Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

Politically incorrect: Μιζέρια

Η μιζέρια είναι κάτι αναπόφευκτο στη ζωή ενός ανθρώπου. Σε λογικά πλαίσια έτσι, μη μου πάρετε αέρα και αρχίσουμε να τα βάφουμε μαύρα πανταχόθεν. Δεν μιλάω για εκείνα τα τιποτένια ανθρωπάρια, που σε όλη τους τη ζωή χρησιμοποιούν τη μιζέρια τους για να δικαιούνται καλύτερης μεταχείρισης, αλλά και σαν δικαιολογία για την ατολμία τους. Μιλάω για τη μιζέρια που σου τυχαίνει κατά περιόδους. Όταν χάνεις μια καλή ευκαιρία, μια καλή δουλειά, μια καλή γυναίκα, μια καλή γενικότερα. (Συνειρμός: Όλα θηλυκά;).

Το ξαναπιάνω από την αρχή, τώρα που το ξεκαθαρίσαμε. Η μιζέρια είναι κάτι αναπόφευκτο στη ζωή ενός ανθρώπου. Απλά συμβαίνει που και που. Και μη νομίζεις ότι πρόκειται να γράψω ότι "έτσι είναι η ζωή" και "αυτά περνάνε γρήγορα" και τέτοιες χαριτωμενιές. Όχι, η μιζέρια όταν συμβαίνει κολλάει πάνω σου σαν τον πέπλο της Μήδειας και εσύ, ως άλλος Ιάσων (ναι εντάξει, η γυναίκα του, όχου), προσπαθείς να μαζέψεις ότι έχει απομείνει από το σαρκίο σου και να αρχίσεις την ευγενή τέχνη της ανοικοδόμησης χάρτινων μικρών τεμαχίων με σκοπό την πλήρη απεικόνιση συγκεκριμένου φωτοστιγμιοτύπου (call me puzzle). Βαριά, μουντή και κρατάει για καιρό. Το θέμα είναι, εσύ τι κάνεις όσο την περνάς.

Καταρχάς δεν την περιφέρεις από δω και από κει. Την κρατάς για την πάρτη σου. Ελάχιστες στιγμές δικαιούσαι να σε παίρνει από κάτω μπροστά σε κόσμο. Κάνεις ότι μαλακία σου έρθει στο κεφάλι, αλλά φροντίζεις να είσαι μόνος. Θες να ξεσπάσεις, ναι, αλλά αν είναι να καταλήξεις στο τμήμα για διανυκτέρευση λόγο αυτού του ξεσπάσματος καλύτερα να είσαι μόνος σου.

Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Να πίνεις. Ναι, ναι φίλε μου να πίνεις τον άμπακο και τον αγλέουρα μαζί (Shaked or Sturded? I don't give a shit!). Δεν είναι τόσο εύκολο να γίνεις αλκοολικός, μετά το κόβεις. Καπνίζεις. Αν το έχεις αρχίσει παλιότερα βέβαια, αλλιώς είναι λίγο χαζό, αυτό δεν κόβεται εύκολα. Αν όμως είσαι ήδη καπνιστής γίνεσαι μεγαλομέτοχος στην Παπαστράτος.

Τι άλλο; Αν ναι, γαμείς. Όπου ξεκωλάκι εσύ από πίσω. Μπορεί να νιώθεις το τελευταίο μοϊκάνι αλλά αυτές δεν το ξέρουν. Γαμείς όποια βρεις μπροστά σου. Και αν δε βρεις το ρίχνεις στις πουτάνες. Αλλά ποτέ μία. Τι να τα κάνεις δέκα λεπτά; Δύο, τρεις μαζί, ή μία μετά την άλλη είναι το καλύτερο τελείωμα μιας νύχτας. Αυτό βέβαια αν είσαι μόνος σου. Γιατί αν είσαι εν σχέση κάνεις κάτι άλλο που δεν μπορείς να το κάνεις μόνος. Κλαις. Αφού έχεις πιει το Βόσπορο και την Κασπία και έχεις καπνίσει δέκα λιβάδια Old Holborn, την παίρνεις αγκαλιά και κλαις μέχρι να βγάλουν τα μάτια σου ό,τι έχει πιει το στόμα σου (ναι ξέρω τι σκέφτεσαι αλλά όχι, δεν πιάνει στο αλκοτέστ). Με μία προϋπόθεση όμως. Ότι την αγαπάς. Γιατί αλλιώς, την επόμενη μέρα που εκείνη θα είναι χάλια, γιατί χθες το βράδυ είδε τα δικά σου χάλια, εσύ πρέπει να τα ξεχάσεις όλα και να προσπαθήσεις να της φτιάξεις τη διάθεση. Και όχι μόνο να προσπαθήσεις, αλλά να της την φτιάξεις κιόλας. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία γίνεσαι και εσύ καλύτερα (αν όχι παράτα τη, δεν τη θέλεις).

