis Fourouklas
... και διηγώντας τα να κλαις :)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Rodia είπε...

Δεν υπαρχει πειρατεία. Απλά, ονόμασαν ετσι το μοιρασμα για να το (και να μας) ενοχοποιήσουν...
Οι αγορες θελουν λεφτα βλεπεις...
Τωρα, βεβαια, θελουν να μας πεισουν οτι οι "αγορες" ειμαστε εμεις -αλλο παραλογο κι αυτο!
Ποιοι ειναι αυτοι που τα θελουν ολα απο μας; μα.. οι εξουσιαστες μας..
Αδερφια, ολο και πιο βαθεια βυθιζομαστε στη δουλεία Νέου Τύπου. Νομιζω, δλδ...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Rodia
Εκεί που συμφωνούμε 100% είναι στη λανθασμένη έως παράλογη και καταχρηστική χρήση του όρου πειρατεία. Σιγά τώρα μην είμαι και ο Τζακ Σπάροου επειδή κατέβασα ένα άλμπουμ.

Στα περί αγορών όμως μπερδεύεται το πράγμα. Γιατί, όπως και να το κάνεις, οι αγορές εμείς είμαστε. Από τον πλανόδιο μικροπωλητή μέχρι και τη βαριά βιομηχανία, όλα, τελικά, στο λιανοπούλημα καταλήγουν, δηλαδή σε μας που τα αγοράζουμε.

Δεν θα θίξω το θέμα του τι χρειαζόμαστε και τι τελικά προμηθευόμαστε, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα της μουσικής -και ίσως ευρύτερα της τέχνης- δεν αισθάνομαι πιο αδικημένος όταν αγοράζω ένα CD, από αυτό που, φαντάζομαι, ότι αισθάνεται ο δημιουργός του. Η πραγματική αδικία είναι εκεί, στην εταιρεία που θησαυρίζει από το έργο ενός καλλιτέχνη.

Όσο για τα περί δουλείας και το όλο ουμανιστικό υπόβαθρο που διέπνεε την κατάργησή της, τότε σε κείνα τα παλιά τα χρόνια, διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι είχε καταστεί απλά ασύμφορη. Υπεραπλούστευση; Οπωσδήποτε. Αλλά αν είναι ακόμα νεφελώδες το πλαίσιο μέσα από το οποίο σήμερα υπερηφανευόμαστε για κεκτημένα, πόσο πιο πολύ δεν είναι η σύγχρονη μορφή της;

Τώρα το έκανα τελείως Μπεν Χουρ το θέμα...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Immortalité είπε...

Καλά τί θυμήθηκες τώρα!!! Ωρες ατέλειωτες ώρες μπρούμητα στο χαλί άπειροι δίσκοι γύρω γύρω και το χρονόμερο για να μην τυχόν και κόψουμε κανένα τραγούδι στο τέλος. Επρεπε να τα χωράει ακριβώς... Ποτέ δεν έγραψα σιντί με τέτοια αγάπη. Και όταν μου κλέψαν το γουόκμαν την κασέτα έκλαιγα...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Immortalité
Δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Anna Efthimiadou είπε...

ti kalo...kai emeis grafame kasetes oxi apo pikap bebaia, alla h antigrafi edine k epairne...kai malista perimename sto radiofwno na akousoume to tragoudi pou molis bgike, kai panta milage o ekfwnitis k mas tin espage...kai diafora tetoia tragika..opws episis exw kasetes pou apo mesa akougomai k egw na milaw sto tilefwno..talento imoun apo tote...re ti mou 8umisate!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Δημητρης θεοδωρου είπε...

γεια σου γιωτη.

ετσι ειναι αγγελε. το μεγαλυτερο κοινο των καλιτεχνων ειναι αυτοι που βρισκουν με αλλους τροπους τα τραγουδια. ειτε αγοραζοντας ειτε κατεβαζοντας απο το νετ.
εγω για παραδειγμα που παιζω κ σαν ντι τζει μουσικη εχω περιπου 20.000 τραγουδια ξενα κ δεν ξερω ποσα ελληνικα. για να τα αγορασω αυτα επρεπε να δωσω 3 περιουσιες!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Anna Efthimiadou
Ή κασέτες που παίζαμε εμείς κιθάρα και τραγουδάγαμε...
Αυτό ξέχασα να το αναφέρω.

