Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

Κι όμως ήρθε

Τοκ, τοκ.

Σηκώθηκα και πήγα ως την πόρτα. Δεν περίμενα κανέναν, αλλά είχα μία περίεργη αίσθηση ότι κάτι θα συνέβαινε.

-Ποιος είναι;
-Εγώ. Άνοιξε.

Ρίγος. Ήρθε; Μας θυμήθηκε επιτέλους; Και στην ώρα του; Σάστισα. Έμεινα για λίγο να κοιτάω την πόρτα και να μην ξέρω τι να κάνω. Μου φαινόταν σαν ψέματα.

-Θα ανοίξεις ή να φύγω; είπε κάπως περιπαιχτικά.

Ξύπνησα απότομα, σαν να έπεσα από το κρεβάτι και άνοιξα κατευθείαν την πόρτα. Και όντως, ήταν εκεί μπροστά μου και με κοιτούσε. Τι χαρά! Ήρθε. Του είπα να περάσει και προσπάθησα να ανακτήσω την αυτοκυριαρχία μου.

-Πως και από τα μέρη μας;
-Είπα να έρθω.
-Έλειψες πολύ. Πόσα χρόνια έχεις να έρθεις;
-Ε πως, ερχόμουν αλλά πιο αργά.
-Ναι σιγά. Και έτσι όπως ερχόσουν δεν καταλαβαίναμε τίποτα.
-...
-Δε μιλάς;
-Μωρέ, δεν ξέρω τι να πω... Απλά ήρθα τώρα.
-Ακούγεται ότι φταίμε και εμείς που μας εγκατέλειψες και εσύ και η άλλη, η απέναντί σου
-Πολλά ακούγονται. Ποιος ξέρει;
-Πάντως έκανες πολύ καλά που ήρθες φέτος. Ξέρεις περάσαμε δύσκολο καλοκαίρι· σε χρειαζόμασταν όσο ποτέ ίσως. Δεν ξέρω αν έμαθες για τις φωτιές;
-Τα είδα. Δεν χρειάζεται να μάθω άλλα. Ήρθα από δυτικά και την είδα τη μαυρίλα.
-Θύμωσες;
-Να θυμώσω; Γιατί; Στεναχωρήθηκα.
-Και να υποθέσω ότι δεν θα ξαναέρθεις σύντομα, ε;
-Μανούρα είσαι, το ξέρεις; Είπαμε κανείς δεν είναι σίγουρος για αυτά τα πράγματα. Ελπίζω να μπορέσω. Άλλωστε, εγώ θέλω να έρχομαι.
-Και εμείς θέλουμε να έρχεσαι. Σε αγαπάμε και σένα και μας λείπεις. Θα μείνεις ελπίζω αρκετά, έτσι;
-Γιατί ασχολείσαι τόσο πολύ με το τι θα γίνει; Τώρα είμαι εδώ. Ας περάσουμε καλά και βλέπουμε. Αν μπορέσω να μείνω, θα μείνω.

Είχε δίκιο. Αναλώθηκα πολύ σε ανάλυση και έχανα από την ώρα που είχα να περάσω μαζί του. Το υπόλοιπο απόγευμα δεν μιλήσαμε άλλο. Έκατσα και απόλαυσα την παρουσία του, που μου είχε λείψει τόσο πολύ. Δεν είχε σημασία πότε θα έφευγε ή αν θα ξαναρχόταν -τουλάχιστον δεν είχε σημασία εκείνη τη στιγμή.

Έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας να δούμε τι θα κάνουμε. Αν θέλουμε να ξανάρθει. Πάντως φέτος το φθινόπωρο ήρθε και ήρθε στην ώρα του, και μας χάρισε ένα υπέροχο κυριακάτικο απόγευμα, αλλά και ένα υπέροχο πρωινό Δευτέρας.

buzz it!

8 αξιόλογες σκέψεις:

cindaki είπε...

Φαντάσου, μέχρι κι εγώ το ευχαριστήθηκα αυτή τη φορά!!!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ sofi-kουλίνι
Ε, μα είναι να μην το ευχαριστηθείς μετά από αυτό που περάσαμε;

Ήρθε, ήρθε!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Ανώνυμος είπε...

Πες του του ρέμπελου να περάσει κι από μένα που μας έχει γραμμένους τόσο καιρό! Ούτε τηλέφωνο, ούτε καν mail...

Αν δεν το είχατε αναφέρει, θα νόμιζα πως λείπει ακόμα! Φίλοι σου λέει μετά...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
november είπε...

Μμμμ... κι εγώ αγαπώ πολύ το φθινόπωρο... ειδικά μετά από ένα τέτοιο καλοκαίρι!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Stardustia είπε...

Τρωγόμουνα όλη την ώρα για τι μπορεί να ήταν αυτό που ήρθε...

εντάξει, δεν έπεσα πολύύύ μακριά τελικά...

ωραίο κείμενο!

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
Stavros Katsaris είπε...

Λεω να δεις που καμμιά απόλυση θα είναι και ο Άγγελος έξοχα όπως πάντα την έπλασε ιστορία και της έδωσε και μορφή!
Ε στο τέλος ηρέμησα!
Καλησπέρες

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
diastimata είπε...

Μωρέ, σα να μας κατσικώθηκε αυτό το Φθινόπωρο, από πολύ νωρίς...
Και που να σφίξουν τα κρύα! Λες να πληρώνουμε κοινόχρηστα από τέλος Σεπτεμβρίου;

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/
aggelos-x-aggelos είπε...

@ reactor69
Πρέπει να έχει περάσει και από σένα τόσο καιρό που έμεινε. Φέτος είπε να μας περιποιηθεί!

@ november
Και χωρίς τέτοιο καλοκαίρι είναι υπέροχο!

@ zoe
Εσύ καλά είσαι. Ο κολλητός μου την επόμενη μέρα με ρώτησε "ποιος ήρθε ρε μαλάκα;"

Ευχαριστώ!

@ stavros katsaris
Μπααα, που τέτοια τύχη. Να πάρω και καμία αποζημίωση.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

@ diastimata
Ενδιαφέρον αντίλογος σε έναν χαζοχαρούμενο σαν και μένα που χάρηκε με το που είδε λίγη δροσιά. Αλλά και πάλι, αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθει...

http://aggelos-x-aggelos.blogspot.com/