Το συγκεκριμένο κείμενο μιλάει για χοντρές και μεγάλης διάρκειας μιζέριες. Μην ταυτιστείς αν, για παράδειγμα, χθες το βράδυ έχασες στα χαρτιά τη δόση του σπιτιού -σιγά το πράγμα, δυο-τρεις μήνες δουλειά είναι- ή αν δεν ανταποκρίνεται ο έρωτας της ζωής σου. Μιλάω για μιζέριες προερχόμενες από πλήρη κατεδάφιση, από ολοκληρωτική καταστροφή. Εκείνες που λαμβάνουν χώρα όταν εφαρμόζεται σε όλη του την έκταση ο νόμος του Μέρφυ (ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει). Εκείνες που τελικά, αν το ψάξεις βαθύτερα, σου δίνουν ελευθερία. Που σου επιτρέπουν να δεις τον ήλιο, ένα ωραίο πρωινό, χωρίς άγχος, γιατί ότι ήταν να γίνει έγινε. Που σε αφήνουν τελείως ξεκρέμαστο, αλλά και τελείως ελεύθερο. Που σε σκληραίνουν γιατί δεν έχεις τίποτα άλλο να χάσεις. Και που για τον ίδιο λόγο θα έπρεπε ίσως να σε κάνουν και ευτυχισμένο. Το βρίσκεις σουρεάλ; Και όμως η επιτυχία δεν ανοίγει περισσότερες πόρτες από τη αποτυχία. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.

Και πάνω από όλα να ζεις. Καλά ή κακά, να ζεις πολύ και πολύ έντονα. Μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο αυτή την περίοδο, αλλά δεν το προτείνω, παρόλο που συμβαίνει τελικά. Να κοιμάσαι. Ώρες ατελείωτες ύπνου, και να μη σου φτάνει ποτέ. Είναι το πιο εύκολο, αλλά ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη παραίτηση. Καν' το, αλλά για λίγο, ίσα να ξεκουραστείς. Να ζεις, και να ζεις χωρίς τύψεις. Ούτε για ό,τι συνέβη, ούτε για το πως το ξεπερνάς. Δικά σου είναι, και τα καλά και τα κακά. Γιατί αν νιώθεις τύψεις, δεν δικαιούσαι ξεσπάσματος.

Αλλά πάνω από όλα είσαι ευπρεπής. Κάνε τις βλακείες σου εκεί που δεν σε ξέρουν και κάνε χαβαλέ εκεί που σε ξέρουν. Έτσι και αλλιώς, κανείς δεν πρόκειται να σε καταλάβει, γιατί να έχουν να λένε ότι είσαι χάλια;

buzz it!

19 αξιόλογες σκέψεις:

Ανώνυμος είπε...

Εκείνες που λαμβάνουν χώρα όταν εφαρμόζεται σε όλη του την έκταση ο νόμος του Μέρφυ (ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει).

Και ως γνωστόν ο Μέρφυ ήταν αισιόδοξος ;)
Καλημέρα :)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
cindaki είπε...

Εκείνες που τελικά, αν το ψάξεις βαθύτερα, σου δίνουν ελευθερία. Που σου επιτρέπουν να δεις τον ήλιο, ένα ωραίο πρωινό, χωρίς άγχος, γιατί ότι ήταν να γίνει έγινε...
Πολύ σωστό, μακάρι να ήταν πιο εύκολο να γίνει και πράξη...