@ Δημητρης θεοδωρου
Από την άλλη όμως, είσαι παράλληλα και από τους μεγαλύτερους καταναλωτές, φαντάζομαι. Συνήθως, αυτοί που έχουν μεγάλο απόθεμα στο ας πούμε παράνομο, έχουν και αντίστοιχα μεγάλο στο νόμιμο.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Δημητρης θεοδωρου είπε...

οχι. εκανα τη βλακεια να αγοραζω τα μπουντα μπαρ γιατι μου αρεσαν πολυ αλλα εκαναν 55 ευρω το ενα κ σταματησα.. ελαχιστα οριτζιναλ εχω..

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Δημητρης θεοδωρου
Δεν είσαι ο κανόνας, πιστεύω. Εγώ όσους ξέρω με μεγάλες συλλογές αντιγραμμένων, είναι και αυτοί με τα περισσότερα αυθεντικά.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Δημητρης θεοδωρου είπε...

μπορει αλλα σιγουρα ειναι αυτοι που ασχολουνται μονο σαν χομπυ με τη μουσικη. οσους ντι τζευ ξερω ή που εχουν περασει απο τον κομη εχουν 10-20 οριτζιναλ κ χιλιαδες μαιμου:))

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Δημητρης θεοδωρου
Εδώ συμφωνούμε. Και εγώ μιλάω για χομπίστες συλλέκτες. Από αυτούς που βλέπουν πρώτη έκδοση και παθαίνουν εγκεφαλικό. Επαγγελματίες δεν ξέρω.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

Τα σχόλια με ημερομηνία Μαΐου, είναι απόσπασμα συζήτησης που έγινε στο Facebook και μεταφέρθηκαν μετά από σχετική άδεια των συγγραφέων τους αυτούσια, από τη διεύθυνση http://www.facebook.com/?page=1&sk=messages&tid=1395764529225#!/?page=1&sk=messages&tid=1395764529225

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ana Rakel Zumani είπε...

egw apo ta klemena tha krinw ti tha agorasw.
klevw, akouw ksanaakouw kai apofasizw meta ti aksizei ton kopo kai to hrima na to agorasw, giati otidipote sou aresei pragmatika kai to ektimas to thes original

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ana Rakel Zumani
My point exactly! Ουσιαστικά αυτό λέει και το κείμενο: Ότι η δυνητική αγορά του προϊόντος μουσική, βρίσκεται στους πειρατές. Και αυτοί είναι οι πιο σοβαροί και μόνιμοι πελάτες αυτής της βιομηχανίας.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ana Rakel Zumani είπε...

autoi pou den ehoun skopo na agorasoun etsi ki alliws den tha agorazan pote cds kai tainies..tha akougan apo to prwi ws to vradi radiofwno, i tha daneizotan ta dika mas cds gia na ta psahnoume meta..
ektos autou egw proseksa oti kai sto youtube me ta haza tou copy rights ehoun meinei kyriws oi savoures kai oi pio poiotikoi kai dotikoi kallitehnes...den kserw se poies etairies einai autoi..px o Antony Hegarty and the Johnsons..ta kommatia tous einai anoihta kai eleuthera gia olous pantou....

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ana Rakel Zumani
Δεν ξέρω τι θα πει, αλλά από πάνω έχεις δίκιο. Και να πεις ότι κόβουμε από τους καλλιτέχνες, να βρω ένα δίκιο. Αλλά τα λεφτά τα χάνουν οι εταιρείες...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ana Rakel Zumani είπε...

οι εταιρειες δεν με απασχολουν πολυ, δεν ξερω γιατι..αυτες που μπλοκαραν τα τραγουδια τους ειναι οι πιο πλουσιες αν προσεξατε..αυτοκρατοριες ολοκληρες

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ana Rakel Zumani
Μα αυτές είναι που διαμαρτύρονται και το έχουν κάνει θέμα. Οι καλλιτέχνες, έτσι κι αλλιώς, την ξέρουν τη μοίρα τους.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/