Είναι ωραία στις διακοπές

Είναι νύχτα και κάθομαι στο μπαλκόνι. Έχει ένα δροσερό αεράκι. Πίνω λίγο κρασί, ροζέ –το καλύτερο κρασί για το καλοκαίρι- και καπνίζω. Το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι η ησυχία. Μια βαθειά ησυχία, ασυνήθιστη για την πόλη. Και σκοτάδι, πηχτό. Μπορείς να το κόψεις με το μαχαίρι, να το φας με το πιρούνι. Κρύβει κάθε ασχήμια.

Είναι ωραία στις διακοπές.

Είναι έντεκα και μισή και δεν διαβάζω, δεν γράφω, μόνο σκέφτομαι. Ευνοεί το σκοτάδι τις σκέψεις. Τις σκέψεις που δεν κάνεις όταν βλέπεις τηλεόραση ή όταν είσαι στο internet, τις σκέψεις που θέλουν πολύ χώρο για να βγουν. Και όταν βγουν κανείς δεν σου εγγυάται για τα συναισθήματα που θα σου προκαλέσουν. Ίσως για αυτό πολλοί άνθρωποι να φοβούνται το σκοτάδι…

Είναι ωραία στις διακοπές.

Γύρω στις δώδεκα και κάτι η ησυχία διαταράσσεται από κάτι ακαθόριστο, αλλά ευχάριστο. Σιγά σιγά το καταλαβαίνω, είναι μια κιθάρα. Δεν καταλαβαίνω τι παίζει αλλά δεν έχει σημασία, είναι μια κιθάρα, ένα όργανο. Όχι κάποιο ραδιόφωνο ή κάποιο κανάλι, είναι ένας άνθρωπος που εκφράζεται. Και όταν ένας άνθρωπος εκφράζεται δεν παίζει Σιδηρόπουλο ή Λοΐζο, παίζει και Σιδηρόπουλο και Λοΐζο και και Πικάσο και Ντοστογιέφσκι και Επίκουρο μαζί. Ο άνθρωπος πάντα εκφράζει όλη του την κουλτούρα, αλλά κυρίως στο σκοτάδι και την ησυχία.

Είναι ωραία στις διακοπές.

Καμιά ώρα αργότερα η κιθάρα έχει σταματήσει, αλλά η ησυχία δεν αποκαταστάθηκε για πολύ. Διαταράχθηκε και πάλι, αυτή τη φορά όμως από μια φωνή. Δεν ήταν φωνή ανθρώπου που πονούσε ή διαμαρτυρόταν, ήταν μάλλον μια φωνή ανακούφισης, σαν του οργασμού. Δεν με ενδιέφερε τι ήταν, ήταν δικιά μου. Άπαξ και η φωνή φύγει από ένα στόμα, ανήκει στα αυτιά και στα μυαλά που έφτασε, θα εκληφθεί και θα ερμηνευθεί αναλόγως κουλτούρας και αυτή. Οι σκέψεις δεν άργησαν να δώσουν τη θέση τους στις φαντασιώσεις. Με μούσα εκείνο το κορμί που (το ήθελα να) στέναζε, πέρασαν από μπροστά μου ατελείωτοι ερωτικοί σύντροφοι, παρελθόντες, παρόντες, φανταστικοί. Αν τα όνειρα είναι η εκπλήρωση των απωθημένων μας, τότε οι φαντασιώσεις είναι η προσωπική μας παιδική χαρά. Και για να μας επισκεφθούν χρειάζονται δύο συστατικά, ησυχία και σκοτάδι.

Είναι ωραία στις διακοπές.

Η ώρα έχει πάει δυόμιση και το κρασί με έχει ζαλίσει αρκετά. Πάω για ύπνο. Αύριο δουλεύω. Θα είμαι λίγο κομμάτια, αλλά και τι έγινε; Και σήμερα ήμουν. Μέσα στο σκοτάδι και τη ζαλάδα μου δυσκολεύομαι λίγο να βρω το δρόμο μου για το κρεβάτι αλλά τα καταφέρνω. Και πέφτοντας δεν μετανιώνω ούτε για το ότι ήπια, ούτε για το ότι ξενύχτησα. Τα απαιτούν αυτά οι διακοπές.

Είναι ωραία στις διακοπές… ρεύματος.