Και όμως η επιτυχία δεν ανοίγει περισσότερες πόρτες από τη αποτυχία. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...
Νομίζω πως χτες το βράδυ έκανες ένα βήμα...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
scalidi είπε...

Φοβάμαι ότι η μιζέρια ήταν ανέκαθεν πολιτικά ορθή, οπότε αν γουστάρουμε να πηγαίνουμε λιγάκι κόντρα στο ρεύμα -όσο πατάει η γάτα- οφείλουμε στον εαυτό μας πρώτα να βυθιστούμε σ' αυτή, να τη νιώσουμε στο πετσί μας και μετά να την αποτινάξουμε από πάνω μας, ξαναγεννημένοι από την ίδια την αποτυχία μας. αυτή είναι και η μεγαλύτερη εν δυνάμει επιτυχία μας. φιλιά και μη μιζεριάζεις, είσαι άγγελος εσύ...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Αλητισσα είπε...

Υπαρχει και η μιζερια του να μην μπορεις να απολαυσεις τιποτα να μη νιωθεις καμια χαρα επειδη παντα αυτα που εχεις ειναι λιγα..Αυτη κι αν ειναι μιζερια..!!! ΜΙΖΕΡΙΑ με Μ κεφαλαιο..
Ωραιο κειμενο..Πολλες αληθειες..Καλο βραδυ..

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
diastimata είπε...

ΤΟ διάβασα σε τοίχο και μου άρεσε:
Life style σε χάπια έχετε; Γιατί γεννήθηκα μίζερος!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Μισω τη μιζερια!!
Τη μισω τη μισω τη μισω τη μισω τη μισω!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
cindaki είπε...

anisixos, νομίζω ότι προχτές γνώρισα τον ξάδερφο σου, τον γκρινιάρη!!!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Άγγελε, μου φαίνεται ότι είσαι το έτερον μου ήμισυ... το αρσενικό... ώρε γλέντια που θα ρίχναμε!!...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
nyctolouloudo είπε...

ζήτω η ζωή χωρίς μιζέρια και μ....κλαψουρίσματα!
δεν τους μπορώ τους μίζερους γμτ. πως να το κάνουμε! δεν τους πάω.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
maika είπε...

όταν λοιπόν η μιζέρια που λες κολλάει επάνω μου σαν πέπλο... πάω και κρύβομαι και μένω μόνη μου μαζί της. Δε θέλω να βλέπω κανέναν και δε θέλω και κανένας να με βλέπει χάλια.
Χαίρομαι που συμφωνείς (συμφωνείς έτσι?) γιατί πολλές φορές μου λένε πως είμαι απλώς ψωροπερήφανη και πως γι αυτό δε θέλω να με βλέπουν στις μεγάλες μαύρες μου...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Aphrodite είπε...

The party-pooper is in town! Λοιπόν, οι μιζέριες και οι κλαψομνσεις είναι για όσους δεν έχουν ανήλικα κάτω του ενός μετρου στο σπίτι (τότε έχεις σχιζοφρένεια ντιρέκτ!). Πίστεψε με Αγγελε, όταν το Σοφικουλίνι θα αποφασίσει να ζευτεί, θα νοσταλγείς τις μέρες που είχες την πολυτέλεια να μιζεριάζεις με την άνεσή σου!

Απόλαυσέ το, φάση είναι. Μόλις ξαναέχεις ημέρες 78-ωρου σε μία, θα με θυμηθείς...
:)))

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

Αγαπητοί μου φίλοι,

Νομίζω ότι δεν καταλάβατε το post. Αν χαρακτήριζα τον εαυτό μου, μόνο μίζερο δεν θα τον χαρακτήριζα. Ακόμα και για τις περιπτώσεις της αναπόφευκτης μιζέριας, με αυτό το κείμενο, προτείνω τρόπους για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ confused
Θα τον έλεγα πραγματιστή

@ sofi-kουλίνι
Δύο βήματα baby. Και το πάνω και το κάτω.

@ scalidi
Κάπως έτσι. Μόνο να μη βυθιστούμε πολύ βαθειά.

@ αλητισσα
Με αυτή τη μιζέρια ούτε καν ασχολούμαι.

@ diastimata
Χα χα! Καλό! Εγώ με ένα καλό ουίσκι είμαι σούπερ.

@ anisixos
Μαζί σου είμαι!

@ synas
Ελπίζω να εννοείς στο πως θα το ξεπερνάγαμε. Αν είναι έτσι... ώρε γλέντια!

@ μεθυσμένα χρώματα
Ούτε και εγώ!

@ maika
Εδώ συμφωνώ απόλυτα. Και ας λένε ότι θέλουν για εγωισμούς και τέτοια.

@ aphrodite
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να αναφερθώ σε πράγματα χειρότερα που μπορούν να σου συμβούν, αλλά ήθελα ένα κείμενο εκτόνωσης και τα άφησα όλα για επόμενο post.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτό το κείμενο...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ Ανώνυμος
Σε ευχαριστώ πολύ αγαπητέ! Ειδικά γιατί έγραψες μετά από τόσο καιρό...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

Άσχετο

Έχω ένα μαύρο μετρητή που δείχνει πόσοι είναι online τη στιγμή που είμαι και εγώ, και σε ποια σελίδα. Το 90% των φορών που θα δω κάπιον μέσα, είναι σε αυτό και άλλο ένα κείμενο...

Τι έχουν τελικά αυτά τα κείμενα (ειδικά αυτό) και σας τραβάνε τόσο;

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Κάνε τις βλακείες σου εκεί που δεν σε ξέρουν και κάνε χαβαλέ εκεί που σε ξέρουν

δε ξέρω δεν είμαι σίγουρος,όμως νομίζω ότι δεν στέκει αυτό εκεί που δεν σε ξέρουν θα σε μάθουν οπότε μηδέν εις το πηλίκο...
κατά τα άλλα πολύ ορθά όλα αυτά
επειδή θα ήθελα να κάνω περισσότερες βλακείες από το να είμαι ο κύριος σωστός αλλά δεν είμαι μόνος μου στο διάστημα.θα ήθελα να το αναλύσω κι άλλο αυτό όμως να μη σας κουράζω.(έγραψα επειδή κάπου έλεγες να γράψουμε κάτι οτιδήποτε ε οκ:-)

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ morpheus
Πολύ καλά έκανες και έγραψες και δεν με κουράζεις καθόλου· περιμένω την συνέχεια με ανυπομονησία. Και ζητώ συγνώμη για την τόσο καθυστερημένη απάντηση.

Όταν λέω εκεί που δεν σε ξέρουν, εννοώ ότι σε ένα άλλο κύκλο, εκτός του δικού σου, μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις και να είσαι κάποιος άλλος γι αυτούς. Και να σε μάθουν δε λέει τίποτα γιατί όποτε θες εξαφανίζεσαι. Για εκεί θα είσαι κάποιος άλλος για πάντα, χωρίς να έχει κανείς από τους δικούς σου επαφή με αυτούς. Και βέβαια, μπορείς να αλλάζεις συνέχεια βλακειοστέκι ώστε να μην προλαβαίνουν να σε μάθουν.

Όσο για το κύριος σωστός αυτό, νομίζω, δεν αξίζει πουθενά και για κανέναν.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Imizael είπε...

εχω δει τη μιζερια της σε ολο το μεγαλείο απο ατομα που ειναι χρονια στο πεπλο της και δεν απολαμβανουν ουτε μια στιγμη ευτυχιας. Και ειναι τοσο βασανιστικο αν αυτα τα ατομα ειναι κοντα σου, και αν εχουν κανει τη μιζερια κομματι του εαυτου τους. Εξαρτωμενοι απο αυτην την σιχαινονται αλλα δεν μπορουν να την αφησουν γιατι εχουν βρει καταφυγιο στην θανατερη αγκαλια της και μια αηδιαστικη και θανασιμη ασφαλεια. Μισουν τους εαυτους τους και γι αυτο φοβουνται να ζησουν.

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/